20 มิถุนายน 2548 19:57 น.
หลังคาแดง
นี่ๆ.... ถามไรหน่อยดิถ้าเธอเป็นแบบฉันเธอจะรู้สึกยังงัย
ถ้าทุกๆวันต้องตื่นมาเจอกับคนที่ใส่หน้ากากกับเรา fake ทุกอย่าง
เพื่อนกับศัตรู คำสองคำนี้ที่แตกต่าง คนทุกคนมองดูก็รู้ว่าคนละความหมาย
แต่สำหรับฉันมันอยู่ใกล้แค่เพียงข้ามเส้นแดนกันเท่านั้น
คำว่าเพื่อนทุกวันนี้ ไม่รู้ว่าคือเพื่อนจริงหรือไม่ แค่เราอย่าเผลอหันหลัง
ให้กับใครก็ตาม เผลอเมื่อไร โดนศัตรูที่แฝงในร่างเพื่อน " แทงข้างหลัง" แน่นอน
ทำไมโลกนี้โหดร้ายจัง จะมีใครสักคนมั๊ยที่คิดดีๆรู้สึกดีๆกับเรา ถ้าไม่นับคนในครอบครัว
ถ้าเธอเป็นฉันเธอจะทนกับคำพูดเสียดแทงจิตใจได้มั๊ย มา รร. ทุกวัน ก็เหมือนกับเดินเข้าในพงหญ้า
ยิ่งเดินก็ยิ่งเจ็บ ยิ่งเดินก็ยิ่งคัน ยิ่งอยู่ไปก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองมีค่าน้อยลงทุกที
ไม่มีคนใส่ใจ มีแต่คนหมั่นไส้ ทำอะไรไม่เคยดี
ถ้าเธอเป็นฉัน เธอจะรับได้มั๊ย ถ้าวันที่ฉันมีความสุข มีแต่คนห้อมล้อม แต่พอถึงวันที่ฉันทุกข์ใจ
ต้องการกำลังใจ ฉันอยากรู้ว่าพวกเค้าหายไปไหนหมด นี่หรอ ที่เรียกว่า"เพื่อน"
ฉันไม่เคยเลยนะที่จะทิ้งให้คนที่ฉันเรียกว่าเพื่อนต้องยืนอยู่คนเดียวในวันที่โลกเป็นสีดำ
แต่ทำไมกะฉัน เค้าทำกับฉันแบบนี้ล่ะ ทำไม?
ถ้าเธอเป็นฉันเธอจะทนได้มั๊ย ถามแค่นี้หล่ะ ทุกวันที่ต้องมา รร.
หัวใจรู้สึกอ่อนแรง อ่อนล้าลงทุกที สองเท้าเริ่มไม่มีแรงที่จะใช้เดินต่อไป
มันจะทรุดแล้วๆ ฉันกำลังจะล้ม
กำลังใจจ๋า เธออยู่ไหน ความเชื่อมั่นจ๋า ความอดทนจ๋า เธออยู่ไหน
กลับมาหาฉันได้ไหม ฉันเดินตามหาเธอ แต่มันก็ช่างเหนื่อยเหลือเกิน
กลับมาหาฉันนะ ฉันอยากเป็นคนเดิม คนที่เข้มแข็งในวันที่โลกเป็นสีดำ
ฉันจะคอยเธอนะกำลังใจ
12 มิถุนายน 2548 15:48 น.
หลังคาแดง
เคยเป็นมั๊ยเวลาทีทำอะไรที่เราคิดว่ามันใหญ่เกินตัวเรา แล้วเรารู้สึกท้อแท้ สิ้นหวัง หมดกำลังใจ ไม่อยากจะทำต่อไปเลย ไม่แปลกหรอกที่เรารู้สึกอย่างนั้น ฉันเชื่อว่าคนบนโลกนี้หลายต่อหลายคนก็คงจะเคยเป็นเหมือนกัน มันอยู่ที่ว่าเราจะสามารถมองผ่านปัญหาตรงนั้นได้รึป่าว บางคนอาจมองว่าเราไม่เหมาะไม่ควรกับสิ่งที่เราจะทำ เราก็แค่หันมอง หยุดคิดแล้วฟังเสียงนั้น ถ้าเสียงที่เค้าเตือนเรามันเต็มไปด้วยความหวังดีเราก็ควรที่จะแก้ไข แต่ถ้าหากเสียงนั้นเต็มไปด้วยถ้อยคำแห่งการเยาะเย้ย
ถากถาง สบประมาทต่างๆนาๆว่าเราทำไมได้ ก็ขอให้เราทำต่อไปเถอะอย่าไปสนใจกับคำพูดควายๆของคนที่ชอบดูถูกคนบางคน เอาคำพูดนั้นมาผลักดันให้เรามีแรงสู้ต่อไป ถ้าเราคิดว่าเราทำไม่ได้ทั้งๆที่เรายังไม่ได้ลงมือก็เท่ากับว่าเราแพ้ตัวเราเอง เราแพ้ตั้งแต่ยังไม่ได้สู้ แล้วนี่หรอที่เค้าจะเรียกว่าทำดีที่สุดแล้ว ถ้าขืนเรายังท้อตั้งแต่ยังไม่สู้เราก็จะเป็นไอขี้แพ้ตลอดไป
แล้วโลกนี้ก็จะไม่มีที่ยืนสำหรับเรา แต่ในทางกลับกัน ทำไมเราไม่มองว่าสิ่งที่เราเจอ
ปัญหาที่เรากำลังจะแก้ งานใหญ่ที่เรากำลังจะทำล้วนแล้วแต่ เป็นสิ่งที่น่าท้าทาย หลายคนอาจบอกว่ามันหนัก แก้ยากทำยากอย่าไปทำมันเลย เสียเวลา ทำไปก็มีแต่คนด่าว่า มีแต่เสียกับเสีย แต่ถ้าเราไม่ลองเราก็ไม่รู้
บางทีมันอาจไม่ได้เลวร้ายอย่างที่เราคิดก็ได้ มันอาจเป็นแค่ความกลัว หรือกรอบที่เราสร้างขึ้นมาเพื่อปกปิดความกลัวของเรา ถ้าเรากล้าที่จะทำสักนิด ถ้าเราได้ก้าวไปยืนตรงนั้นแล้ว
ไม่ว่าจะมีเสียงใดๆตามมา เราก็จะสามารถพูดได้อย่างภาคภูมิใจว่า เราทำเต็มที่แล้วต่างหาก
อย่าไปสนใจกับคำพูดที่ตัดทอนกำลังใจเรา ถ้าเราสนใจก็เท่ากับว่าเรากินอาหารที่เค้าคายทิ้งไว้
สู้ต่อไป กำลังใจอยู่ที่ตัวของเราเอง อย่าไปคิดมากกับคำพูดของคนอื่นขอเพียงเรามีใจที่ยึดมั่น
ในสิ่งที่ทำ แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว เราอาจต้องใช้ใจในการแก้ปัญหาเพราะสมองอย่างเดียวบางทีก็ไม่สามารถแก้ปัญหาของใจได้เลย สู้ !ต่อไปนะคะ สักฝันต้องมีวันที่ฝันของเราเป็นจริง
หน้าส่วนตัว
909
