6 กันยายน 2552 11:55 น.
หลี่เหม่ยจิน
เห็นกิ่งหลิวพริ้วไหวใจไหวพริ้ว
ใจละลิ่วคิดถึงเธอเฝ้าโหยหา
ป่านนี้เป็นอย่างไรนะแก้วตา
อยากเห็นหน้า หลับตา เห็นภาพเธอ
คงเที่ยวเล่นอยู่ที่ไหนซักถิ่นที่
รักษาตัวดีดีนะ อย่าผลั้งเผลอ
ฝนก็ตกทุกวันเป็นห่วงเธอ
ใจละเมอคิดถึงเธอหวั่นๆ ใจ
เดี๋ยวเป็นหวัดไม่สบายใครดูแล
อยู่กับแม่ แม่คงจัดหยูกยาให้
มาทำงานทุกวันก็ดีใจ
เป็นยาใจให้คนดีมีกำลัง
5 กันยายน 2552 20:37 น.
หลี่เหม่ยจิน
ภูชี้ฟ้า แดนสุขาวดีบนโลกมนุษย์
ทุกผู้รุด ดั้นด้นมา ถึงจุดหมาย
รุ่งอรุณแห่งความสุข ใจสบาย
จิตผ่อนคลาย หายทุกข์ สนุกจัง
แว่วยินเสียง ความเงียบ ส่งสำเนียง
" โอม มา นี แปะ หมี่ ฮง" กระซิบสั่ง
หัวใจพระ แม่กวนอิม สดับฟัง
เหมือนมนต์ขลัง ให้ตั้งอยู่ ในความดี
มีเมตตา-กรุณา ต่อเพื่อนมนุษย์
ให้ที่สุด แห่งหัวใจ เสริมราศี
มุทิตา จิตเลื่อมใส ใจยินดี
อุเบกขา ต้นทางนี้ สู่นิพพาน
ภูชี้ฟ้า แดนสุขาวดีบนโลกมนุษย์
แดนพุทธเกษตรที่ใฝ่หา
ปลุกมนุษย์ทุกผู้ให้ตื่นมา
มีศรัทธาใน ศีลห้า เสมอกัน
จงหมั่นทำความดีให้ถ้วนทั่ว
หลีกความชั่วในปีวัวจะสุขสันต์
ดินแดนแห่งทิพยสุข อันนิรันดร์
หลักประกันความดี ปีใหม่เทอญ.
แต่งกลอนไว้เมื่อวันที่ 2 มกราคม 2552 ตอนไปภูชี้ฟ้ากับเพื่อน ๆ
รวม ห้าคน บี ปุ๋ม ป้อม อาร์ท และ เดียร์
5 กันยายน 2552 20:07 น.
หลี่เหม่ยจิน
หากคิดปลูก...ต้นกล้าแห่งรัก
เฝ้าฟูมฟักให้ต้นรักนั้นเติบใหญ่
นานสิบปีคงรอได้ไม่เหนื่อยใจ
ขอให้รักดำเนินไปตามครรลอง
อยู่บนความถูกต้องของสังคม
ความเหมาะสมไม่ขอยึดเป็นเจ้าของ
รักตอบแทนในรัก...ไม่จับจอง
ไม่ครอบครอง..ขอมีเธอในหัวใจ
เป็นพลังสร้างสรรค์ในการงาน
มีเธอผ่านเข้ามาโลกสดใส
เป็นพลังให้ชีวิตดำเนินไป
มองตาเธอครั้งใดใจเต้นรัว
5 กันยายน 2552 19:22 น.
หลี่เหม่ยจิน
ปรัชญาเศรษฐกิจ พอเพียง เที่ยงแท้
ปารมิตาจิตกลมเกลี้ยง เพียงพอ
หฤทัยปราศจากเสียง สดับฟัง จิตว่าง
สูตรโพธิญานแจ้งหนอ หมุนล้อ ธรรมจักร
หน้าส่วนตัว
1512
