27 กุมภาพันธ์ 2545 17:45 น.
หลินจือ
สุดที่รัก...คำนี้ทุกคนก็ได้แต่หวัง
ว่าสักวันคนที่เรารักจะพูดคำนี้
ฉันก็เป็นคนหนึ่งที่รอคำๆนี้
ไม่รู้ว่าจะมีวาสนาได้ยินเมื่อไหร่
ฉันคงทำได้แค่รักเธอที่สุด
ไม่มีวันหยุดหรือหมดรักเธอได้
จะเฝ้ารักและรอเธอตลอดไป
นานแค่ไหนก็จะรัก...เพื่อจะแรกคำว่า..สุดที่รัก...กับเธอ
13 กุมภาพันธ์ 2545 11:02 น.
หลินจือ
วันหนึ่งมีหนึ่งพันกว่านาที
เธอจะมีเวลานึกถึงฉันบ้างไหม
ขอแค่หนึ่งนาทีหรือเธอว่ามันมากไป
ฉันทำได้อย่างไรคิดถึงเธอมากกว่าพันนาที
ฉันคนเก่งทำอะไรได้ทุกอย่าง
รักเธอข้างเดียวก็กำลังทำอยู่
คอยลมๆแล้งๆซึ่งอีกฝ่ายไม่เคยรับรู้
ก็ทำอยู่และไม่เคยจะล้มเลิกความตั้งใจ
13 กุมภาพันธ์ 2545 07:55 น.
หลินจือ
คงถึงเวลาของสองเราแล้วใช่ไหม
ตัดสินใจบอกเธอไปด้วยใจที่เข้มแข็ง
ฟังแล้วอาจรู้สึกเหมือนของมีคมมาทิ่มแทง
เธอแสดงสีหน้า....เหมือนตกใจ
รุนแรงไปไหมบอกโดยเธอไม่ทันตั้งตัว
ก็ฉันกลัวคำพูดฉัน...ไร้ความหมาย
ยิ่งเธอทำสีหน้าเห็นได้ชัดว่าตกใจ
พูดใหม่ก็ได้หรือจะให้ตะโกน...ว่ารักเธอ
4 กุมภาพันธ์ 2545 17:16 น.
หลินจือ
แม้ว่าเธอกับฉันจะเลิกคบกัน
ไม่ได้แปลว่าฉันจะเลิกรักเธอ
ยังคงแอบมองและคิดถึงเธอเสมอ
บางครั้งยังเผลอฝันไปว่ายังรักกัน
ผ่านที่...ที่เราเคยไปด้วยกัน
ทำไมฉันยังคิดถึงเธอไม่เข้าใจ
ไม่รู้ว่าจะลืมเธอลงได้เมื่อไหร่
แค่ผ่านที่...ที่เคยไปไม่คิดอะไรก็คงพอ
4 กุมภาพันธ์ 2545 17:02 น.
หลินจือ
บอกตรงๆเจอเธอครั้งแรกไม่ถูกชะตา
ยิ่งมองหน้าใกล้ๆอาการหมั่นใส้เข้ามาเยือน
ยิ่งเธอบอกว่าอยากรู้จักและขอเป็นเพื่อน
คิดเป็นเดือนกว่าจะบอกว่า..........ตกลง