22 กุมภาพันธ์ 2561 07:34 น.
หอมดอกลำดวน
หยาดน้ำฝนโปรยปรายแตะสายน้ำ
ความชุ่มฉ่ำหยดหยอดบนยอดหญ้า
หอมไอดินกลิ่นฝนบนท้องนา
เคล้าดอกหญ้าไหวว่อนขจรขจาย
มวลดอกไม้อวดช่อลออชื่น
คอยหยิบยื่นความงามนัยความหมาย
เรไรเรื่อยร้องร่ำจำเรียงราย
เผื่อแผ่สายใยซึ่งซาบซึ้งทรวง
มาลัยปรุงประทิ่นกลิ่นเกสร
ผึ้งภมรเย้าหยอกดอกบัวหลวง
ณ น่านน้ำวาวใสเป็นใยยวง
อีสานปวงปันสุขสิ้นทุกข์กาง
คือมนต์รักลูกทุ่งฟุ้งเฟื่องฟ้า
คือบ้านนาถิ่นไพรไสวสว่าง
คือเกลียวสายสัมพันธ์ทุกสรรพางค์
คือเส้นทางแห่งรักที่ถักทอ
. . . a eror. . .
อ่างน้ำตา
2 สิงหาคม 2556 16:00 น.
หอมดอกลำดวน
แทนหทัยเทวษพิเศษพิศาล
อดีตอะดักประจักษ์ประจาน
ประจำจินต์
เคยประพฤติมิชอบระบอบรบิล
มิคิดสดับจะรับจะยิน
เพราะหมิ่นคำ
บ้างก็คึกคะนองผยองกระทำ
วิพากษ์วิจารณ์ประมาณจะชำ-
ระคำสอน
หลงฤดีมิวายขจายขจร
ฉะนี้ก็ยังภวังค์สะท้อน
เสมอมา
ลืมพระคุณประคองสนองอุรา
ประสาทประสิทธิวิทยา
ณ ครานั้น
จึ่งผจงลิขิตอิทิสฉันท์
ระบายกระแสสภาวะอัน
ละอายใจ
เถิดนะผู้ประดิษฐ์ชิวิตวิไล
ผจงจริตพินิจฉัย
อภัยเทอญ
2 สิงหาคม 2556 15:37 น.
หอมดอกลำดวน
อันความรักเปี่ยมในหัวใจข้า
รักบรรดาบทประพันธ์วรรณศิลป์
รักขงเบ้งปรีชารู้ฟ้าดิน
รักนรินทร์ร่ายคำโคลงคร่ำครวญ
รักสุนทรท่านภู่อยู่ไม่ขาด
รักศรีปราชญ์ร้องร่ำเพลงกำสรวล
รักเสียงเร่เห่เรือชมกระบวน
รักรัญจวนเสียงปี่พี่อภัย
รักยอดหญิงสุพรรณกัลยา
รักบุษบาเนื้อทองงามผ่องใส
รักอิเหนาเจ้าชู้อยู่ร่ำไป
รักน้ำใจทานปันเวสสันดร
รักพรหมินทร์อินทราเทวราช
รักเก่งกาจหนุมานชาญสมร
รักทั้งสินสมุทรสุดสาคร
รักสะท้อนสัจจานางกากี
รักระบำโนห์ราช่างน่าพิศ
รักกามนิตเกี้ยวพาวาสิฎฐี
รักพระลักษณ์พระลอเลิศอินทรีย์
รักกินรีลงสรงคงคาลัย
รักฤทธิ์เดชขุนแผนแสนสะท้าน
รักกษัตริย์ใจหาญทุกกาลสมัย
รักทั้งหมดที่กล่าวสักเท่าใด
ก็ยังไม่แน่นหนักเท่ารักเธอ....
25 กุมภาพันธ์ 2556 17:47 น.
หอมดอกลำดวน
และแล้วจันทร์ทรงกลดก็ปลดแสง
กระจ่างแจ้งแจ่มฟ้าเวหาหาว
ฉายรังสีโชนช่วงโอบดวงดาว
ส่งแพรวพราวเผยเสน่ห์คราเหมันต์
ปรากฏความชุ่มชื้นเต็มผืนหล้า
ช่วงกาลมาโอบอ้อมถนอมขวัญ
จันทร์บรรจงแต่งงามตามไพรวัน
นำไออันอบอุ่นเข้าอุ้มชู
จักจั่นแจ้วเริ่มร่ำสำเนียงหวาน
ก้องกังวานดังไปไกลสุดกู่
ปลุกชีวิตพงไพรให้พรั่งพรู
แลรับรู้คุณค่าของราตรี
มาลีปล่อยเกสรอ้อนประทีป
ต่างคลี่กลีบแข่งกันประชันสี
ร่ายระบำเบิกบานดาลฤดี
ทักทายที่แสงทองเยือนส่องทาง
สัมผัสความชุ่มชื่นค่ำคืนนั้น
จวบจนจันทร์จากลาเมื่อฟ้าสาง
ใช่พลังแห่งรักจักเบาบาง
ยังคงค่าสืบสร้างเส้นทางจร
เสน่หาเจ้าเอยมาเลยล่วง
ถึงสิ้นช่วงจรัสประภัสสร
หวังสักวันได้เห็นเพ็ญนำพร
นั้นโคจรมาหยุดตรงจุดเดิม
25 กุมภาพันธ์ 2556 17:27 น.
หอมดอกลำดวน
ข้าแต่จอมศิรภพพระศากยะมุนี
คุณพุทธคุณมี
พิศาล
โปรดเวไนยนิกรละผัสสะอุปทาน
ควรตรองคระลองวาร
ลุเวียน
รับรู้ชาติมิสุดประเสริฐตละเกษียณ
บ่วงวัฏฎะบ่มเบียฬ
บ่วาย
ทรงบรรทานวาทะกรรมพระธรรมอภิปราย
โลมโลกละโศกสาย
สนาน
จึ่งข้าบาทมนะน้อมประนมกรประการ
นบศาสดาจารย์
มุนินทร์
หวังมวลมานุชทั่วละกลั้วทุมลทิน
โดยสุจริตจินต์
ประจำ
ดำเนินมรรคะวิถีวิโมกข์วิจิตรสัม-
ผัสใจไสวธรรม
เถอะเทอญ ฯ
หน้าส่วนตัว
1897
