8 กันยายน 2549 14:14 น.
หอมกลิ่นความตาย
หวั่นไหว..บางคราว
ปวดร้าว..บางหน
กี่ครั้ง..ที่ทุกข์ทน
เพราะถูกบางคน..ทำร้าย
อยากให้..หัวใจหยุดพัก
แต่กลับ..พบรักครั้งใหม่
ทั้งรู้..เป็นไป..ไม่ได้
แต่ห้ามใจ..ไม่ได้..จริง-จริง
ทั้งกลัว..จะถูก..ทอดทิ้ง
เกรงกริ่งกลัวเธอ..จะหนีหาย
ยอมเป็นคน..แพ้พ่าย
สุดท้าย..สูญเปล่า
ค่าเธอ..นั้นนับ..อนันต์
แล้วฉันเล่า..คงจะว่างเปล่า
แค่ถังขยะ..เก่า-เก่า
ไว้-ทิ้ง-อารมณ์
8 กันยายน 2549 10:04 น.
หอมกลิ่นความตาย
อยากจะบอกว่าขอบคุณ..ในความรัก
ที่คุณผ่านมาทายทักและหยิบยื่น
หากตอนนี้ต้องขอมอบรักนั้นคืน
เพราะรักที่คุณยื่นนั้นผิดศีลธรรม
คุณเข้ามาในเวลาที่ฉันเจ็บ
มาช่วยเย็บบาดแผลที่ใจช้ำ
คอยดูแลห่วงใยอยู่ประจำ
จนหัวใจที่บอบช้ำนั้นฟื้นคืน
ทั้งๆ ที่คุณก็มีใครคนนั้น
ทั้งๆ ที่ฉันเคยพลั้งจนเจ็บหนัก
แต่เราสองกลับสัญญาว่าจะรัก
จนมองข้ามอุปสรรคที่เป็นจริง
ใครคนนั้นของคุณเขาไม่ผิด
คุณจึงไม่มิสิทธิ์ทำร้ายเขา
รักที่ผิดศีลธรรมของสองเรา
ให้มันจบให้มันตายไปกับใจ
ฉันผิดเองที่เป็นคนมาทีหลัง
รักเรานั้นจึงเป็นสิ่งไม่ถูกต้อง
แม้นชาติหน้ามีจริงฉันขอจอง
ให้เราสองครองรักกัน..ดั่งสัญญา..
8 กันยายน 2549 09:51 น.
หอมกลิ่นความตาย
จาก...ทั้งที่ยังรัก...
ปวดร้าวยิ่งนัก สุดจะฝืน
ทำไม? คนว่างๆ ที่เข้ามาถึงไม่รัก
แต่ทำไม..กลับไปรัก
คนที่เป็นของคนอื่น
สั่งสมองสั่งได้..แต่ใจมันดื้อ-ขัดขืน
แอบไปรักคนของคนอื่น
น่าละอาย..น่าสมเพช..สิ้นดี
ชู้ทางใจ..ใครว่าไม่เจ็บปวด
อวดใครก็ไม่ได้ ว่านี่คือ-คนรัก
ใจไม่รักดี มันยอม-เจ็บหนัก
ได้แต่เก็บกักเร้น-เป็นบาดแผล..
.....แด่ความรักแท้...
.....แด่ความร้าวราน...
.....จากลากัน-แค่กาย..
1 กันยายน 2549 14:24 น.
หอมกลิ่นความตาย
กับความรู้สึกลึก ๆ..
กับความน้อยเนื้อต่ำใจที่มีอยู่
กับความหวังที่อยากจะให้เขารับรู้
ว่าทุกวันนี้อยู่อย่างซังกะตาย..
เคยคิดว่าเขารักเรามาก
เคยคิดว่าเขาจะเป็นห่วง
แต่ความจริงต้องทนช้ำระกำทรวง
เพราะเขาห่วงตัวเขามากกว่าใคร..
ทน-เจ็บ..ทน-อด..ทน-ฝืน..
ทนกล้ำกลืนความปวดร้าวนานแค่ไหน
เก็บทุกสิ่งลงก้นบึ้งของหัวใจ
เพราะไม่อยากให้ใครรู้ว่า..เขา-เลว..
หน้าส่วนตัว
606
