29 พฤษภาคม 2545 15:40 น.
หลินจือ
เมื่อเธอหมดรักจะให้ฉันทำอย่างไร
ฝืนกันไปก็ไม่ทำให้เธอนั้นรักฉันได้
ฉันก็เหมือนคนธรรมดาทั่วไป
มีหัวใจ มีน้ำตา แต่ไร้ค่าสำหรับเธอ
ขอตั้งหน้าตั้งตาทำงานเพื่อจะลืมเขา
สลัดความเศร้าและคิดถึงเขาทีละน้อย
หาอะไรทำเพื่อควบคุมใจมิให้ล่องลอย
เลิกรอคอยลมๆแล้งๆว่าเขาจะกลับมา
ฉันเลือกทางออกด้วยวิธีนี้
เผื่อคนดีจะเห็นค่าฉันขึ้นมาบ้าง
ขอขอบคุณที่เป็นแรงให้ฉันเกิดความพยายาม
ได้ทุกอย่างเป็นสิ่งของ...ยกเว้นใจเธอ
29 พฤษภาคม 2545 13:26 น.
หลินจือ
อยากข่มตาเพื่อนอนให้หลับ
แต่ใจกับกระสับกระส่าย
ดิ้นรนเหมือนคนใกล้จะตาย
ข่มขืนใจให้หลับแต่....กับไม่ได้ผล
อยากรู้จะมีใครเหมือนเราบ้าง
ตีสองตีสามยังหาวิธีหลับไม่ได้
อ่านหนังสือ...ดูทีวีก็ไม่ช่วยอะไร
จะมีทางไหน...ทำให้หลับคิดหาวิธี
ลุกมาหาของเหลือเหลือเพื่อจะกิน
เผื่อท้องอิ่มอาจทำให้หลับได้
พอท้องอิ่มเท่านั้นก็เผลอหลับไป
คนข้างบ้าน...เรียกเท่าไรไม่ตื่นสักที
28 พฤษภาคม 2545 11:05 น.
หลินจือ
ทุกคนเกิดมาก็อยากเป็นลูกคนรวย
อยากจะสวยหล่อกันทั้งนั้น
แต่ความโชคดีมันไม่ตกมาถึงฉัน
หวังเพียงแต่ละวันมีข้าวกินก็เพียงพอ
ไม่มีสิทธิ์คิดฝันเป็นลูกใคร
เพราะคิดไปก็ได้แค่เพียงฝัน
ยังไม่รู้ว่าพ่อแม่ที่แท้จริงเป็นใครกัน
ชีวิตฉันไม่มีสิทธิ์เลือกอะไร
แม้เป็นลูกตาสีตาสาก็พอใจ
ขอแค่ได้มีพ่อแม่เหมือนคนอื่นเขา
ถึงไม่รวยขอแค่เป็นพ่อแม่ที่แท้จริงของเรา
ที่ฉันเฝ้ารอคอยมาแสนนาน
19 เมษายน 2545 12:57 น.
หลินจือ
เมื่อเธอต้องจากไป
ฉันทำได้แค่คิดถึง
นึกถึงเรื่องเก่าน้ำตาซึม
นึกถึงกันบ้างก็คงดี
เหงาเมื่อไร้เขาเคียงข้าง
อ้างว้างว้าเหว่หดหู่ใจ
ชีวิตที่เหลืออยู่ช่างเดียวดาย
เหลียวซ้ายแลขวาช่างลังเล
ไม่รู้ว่าจะหยุดหรือเดินต่อ
ยิ่งคิดยิ่งท้อและหมดหวัง
เหมือนนกซึ่งต้องการบินกลับรัง
ศูนย์สิ้นความหวังหมดกำลังใจที่จะบิน
19 เมษายน 2545 11:02 น.
หลินจือ
เธอคงไม่รับรู้ว่าฉันจะรู้สึกอย่างไร
เพราะเมื่อเธอจากไปคนที่เสียใจก็คือฉัน
คิดเข้าข้างตัวเองอยู่ทุกวัน
เธอ...คนที่ฉันรัก...จะเดินกลับมา
ขอฉันเป็นฝ่ายนั่งคอยเธอตรงนี้
ถึงแม้จะไม่มีวี่แววว่าเธอจะกลับมาหา
ขอฉันนับคืนและวันเพื่อรอเธอกลับมา
จะตั้งตารอคอย....เธอหวนคืน
อยากให้เธอรู้ว่าฉันรอเธออยู่ตรงนี้
ความทรงจำที่ดีๆ ฉันยังมีให้เธอเสมอ
ไม่โกรธหรือคิดว่าเป็นความผิดของเธอ
ยังรักเธอเสมอและรอเธอ ณ. ที่เดิม
หน้าส่วนตัว
840
