25 มิถุนายน 2551 04:24 น.
หวานใจปลายปากกา
ถ้าไม่มี สุนทรภุ่ เกิดคู่ชาติ
ภาษาอาจ ขาดศิลป์ จนสิ้นศักดิ์
แต่เพราะมี กวีสง่า เอกอาลักษณ์
แผ่นดินสยาม จึงประจักษ์ ชาตินักกลอน
แก้วกวี สี่แผ่นดิน สิ้นเพียงร่าง
งานที่สร้าง ยังเห็นเป็น อนุสรณ์
ฝากคารม ประดับหล้า กล่อมนาคร
ทุกบทตอน อักษรศิลป์ ไม่สิ้นมนต์
งานนิราศ เก้าเรื่อง กระเดื่องหล้า
มีคุณค่า ควรเมือง แต่เบื้องต้น
ครูลาลับ ผลงานยัง แทนร่างตน
อนุชน ได้สืบสร้อย นับร้อยปี
สุนทรภู่ ผู้อาภัพ ล่วงลับแล้ว
กวีแก้ว สถิตสววค์ ชั้นสุขศรี
แม้คืนวัน ผันผ่าน เนิ่นนานปี
ศิษย์ยังมี บรมครู อยู่กลางใจ
28 ธันวาคม 2550 20:48 น.
หวานใจปลายปากกา
วาระฤกษ์ เบิกฟ้า คราปีใหม่
รัตนตรัย อำนวยพร บวรผล
ภูมิพิพัฒน์ สวัสดี มีมงคล
บรรดาลดล ให้ทุกท่าน สุขสันต์ เทอญ ฯ
คำอวยพรสั้น ๆ แต่ขอมอบเป็นอีกหนึ่งความสุขสวัสดีปีหนูทองให้กับทุกท่านครับ
8 ธันวาคม 2550 11:09 น.
หวานใจปลายปากกา
คงเข้าใจ
อยาก ...... จะเก็บความรักไว้ในขวดแก้ว
จะ ...... เพริดแพร้วโรยราหรือซาแสง
เขียน ...... คำรักสรรหามาแจกแจง
กวี ...... แฝงความขมหวานผสานกัน
บท ...... รักหวานซ่านใจเคยใสสด
หนึ่ง ...... รันทดรักร้ายกลายเกินฝัน
ส่ง ...... สายใยไปงอนง้อต่อสัมพันธ์
ถึง ...... รักมั่นยังอาวารณ์นอนระทม
เพื่อน ...... หลายคนผ่านมาเคยพาพบ
หลัง ...... รักจบความหวานพาลขื่นขม
จาก ...... ร้างราเงียบหายเหมือนสายลม
ที่ ...... เคยชมว่ารักหวานพาลเกลียดกลัว
เลือน ...... ลาลับรักจากอยากจะจบ
หาย ...... ใจซบกอดหมอนนอนปวดหัว
ไป ...... แล้วสิ หนาวสะบั้นใจสั่นรัว
หลาย ...... ครั้งคิดยังมืดมัวในตัวเรา
ปี ...... เดือนเปลี่ยนเวียนไปไม่หวนกลับ
เตรียม ...... แรงใจไว้คอยรับกับความเหงา
แรง ...... พลังเพื่อนมิตรติดต่อเรา
ใจ ...... ถึงใจค่อยบรรเทาหายพรั่นพรึง
ใน ...... วันนี้คนช้ำจิตคิดถึงน้อง
บท ...... บาทคล้องเคล้าคละจะเขียนถึง
กวี ...... ส่งบรรจงใจให้คำนึง
ให้ ...... รู้ซึ้งถึงคำพร่ำบรรยาย
เพื่อน ...... ปลอบเพื่อนเตือนใจให้ชีวิต
ทุกคน ...... คิดห่วงใยอยู่ในสาย
บน ...... ลายลักษณ์อักษรฝากก็มากมาย
ศาลา ...... คลายความเศร้า "คงเข้าใจ"
ฉบับตีพิมพ์ ศาลาคนเศร้า ...... หวานใจปลายปากกา
วันนี้เอามาเขียนใหม่ เขียนถึงน้องชายสุดที่รักของพี่
28 พฤศจิกายน 2550 10:09 น.
