24 กรกฎาคม 2550 04:21 น.
หัวใจอ่อนหวาน
เหนื่อยเหลือแสนกับหัวใจอันบอบช้ำ
ถูกเหยียบซ้ำเพราะคิดพลาดมาหลายหน
เขาไม่คิดรักเราจริงยังอยู่ทน
คล้ายกับคนด้านชา..ในหัวใจ
อยากจะลืมอยากจะล้างความหมองเศร้า
เลือนความคิดเก่าเก่าที่ติดฝัง
เหนื่อยทั้งกายเหนื่อยทั้งใจเพียงลำพัง
หาคนนั่งเคียงข้างยังไม่มี
โอ้ยยยยยย....จะทนไม่ไหวแล้ว
ทำไม.......จึงไม่แคล้วความเศร้าหมอง
หรือชีวิตถูกลิขิตให้จำจอง
กับความช้ำซ้ำสองที่ต้องทน
จะต้องลองรักครั้งใหม่....สักกี่ครั้ง
เจ็บจนใจนี้พังและหม่นไหม้
และสุดท้ายคงไม่มี...ไม่เหลืออะไร
นอกจากใจที่ถูกวางเอาไว้.....ไม่มีใครเหลียวแล
ไม่อยากลอง ไม่อยากรู้...อะไรแล้ว
เพราะสุดท้าย.........คงไม่พ้นต้องเจ็บอีก...ใช่ไหม
7 กรกฎาคม 2550 23:14 น.
หัวใจอ่อนหวาน
เธอเดินเข้ามาในวันที่เหน็บหนาว
บอกเล่าเรื่องราวที่ทำให้หนาวสั่น
โอ้หนอ หัวใจ ไม่เคยเต้นไหวเร็วพลัน
เท่าครั้งนี้ที่ฉันได้อยู่กับเธอ
เธอบอกว่าฉันเป็นคนดียวที่รู้
อ่ะดูดูว่าเราเป็นคนสำคัญขนาดไหน
บอกความลับขนาดนี้มาทำไม
ทำให้ฉันนั่งสั่นในใจทุกยาม
เธอมาบอกตอนฉันอยู่ตัวคนเดียว
แปลกแปลกเปลี่ยวเปลี่ยวตรงนี้ที่บ้านฉัน
ไม่เอาแล้วไม่อยากรับรู้ช่างมัน
กลัวสิ่งที่คิดไว้นั้นจะเป็นจริง
แล้วสิ่งที่เธอพูดก็ตอกย้ำ
ต่อให้ฟังซ้ำ ๆ ก็ยังเป็นคำเก่า
ใจลอยหายไปในอากาศบางเบา
ก็เธอเล่าว่าบ้านเรามีผีเอย......บรื๋อออออ
30 มิถุนายน 2550 01:46 น.
หัวใจอ่อนหวาน
อยากจะได้แสงโสมสักสองขวด
เอามาดวดแก้ช้ำอกกลัดหนอง
อยากจะได้ชีวาสมาลิ้มลอง
ทั้งหงษ์ทองสเปรย์เทลงใจ
ดื่มให้ลืมความรักที่แสนเศร้า
อยากจะเอารีเจนซี่มาเขกหัว
เผื่อจะลืมรักเธอที่มืนมัว
เอาโซดาดื่มกลั้วให้สาใจ
เหล้าร้อยhundredก็น่าสน
จะกินจนสิ้นสติให้ลืมหลง
จะฟั่นเฟือนเพราะพิษเหล้าก็เศร้าตรม
แต่พิษรักยิ่งขมกว่าเหล้าเอย
โอ้ เหล้าจ๋า ไหนลองหันมายิ้มหน่อยซิ
30 มิถุนายน 2550 00:51 น.
หัวใจอ่อนหวาน
ไม่อยากให้เธอเหนื่อยที่ต้องมาตามฉัน
ไม่อยากให้เธอรำคาญกันที่ต้องเห็นฉันตลอดเวลา
ไม่อยากให้เธอรักเพราะฉันมันแค่คนธรรมดา
ไม่อยากอยู่ในสายตาเพราะเธอช่างสูงค่ากว่าหัวใจ
ไม่อยากจะยืนเคียงข้างกลัวใครจะเห็น
ไม่อยากให้เธอเป็นตัวตลกสำหรับใคร
ไม่อยากจะยิ้มให้เธอเพราะกลัวจะเผลอใจ
ไม่อยากจะรักเธอเลย...รู้ไหม แต่ใจมันไม่ฟัง
เพราะฉันมันแค่คนเดินดิน
ไม่มีอะไรทั้งสิ้นที่เหมาะสม
ไม่อยากให้ตัวเองเพ้อฝันพกลม
สักวันก็ต้องตรมเพราะเราต้องจากกัน
แค่อยากเก็บช่วงเวลานี้
ได้มีเธอสักทีที่ร่วมฝัน
ช่วงเวลาที่สำคัญในตอนนั้น
เชื่อเถอะ.งว่าคนอย่างฉันจะไม่ลืม
จากกันที่ตรงนี้ เจ็บสิ้นดีกับใจฉัน
กัดฟันทนอดกลั้น ยิ้มหยันหยันกับตัวเอง
เหนื่อยนะคะ ที่ต้องตัดใจทั้งที่รักใครคนนั้นมากมาย
29 มิถุนายน 2550 00:48 น.
หัวใจอ่อนหวาน
ฉันทำไม่ได้หรอกนะ กับการที่จะลืมรักเธอ
กับสิ่งที่เคยพร่ำเพ้อ แม้มันจะห่างหาย
ยากนะ หากจะให้ลืมรักเธอจนหมดใจ
เพราะเธอเป็นใคร..ใครที่ใจอยากจำ
รักเธอเพราะวันดีดีที่ผันผ่าน
อ่อนหวานเพราะเธอช่วยเติมฝัน
รักนะแม้ว่าเธอคงไม่อยากได้ยินมัน
คิดถึงกันในช่วงเวลาสั้น ๆ ที่เหงาใจ
เธอบอกให้ลืมความหลังที่ผันผ่าน
ลืมสิ่งที่มีในวันวานให้จางหาย
ความฝันที่เคยมีกันมิเสื่อมคลาย
ง่ายง่ายเลยใช่ไหม....ที่เธอทำ
กับฉัน..มันไม่ใช่ ยิ่งผ่านไปยิ่งไหวหวั่น
เธอให้ลืมรักกัน ไม่ใช่ฉัน...ที่จะทำ
หน้าส่วนตัว
1048
