23 พฤษภาคม 2545 21:37 น.

เธอคือแรงพลักดัน...แม้อาจไม่ใช่ฉันที่เธอต้องการ

มองดูพระจันทร์คืนนี้ซิ
มันดูริบหรี่จนหน้าใจหาย
มองดูพระจันทร์แล้วร้องไห้
หรือว่าเพราะ...หัวใจ...ไม่เข็มแข็งพอ

แสงจันทร์ริบหรี่
เหมือนใจดวงนี้...ที่เริ่มท้อ
คิดถึงใครคนหนึ่งที่เฝ้ารอ
ได้เพียงขอ...รอเธอ...อยู่ฝ่ายเดียว

จะมีไหมนะที่เธอจะคิดถึง
เฝ้ารำพึง...ฉันบ้างยามเปล่าเปลี่ยว
จะมีไหม...เธอ...จะหันมาแลเหลียว
มองคนเดียวที่คิดถึงเธอ...อยู่ทุกวัน

อยากจะขอฟ้าทั้งฟ้ามาเป็นพยาน
ให้รักสานต่อเติมแม้ในฝัน
ความรู้สึกที่ถักทออยู่ทุกวัน
จะส่งต่อถึงเธอ...ทางฝันที่ห่างไกล

แม้..อาจเป็นเพียงแค่รัก...เพียงฝ่ายเดียว
แต่ความรู้สึกที่ข้องเกี่ยวยังเก็บไว้
ความรักอาจเป็นช่องว่างระหว่างใจ
เพราะความรู้สึก...ข้างใน...เธอมีไว้...ให้อีกคน

อาจเป็นเพียงรักที่เคว้งคว้าง
แต่หนทางข้างหน้าไม่เคยทำให้สับสน
เพราะมีเธอเป็นแรงพลักดันในหนทางที่วกวน
แม้ความรู้สึกของใครบางคนจะไม่มีกันและกัน

(เธอคือความรู้สึกที่ฉันมี และจะมีเธอคนนี้คนเดียว...ตลอดไป) ...แม้เธอจะไม่ได้รักเราแล้วก็ตาม...

รักนะ.....รักมาก (น้องเจน) คนเดียวตลอดไป