หวานใจปลายปากกา
ฉันร่างภาพ บนผ้าใบ ให้เป็นสิงห์
ร่างใหญ่ยิ่ง น่าภิรมย์ ทั้งคมสันต์
มีอำนาจ เหนือผู้คน ล้นอนันต์
แต่สุดท้าย ทำลายมัน ฉันไม่เอา
--------------------------------------------------
แล้ววาดใหม่ นัยน์ตา ทำหน้าเชิด
ยิ้มประเสริฐ แต่งลาย ทั้งหลายนั้น
อีกแล้วหนอ พอเสร็จอีก ก็ฉีกมัน
สิ่งเหล่านั้น มิได้หวัง อย่างใครเลย
--------------------------------------------------
สู้อดทน วาดต่อ เป็นกอไม้
แลไสว ดื่นดาด ฉูดฉาดสี
แดงเขียวเหลือง ม่วงฟ้า บรรดามี
เหล่านกนี้ บนฟ้าคราม ตามจินตนา
--------------------------------------------------
น้ำใสใส ดอกไม้ม่วง มันร่วงหยด
แดดบังบด กิ่งก้าน เป็นธารสาย
ท่ามกลางแห่ง พื้นหิน เหล่าดินทราย
ไม่จางหาย อยู่อย่างนี้ ทุกวี่วัน
--------------------------------------------------
ม่วงมาลา ยังทน ท้าฝนแดด
จะเผาแผด ลมแรง แทงทำร้าย
ยังเชิดอยู่ สู้อุตส่าห์ มาท้าทาย
แดดฝนแห้ง แรงร้าย มิหมายกลัว
--------------------------------------------------
เขียนเสร็จสรรพ จับใส่กรอบ ชอบเหลือล้น
ความเป็นคน นามธรรม นำวิถี
ชีวิตฉัน ก็แบบพวง ม่วงมาลี
อยู่อย่างนี้ อย่างเก่า ชนชาวดิน
--------------------------------------------------
อยู่อย่างนี้เหมือนเก่า เพราะเราคนโลโซ
29 ตุลาคม 2550 18:08 น.
หวานใจปลายปากกา
ก็ไม่ใช่คนดีอย่างที่รู้
จะหวังอยู่รักเพียงหนึ่งอย่าพึงหวัง
คงรักสองรักสามตามกำลัง
ลมลำพังหัวใจชอบไฟเย็น
ก็ไม่ใช่คนดีอย่างที่รู้
อาจเจ้าชู้ไปบ้างอย่างที่เห็น
กับหัวใจผูกพันธะหลายประเด็น
แต่ก็เป็นคนซึ่งคิดถึงเธอ
ฉันอยากอยู่อย่างนี้แหละที่รัก
พร้อมหยุดพักหัวใจได้เสมอ
ปิดอารมณ์อ่อนไหวหากได้เจอ
ปล่อยใจเหม่อหลบความเศร้าตราบเท่านาน
ก็บ่อยครั้งที่ใจมันได้คิด
เมื่อไร้สิทธิ์ที่จักมีรักหวาน
จึงอยากปล่อยอารมณ์ให้ซมซาน
ใจสะท้านอาจแอบเพ้อเมื่อเจอกัน
จึงอยากข่มอารมณ์ใจมิให้หึง
ฉันผู้ซึ่งมีสิทธิ์คิดเพ้อฝัน
จะวันนี้วันไหนไม่สำคัญ
ขอมีเธอหนึ่งในนั้นฉันเพียงพอ
ก็ไม่ใช่คนดีอย่างที่รู้
จึงเจ้าชู้ไปบ้างอย่างเคยก่อ
กับพันธะหัวใจหากไม่รอ
ก็จะขอเป็นคนดีที่เธอชัง
หน้าส่วนตัว
1256
