18 เมษายน 2545 16:48 น.
หลินจือ
เมื่อเธอและฉันมีความจำเป็นต้องไกลกัน
ทำให้เธอลบความผูกพันธ์ที่เคยมีให้ฉัน
สำหรับฉันระยะทางไม่ใช่เครื่องที่ขวางกั้น
ความผูกพันธ์มีให้เธอไม่เสื่อมคลาย
เธอคงลืมแล้วมั้งว่าฉันเป็นใคร
แค่...ความห่างไกลใจเธอก็ไหวหวั่น
ความไม่แน่นอนกับสิ่งใหม่ที่เธอเจออยู่ทุกวัน
ทำให้เธอนั้นลืมใครบางคนที่เคยคุ้นเคย
8 มีนาคม 2545 12:43 น.
หลินจือ
ใจหายเหมือนกันเมื่อเขาบอกว่าจะไป
ทั้งที่ได้ตระเตียมใจไว้ล่วงหน้า
ตั้งใจและพยายามไม่ให้เขาเห็นน้ำตา
ทำหน้าตาปกติเหมือนไม่มีอะไร
น้ำตาเจ้าเพื่อนยากอย่าไหลออกมา
เดี๋ยวเขาจะหาว่าเราเสียดายเขามาก
ไม่อยากให้การจากครั้งนี้ให้มันยุ่งยาก
อยากจะจากเธอด้วยรอยยิ้ม.....แม้ว่าจะฝืนใจ
มองเขาจนเดินลับ.....จากเราไป
บอกตัวเองไว้ต่อไปนี้คงไม่มีเขา
เหลือเพียงเจ้าน้ำตาเพื่อนยากเคียงข้างเรา
ทุกครั้งที่เหงา.....มีเพียงเจ้าที่รู้ใจ
27 กุมภาพันธ์ 2545 17:45 น.
หลินจือ
สุดที่รัก...คำนี้ทุกคนก็ได้แต่หวัง
ว่าสักวันคนที่เรารักจะพูดคำนี้
ฉันก็เป็นคนหนึ่งที่รอคำๆนี้
ไม่รู้ว่าจะมีวาสนาได้ยินเมื่อไหร่
ฉันคงทำได้แค่รักเธอที่สุด
ไม่มีวันหยุดหรือหมดรักเธอได้
จะเฝ้ารักและรอเธอตลอดไป
นานแค่ไหนก็จะรัก...เพื่อจะแรกคำว่า..สุดที่รัก...กับเธอ
13 กุมภาพันธ์ 2545 11:02 น.
หลินจือ
วันหนึ่งมีหนึ่งพันกว่านาที
เธอจะมีเวลานึกถึงฉันบ้างไหม
ขอแค่หนึ่งนาทีหรือเธอว่ามันมากไป
ฉันทำได้อย่างไรคิดถึงเธอมากกว่าพันนาที
ฉันคนเก่งทำอะไรได้ทุกอย่าง
รักเธอข้างเดียวก็กำลังทำอยู่
คอยลมๆแล้งๆซึ่งอีกฝ่ายไม่เคยรับรู้
ก็ทำอยู่และไม่เคยจะล้มเลิกความตั้งใจ
13 กุมภาพันธ์ 2545 07:55 น.
หลินจือ
คงถึงเวลาของสองเราแล้วใช่ไหม
ตัดสินใจบอกเธอไปด้วยใจที่เข้มแข็ง
ฟังแล้วอาจรู้สึกเหมือนของมีคมมาทิ่มแทง
เธอแสดงสีหน้า....เหมือนตกใจ
รุนแรงไปไหมบอกโดยเธอไม่ทันตั้งตัว
ก็ฉันกลัวคำพูดฉัน...ไร้ความหมาย
ยิ่งเธอทำสีหน้าเห็นได้ชัดว่าตกใจ
พูดใหม่ก็ได้หรือจะให้ตะโกน...ว่ารักเธอ
หน้าส่วนตัว
629
