เมื่อไร..คนที่จากไปจะหวนมา อาจพลั้งเผลอไถ่ถามสายลม - วันเวลา กระทั่ง ดอกไม้ไบหญ้า มิได้วิกลหรือว่าบ้า แต่ทว่าเพราะรั้งรอ ที่รั้งรอเพียงพอทอค่าการเกิดก่อ- ความคิดถึง หนักอี้งพอ เท่าที่หัวใจไม่ท้อ จะรอคอย ปลายทางจักจบลงที่ตรงไหน ในเลื่อนลอย ทุกก้าวย่าง อ้างว้างกลับไม่ถอย หมื่นแสนคำ ค่ำ- เช้า คอย ได้ขีดร้อยในรอยทาง เส้นทางมิร้างจบ ลบทาง ใคร! เกาะกุมความอ้างว้าง อย่างชื่น ยื่นชุ่ม กระนั้นฝันซึ่งจึง ชอุ่ม จะ โอบกอดรั้งรอ ๒๗มิถุนายน ๔๘
หน้าส่วนตัว
933
