18 ธันวาคม 2554 01:07 น.
หลี่เหม่ยจิน
ฉันไม่รู้เราเจอกันได้อย่างไร
ทั้งที่วัยเราต่างกันตั้งสิบสอง
แต่ฟ้าดินส่งมาให้เป็นคู่ครอง
ขอรักกันตามครรลองในคลองธรรม
เราพบกันในโรงเจด้วยศรัทธา
บัวบูชานั่งสมาธิจิตดื่มด่ำ
จริงจริงแล้วอาจเจอกันภพ-ชาติย้ำ
เพราะบุญกรรมเคยทำร่วมกันมา
เคยมุ่งหมายชีวิตนี้ขอตัดภพ
จะได้จบแค่ชาตินี้หมดห่วงหา
ในที่สุดไม่อาจตัดกามา
แต่ปรารถนาพระนิพพานไม่เสื่อมคลาย
ในชาตินี้ฉันอาจไปไม่ถึง
เพราะรักซึ้งตรึงใจทุกข์สลาย
มีความรักเป็นยาใจก็สบาย
เจ็บป่วยหายเหมือนมีหมอคอยดูแล
เธอคือหมอประจำใจให้กับฉัน
ในทุกวันส่องสว่างดุจเดือนแข
ทำให้ใจมีกำลังไม่อ่อนแอ
เป็นเพื่อนแท้ร่วมเดินทางตามฝันจริง
เราจึงร่วม กันตั้งสัตย์อธิษฐาน
จะรักกันให้นานนานผ่านทุกสิ่ง
เป็นคู่ทุกข์คู่ยากไม่ทอดทิ้ง
คือความจริง-สัจจะ-ความรักงาม