11 พฤศจิกายน 2547 16:54 น.
หลักไม้เลื้อย
ข่าวแว่วว่าถูกทอดทิ้ง
เท็จจริงแค่ไหนไตร่ถาม
เพราะฉันไม่ลืมทุกยาม
ไถ่ถามทุกข์สุขร่ำไป
เจ็บไหมปวดไหมช่วยตอบ
อย่าชอบเก็บนักหวั่นไหว
ก็รักก็ห่วงทุกคราไป
ตรงไหนที่เจ็บบอกที
ฉันพร้อมซึมซับน้ำตา
ปราถนารักคืนสุขี
เธอพร้อมฉันพร้อมมอบชีวี
ฝากบอกเธอคนนี้ฉันจะรอ
30 ตุลาคม 2547 15:38 น.
หลักไม้เลื้อย
ทำไมต้องถามว่าคิดถึงไหม
จะให้ฉันตอบว่าอย่างไรดี
ก็ในเมื่อทุกวันนี่ ฉันอยู่คนเดียวมาตลอด
ไม่มีใครเลยที่ให้กำลังใจในยามเหงา
แล้วทำไมต้องทิ้งฉันไป
โดยที่ฉันไม่รู้เลยว่าฉันทำอะไรผิด
เก็บความสงสัยอยู่เหมือนกันนะว่าทำไม
แล้วทำไมต้องถามว่าคิดถึงไหม
เจ็บปวดนะเหมือนหนามทิ่มแทงใจ
ก็เธอทิ้งฉันไปอย่างไม่เหลือเยื่อใย
ถ้าจะให้ตอบตอนนี้..ก็คงตอบว่า
ไม่มีอีกแล้วกับคำว่าคิดถึงเธอ
ในเมื่อหัวใจมันชินชาเสียแล้ว
กับการจากลาที่ยาวนาน
ไม่ใจที่จะคิดถึงแล้ว
27 ตุลาคม 2547 16:39 น.
หลักไม้เลื้อย
สองมือเกี่ยวก้อยร้อยรัก
ฟูมฟักซื่อสัตย์อบอุ่น
เสียสละน้ำใจเกี้อกูล
ยืดหยุ่นถ้อยคำจำนรร
ท่องเที่ยวโลกกว้างฟ้าใส
สองใจคล้องกันสุขสันต์
มีเธอมีฉันรำพัน
คำรักสร้างสรรใจเรา
สองมือว่างเปล่าเดียวดาย
ตระกองกอดกายใจเหงา
เจ็บปวดรวดร้าวแสนเศร้า
ว่าเราลืมเขาไม่ลง
25 ตุลาคม 2547 14:12 น.
หลักไม้เลื้อย
ก็เล่นเดินเข้ามาในใจฉัน
โดยที่ฉันไม่ได้ตั้งตัว.. เดินเข้ามาว่าจะชัวน์รือไม่ชัวน์
ไม่ให้ใจฉันหมองมัว มาทั้งตัวพักใจให้ฉันมีพลัง
สร้างเสริมความรัก...ความเข้าใจ
รอยยิ้มพริ้มไหว..เริงร่า
ก็ฉันมันคนไม่มีชีวิตชีวา
จะให้เริงร่าเหมือนเธอได้งัย
แต่วันนี้ยิ้มได้..เพราะใจเริ่มอ่อนไหว
กับความผูกพันที่เธอให้
เก็บซ่อนความดีใจอยู่คนเดียว
กลับเจ็บอีกครั้งเหมือนเก่าก่อน
ใครใครก็ยอกย้อนใจฉัน
เธอมาบอกว่ารักเขาคนนั้น
แล้วที่ทำกับฉัน..เรียกว่าอะไร
25 ตุลาคม 2547 13:17 น.
หลักไม้เลื้อย
ดั่งฟ้า เบื้องบน สนทนา
ให้เรา นำพา รักสอง
เคียงคู่ ชู้รัก ประคอง
ไม่หมอง หม่นมัว ชั่วนิรันดร์
รักเอย เชยชื่น คู่สรร
ผูกพัน มั่นหมาย ใจสอง
แนบแน่น อบอ่น ปรองดอง
ประคอง รักเรา ยาวไกล
กลับกลาย รักเอย หมองหม่น
สุดทน รักเฉา เศร้าหมอง
รักเธอ รักมาก ก่ายกอง
แต่เจ็บ หมองเศร้า เราคนเดียว
หน้าส่วนตัว
882
