14 มีนาคม 2545 00:00 น.
หว่ออ้ายหนี่
ครั้งก่อนในอดีตไม่เคยรัก เธอก็ยังทักฉันอยู่ประจำเสมอ
ตอนนั้นไม่เคยเลยที่จะมีเยื่อใยกลับเธอ จนวันนี้รู้แล้วว่ารักเธอจนหมดหัวใจ
ครั้งก่อนเธอจำได้หรือเปล่า บนเรื่องราวที่เริ่มเกิดความผูกพันที่เก็บไว้
ฉันใช้ชื่อแปลกแปลกเธอก็ยังทักฉันได้อยู่เรื่อยไป ไม่รู้เป็นอะไรตอนนั้นเธอชอบคุยกับฉันจัง
แต่ตอนนี้ไม่เหมือนก่อน ฉันต้องนอนคิดถึงเธอกับความเหงา
เธอเริ่มเปลี่ยนไปไม่เหมือนกับวันเก่า หรือเพราะว่ารักเราห่างกันไกลเกินไป
ความเป็นจริงฉันไม่น่าบอกว่ารักเธอเลย น่าจะให้ความรักผ่านไปเฉยเฉยกับความเศร้า
แต่เพราะความรู้สึกที่อัดอั้นไม่ทุเรา ฉันจึงอยากแบ่งเบาด้วยรักที่อัดแน่นในใจ
ความรู้สึกตอนเดิมไม่เหมือนก่อน เพราะเธอไม่มาง้องอนตามฉันเหมือนอย่างเก่า
คงเป็นเพราะความรู้สึกระหว่างเรา มันไกลเกินกว่าความเหงาจะหายไป
มีเพียงแต่ความคิดถึงที่ล้นปรี่ กับสิ่งดีดีที่ให้เธอเมื่อยามเหงา
อยากให้เธอกลับมาเหมือนอย่างเก่า แม้ความรักที่ได้จะเป็นเพียงแค่เพื่อนกัน
ยินยอมที่จะเป็นเพียงเพื่อน ถ้าคำว่าเพื่อนทำให้เรากลับมาเหมือนอย่างเก่า
ยินยอมที่จะรักเธอแค่เพื่อนระหว่างเรา ยังดีกว่ารักเธอกับความเหงาเหมือนอย่างแฟน
6 มีนาคม 2545 20:52 น.
หว่ออ้ายหนี่
บางสิ่ง ที่ค้นหา อาจ จะยากกว่า จะเจอความหมาย
บางสิ่งที่คิดว่า เข้าใจ อาจจะไม่ใช่อย่างที่..ใจต้องการ
5 มีนาคม 2545 21:21 น.
หว่ออ้ายหนี่
ขอเป็นเธอคนที่ฉันรัก อาจรู้ตัวว่าอกหักแต่ก็ยอมทนฝืนใจ
รักแล้วก็จะรักไม่เคยจะอ่อนไหว ความแน่แน่วและจริงใจฉันเชื่อว่าสวรรค์คงเมตตา
รักแท้คงมีในโลก ฉันจึงไม่โศรกขนาดเธอไม่มองหน้า
เก็บความรู้สึกซ่อนไว้ในดวงตา ทั้งทั้งที่รู้ว่าความรักกำลังจะจากไป
ผิดด้วยหรือที่ฉันพูดกับความจริง กับ ทุกสิ่งที่ซ่อนลึกเก็บไว้
ผิดด้วยหรือรักแท้และจริงใจ ที่ฉันบอกกับเธอไว้เธอคือสิ่งสุดท้ายที่ฉันมี
เธอรู้ไหมเธอมีค่ามากสำหรับฉัน ฉันถึงได้รั้นเธอไว้อยู่อย่างนี้
ทั้งทั้งที่รู้ว่าเธอไม่พร้อมกับความหวังดี ฉันก็ยังกดขี่อยากให้เธอยอมรับมัน
ฉันคงทำรุนแรงเกินไปใช่ไหม เธอจึงทำตัวเหินห่างไปจากฉัน
ไม่เป็นไรฉันพร้อมจะยอมรับมัน เพราะความรักสำคัญที่ใจสองใจ
วันนั้นเธอพูด ม่ายด้ายเป็นอารัยกัน ห้ามหึง เธอรู้ไหมคนคนหนึ่งฟังคำนี้แทบร้องไห้
มันจริงอยู่ที่คนพูดไปไม่ใส่ใจ แต่คนที่ใส่ใจคือใครเธอรู้ไหมฉันแอบร้องไห้ทุกวัน
สอบเสร็จแล้วอย่าลืมนะคำสัญญา ที่เธอเอ่ยวาจาไว้กับฉัน
เราจะนัดทานข้าวด้วยกัน ฉันรอวันนั้นอยากให้วันนั้นถึงไวไวจังมันคือวันที่ฉันรอ
1 มีนาคม 2545 01:12 น.
หว่ออ้ายหนี่
เคลื่อนใหว ราวสายน้ำ ราบเรียบดั่งสายลม มั่นคง ดุจ หินผา เลื่อนลอยดั่งเมฆา ใจลอยหา แต่เธอ (คนสำคัญของใจ)
1 มีนาคม 2545 00:57 น.
หว่ออ้ายหนี่
โลดเถลิง เริงเล่น อยู่เป็นนิจ
ล้อชีวิตกับความซน อย่างคนเก่ง
ลอยอยู่ กลาง ทะเลรัก อย่างนักเลง
ไม่หวั่นเกรง หลอกล่อ มาพอควร
หน้าส่วนตัว
766
