1 กันยายน 2547 11:38 น.
หลังคาแดง
งง! กับการกระทำของเธอ
วันนี้บอกรักพรำเพ้อว่ามีแต่ฉัน
พรุ่งนี้ เปลี่ยนรัก เปลี่ยนใจที่มีให้กัน
โยนหัวใจฉันทิ้งไว้ข้างทาง
เมื่อเธอเจอคนใหม่ขอให้บอก
ฉันคนนี้จะยอมหลีกทางให้
จะไม่อยู่เป็นขวากหนามรักเสี้ยนหนามหัวใจ
ทิ่มตำเธอกับคนใหม่ให้ชำระทม
สนุกมากใช่ไหม กับการกระทำแบบนี้
กับการที่แกล้งรัก แกล้งทำดี
ทั้งๆที่เธอไม่เคยมีใจ
รู้ไหม ฉันเจ็บปวด ทรมานมากเท่าไร
เมื่อรู้ว่าวันเวลาที่ผ่านไป
ฉันไร้ค่าแค่ไหนในสายตาเธอ
หยุดเถอะ หยุดสักที หยุดปฏิเสธสิ่งดีๆที่ฉันมีให้
หยุดเอาความรักความห่วงใย
ของฉันไปฝากให้ใครอีกคน
ฉันมันไม่ดีพอใช่ไหม ที่จะทำให้เธอสับสน
มองเห็นคน 1 คน ที่รักเธอจนหมดใจ
ก่อนฉันจะไป ก่อนที่จะจาก
อยากจะฝากสักคำจะได้ไหม
ไม่ว่าจะห่างไกลกันเท่าไร
แต่ขอให้รู้ไว้ใจฉันอยู่กับเธอ
ก็รู้ว่าเธอไม่เคยมีใจให้ฉัน
แต่ไม่รู้ทำไมมันห้ามใจไม่ได้
เคยบอก..เคยหยุดแล้วนะใจ
อย่าไปคิดถึงใครคนนั้นอีกเลย
ทุกครั้งที่ฉันเดินผ่าน
เธอก็ทำเมินเฉย
ส่งยิ้มหวานไปก็ไม่เคยสักครั้งเลย
ที่เธอจะยิ้มกลับมา
พอเเสยเถอะนะใจ
ทำยังไงเค้าก็ไม่เห็นค่า
สำหรับเวลาที่ผ่านมา
ตัวฉันมันบ้าเอง
กับเวลาที่ผ่านมาเราคบกันในฐานะอะไร
แค่เพื่อนหรือคนรู้ใจ
คำตอบที่บอกอาจไม่สำคัญเท่าไร
ค่อยากฟังความจริงใจจากปากเธอ