16 สิงหาคม 2550 20:35 น.
หอมดอกลำดวน
ด้วยความเป็นสุนทรีย์แห่งชีวิต
จากดวงจิตจึงฉลักเป็นอักษร
ด้วยอารมณ์บ่มร่ำไกลกำจร
จึงสะท้อนสายธารตระการไทย
ด้วยมิเคยสิ้นแล้งเรี่ยวแรงรัก
ดาราจักรเวิ้งว้างแลกว้างใหญ่
ด้วยสืบเชื้อพงศาพนาไพร
จึงห้วงใจท้นถวิลถิ่นท้องนา
ด้วยความรักภักดีเป็นที่สุด
ไม่อาจหยุดใจซึ่งคอยซึ้งหา
ธรรมชาติร่ายรินอาบวิญญา
หน่วงเวลาวิสุทธิ์ภพบรรจบใจ
ด้วยรักดินน้ำฟ้าป่าอากาศ
จึงหวังวาดสีสันแต้มวันใส
ปรารถนาท่านเอื้อเผื่อเยื่อใย
รั้งโลกให้งดงามทุกยามเอย
15 สิงหาคม 2550 13:56 น.
หอมดอกลำดวน
หยาดน้ำฝนโปรยปรายแตะสายน้ำ
ความชุ่มฉ่ำหยดหยอดบนยอดหญ้า
หอมไอดินกลิ่นฝนบนท้องนา
เคล้าดอกหญ้าไหวว่อนขจรขจาย
มวลดอกไม้อวดช่อลออชื่น
คอยหยิบยื่นความงามนัยความหมาย
เรไรเรื่อยร้องร่ำจำเรียงราย
เผื่อแผ่สายใยซึ่งซาบซึ้งทรวง
มาลัยปรุงประทิ่นกลิ่นเกสร
ผึ้งภมรเย้าหยอกดอกบัวหลวง
ณ น่านน้ำวาวใสเป็นใยยวง
อีสานปวงปันสุขสิ้นทุกข์กาง
คือมนต์รักลูกทุ่งฟุ้งเฟื่องฟ้า
คือบ้านนาถิ่นไพรไสวสว่าง
คือเกลียวสายสัมพันธ์ทุกสรรพางค์
คือเส้นทางแห่งรักที่ถักทอ
หน้าส่วนตัว
2357
