4 กุมภาพันธ์ 2545 17:16 น.
หลินจือ
แม้ว่าเธอกับฉันจะเลิกคบกัน
ไม่ได้แปลว่าฉันจะเลิกรักเธอ
ยังคงแอบมองและคิดถึงเธอเสมอ
บางครั้งยังเผลอฝันไปว่ายังรักกัน
ผ่านที่...ที่เราเคยไปด้วยกัน
ทำไมฉันยังคิดถึงเธอไม่เข้าใจ
ไม่รู้ว่าจะลืมเธอลงได้เมื่อไหร่
แค่ผ่านที่...ที่เคยไปไม่คิดอะไรก็คงพอ
4 กุมภาพันธ์ 2545 17:02 น.
หลินจือ
บอกตรงๆเจอเธอครั้งแรกไม่ถูกชะตา
ยิ่งมองหน้าใกล้ๆอาการหมั่นใส้เข้ามาเยือน
ยิ่งเธอบอกว่าอยากรู้จักและขอเป็นเพื่อน
คิดเป็นเดือนกว่าจะบอกว่า..........ตกลง
4 กุมภาพันธ์ 2545 08:38 น.
หลินจือ
สายรุ้งหลากสีดูช่างสวยงาม
ม่วงคู่ครามตามน้ำเงินสีอื่นเรียงต่อกัน
เปรียบเหมือนเธอกับเขาคนนั้น
ใกล้ชิดกันทุกคนมองว่างดงาม
ฉันคงเหมือนสีน้ำเงินของรุ้งงาม
เพราะมีสีครามเช่นเขามาขวางกั้น
สีม่วงอย่างเธอกับน้ำเงินอย่างฉันจึงห่างกัน
ไม่มีวันที่ฉันจะได้อยู่เคียงข้างเธอ
1 กุมภาพันธ์ 2545 12:57 น.
หลินจือ
ฉันคงเหมือนดอกหญ้าที่ขึ้นอยู่ริมทาง
จะหยิบจะขว้างไม่เคยคิดอะไร
เมื่อยามเธอชอบก็หยิบเข้ามาใกล้
เบื่อก็โยนทิ้งไปอย่างไม่ใยดี
คงไม่มีใครเอาดอกหญ้ามาปักแจกัน
เพราะว่ามันไร้ค่าไม่มีความหมาย
ไม่เหมือนดอกกุหลาบซึ่งมีสีอยู่มากมาย
ต่างก็หมายจับจอง...เป็นของตน
29 มกราคม 2545 16:19 น.
หลินจือ
คิดเสียว่าเราจากเพราะความบังเอิญ
ต่างคนต่างเดินบนถนนสาย......ไม่มั่นใจกัน
ปฏิหารย์มีจริงอยากให้เธอเข้าใจฉัน
พร้อมกับวันเวลาที่ยาวนานพิสูจน์เธอ
เมื่อห่างไกลและเธอไม่รู้สึกอะไร
ก็แปลว่าใจของเธอไม่แน่นอน
แต่ถ้าหลับตาภาพฉันยังคงหลอกหลอน
ซึ่งแน่นอนไม่ต่างกันฉันก็เป็น
หน้าส่วนตัว
1245
