4 ธันวาคม 2546 06:19 น.
หาดทรายสีขาวปลาดาวใต้ท้องทะเล
ไม่ใช่เป็นแค่ตัวหนังสือ
แต่เป็นสื่อความผูกพันความห่วงใย
ไม่ใช่แค่กระดาษหนึ่งใบ
แต่เป็นค่าของหัวใจที่ให้เธอ
ไม่ใช่ว่าจะเป็นใครก็ให้ได้
เพราะความรู้สึกที่ใจเป็นอยู่เสมอ
ถ้าถามว่าใครที่หนึ่ง...ก็คือเธอ
จะหลงละเมอให้คนอื่นไป...ไม่มีทาง
4 ธันวาคม 2546 06:10 น.
หาดทรายสีขาวปลาดาวใต้ท้องทะเล
เธอเคยคิดถึงใครไหม
เมื่อเห็นฟ้าใสที่ปลายขอบฟ้า
หรือเธอก็เคยคิดว่า
อยากเก็บปลายฟ้าไปฝากใคร
ฉันก็ยังรู้สึกเสมอ
และคน- คนนั้นคือเธอรู้ไหม
ถึงแม้ขอบฟ้าจะเปลี่ยนสีไป
แต่ความคิดถึงจากใจ
ก็ยังเป็นเธอเสมอไปในห้วงคำนึง
4 ธันวาคม 2546 06:01 น.
หาดทรายสีขาวปลาดาวใต้ท้องทะเล
ยามเย็นลิ่วลมเดินเล่นอยู่ริมหาด
อากาศเย็นสุขสบายเป็นไหนไหน
เห็นนกนางนวลร่อนบินว่อนเป็นหมู่ไป
เปรียบแล้วไซร้ดั่งตัวเรามองรอบกาย
เหลียวมองไปทางไหนเห็นแต่น้ำใสสีครามสาดซ่านซู
ทะเลช่างสวยนักสาดแสงตัดกับฟ้าใส
ดูแล้วชื่นช่ำตาสบายอุราเป็นอาหารตาที่ดี
ฟังเพลงเกลียวคลื่นสาดเสียงน้ำสัดกระทบฝั่ง
ช่างแสนเป็นสุขจังอยากเก็บไปฝันทุกยามราตรี
ทะเลไม่เคยหลับไหลสะพัดอยู่ทั้งปี
เหมือนใจของฉันนี่จะขอมีแต่เพียงเธอ
ทะเลซัดหาฝั่งเป็นล่ำสันอยู่อย่างนี้
ใจฉันนะคนดีอยู่ตรงนี้ไม่มีลืมเธอ