23 กรกฎาคม 2550 11:05 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
คนที่เรารู้สึกดีๆ วันนี้เค้าไม่อยู่แล้ว
ไปเพื่อความก้าวหน้าของชีวิตเค้า
วันนั้นช่วยขนของแล้วก็อวยพรให้เดินทางปลอดภัย
พอเค้าบอกลา ตบบ่าหนักๆสองสามที
เค้าบอกให้เราดูแลตัวเอง
เพราะตลอดมา เค้าก็ช่วยเหลือในหลายเรื่อง
ก็ยังอึ้งอยู่
กลับมานั่งรถ พักหนึ่งน้ำตาก็ไหล
ทำใจไว้ร่วมเดือนแล้ว รู้แล้วว่าต้องมีวันนี้
ทั้งที่เค้ากำลังจะไปได้สวย แล้วเราก็ยินดีกับเค้า
แต่ลึกๆแล้วเศร้าจัง
จะไม่ได้เห็นรอยยิ้ม กับคำพูดกวนหู อีกหลายปีเลย
เค้าให้ของที่คำพูดเค้าเหมือนมันไม่มีค่า
ถ้าไม่เอา เค้าก็ทิ้ง
แต่เรายังยืนกรานจะเก็บไว้ บอกมาเอาเวลากลับมาแล้วกัน
เพราะเสียดายของเค้านะ
คนอะไรซื้อของตุนเยอะไปหมด
พอจะไป ก็จะทิ้ง
เราก็เสียดายแทน
แต่มันก็เหมือนของต่างหน้า
อย่างน้อยก็มีของๆเค้าให้เราเห็น เหมือนเค้ายังอยู่
เวลาเห็นรถแบบเดียวกับของเค้า ก็คิดถึง
จะไม่เห็นรถเค้าอีกนานเลย
เห็นเสื้อที่เค้าเคยไปซื้อพร้อมเรา แต่คนอื่นใส่ ก็คิดถึง
ที่ๆเคยไปกินข้าวด้วยกัน มุมตรงนั้น ไม่เห็นอีกแล้ว
บอกกับตัวเองว่าสักพัก
ความรู้สึกอย่างนี้ก็คงจะจางไป
ความรู้สึกแบบนี้ จะว่ารักไหม มันก็คงใช่
แต่เป็นรัก แบบไม่มีความหวัง
แต่ก็ยังรักนะ
จะว่าเป็นแบบคอยพึ่งพากัน ก็คงจะใกล้เคียงมากขึ้น
จะว่าผูกพันก็คงมีด้วย
จะว่าแบบพี่ชายน้องสาว ก็ก้ำกึ่ง
คล้ายๆจะเป็นแบบเพื่อนซะมากกว่า
แต่จะรู้สึกอย่างไรก็เถอะ
รู้แต่ว่าจะรักและหวังดีตลอดไป
เพราะคงไม่เจอใคร
ที่เราจะรู้สึกได้อย่างนี้บ่อยนัก
สำหรับเค้า ตอนนี้คงตื่นเต้น
กับการเดินทางไกล
กับประสบการณ์ใหม่ๆ
อย่างที่เราเคยเดินไปแล้ว
เข้าใจนะ ว่าคนที่กำลังไป
กับคนที่อยู่ที่นี่
ความรู้สึกมันต่างกันลิบลับเลย
ถึงแม้จะบอกไม่รู้สึกอะไร
คงไม่มีใครเชื่อ
เพราะนี้คือสิ่งที่เค้าทุ่มเท
ทั้งเวลา เงิน และแรงกายใจ
แต่วันนึงที่เค้าอยู่คนเดียวที่นั้น
สักวันเค้าก็คงคิดถึงคนไกลๆบ้าง
แต่วันนั้นก็ไม่รู้จะมีคนไกลๆคิดถึงเค้าสักกี่คน
วันที่เลี้ยงส่งเค้า คนมากันหลายคน
อบอุ่นดี แล้วเค้าก็มารับ ได้อยู่กับเค้าพักใหญ่
ก่อนที่คนอื่นๆจะมา
เพื่อนคนอื่น เค้าคงรู้ว่าลึกๆเราเศร้า
แล้วก็เปิดโอกาส ให้ได้อยู่ด้วยกัน
ถึงแม้บทสนทนา จะออกแนวแขวะใส่
หรือแกล้งว่าอะไรก็เถอะ
ลึกๆก็รู้ ว่าต่างก็มีน้ำใจดีให้กัน
แย่นะ การต้องรับกับสิ่งที่เคยชิน แต่ไม่มีเค้า คนที่เคยชินอยู่
มันเหมือนขาดๆอะไรไงไม่รู้
สิ่งดีๆน้ำใจที่เค้าให้ จำได้เสมอ
และคงหาใครทำให้ยากเสียด้วยสิ
ก่อนที่เค้าจะไป เค้าฝากเราไว้กะเพื่อนคนอื่น
มีอะไรก็ชวนเราไปด้วยนะ
เพราะเค้าคงรู้ว่าเราจะเหงา
แต่มันไม่เหมือนกันหรอก
ไปกับคนอื่น มันไม่เหมือนกัน
อย่างน้อยก็ยังดี ที่เค้าแคร์เราบ้าง
อย่างไร เราก็ยังติดต่อได้นี่นะ
ก็คงมีข่าวคราวส่งมาบ้าง
ในฐานะเพื่อนดีๆ
หรือว่าช่วยเหลือกันถ้ามีโอกาส
โชคดีนะเพื่อน
เดินทางโดยสวัสดิภาพ
ทำหน้าที่ตัวเองให้เสร็จไวๆ
ข่าวดี เธอจะมาเมื่อไร
เรายินดีเสมอ ไม่ว่าเรื่องอะไร
ขอแค่เป็นข่าวดีของเธอก็พอ
12 กรกฎาคม 2550 09:51 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
อาหาร
เพื่อน : ข้าวราดแกง / ก๋วยเตี๋ยว ราคาไม่เกิน 30 กินอะไรแพงๆ เปลือง ฉิ บ
แฟน : กินห่ าอะไรก้ได้ที่ไม่ใช่ข้าว สปาเกตตี้ เฟรนฟรายซ์ ซูชิ ชิสุ อะไรก้สั่งกันไป มื้อละร้อยขึ้น
สถานที่
เพื่อน : สนามกีฬา สว่าง กว้าง สนุก
แฟน : โรงหนัง มืด แคบ นุ่ม ?!
ข้ามถนน
แฟน : ข้ามได้เป่า ระวังนะคับ ! จับมือผมไว้
เพื่อน : อ้าว ! รอกรุด้วย (แมร่งข้ามไปนานละ)
ที่บ้าน
เพื่อน : มาเพื่อ ดื่ม เมา นินทาเพื่อน ด่าชาวบ้าน เฮฮาปาจิงโกะ
แฟน : มาเพื่อ สุดยอดเลยที่ร๊ากกกกกกกกก
เวลาเดิน
แฟน : แนบชิด ประหนึ่ง ตัวดูดแบบสุญญากาศ
เพื่อน : เฮ้ย ไปไกลกรุหน่อย ร้อนชิบ !!
เงิน
แฟน : มีเสมอ..จ่ายไม่อั้น
เพื่อน : ไม่มีเสมอ... เมิงจ่ายก่อนละกัน (แร้วมันก้ชิ่ง)
ป่วย
แฟน : เปนไรมากมั้ย ? กินยายังคับ ห่มผ้าด้วยนะ (โอ๊ยย.มันดูแลแม่อย่างนี้ป่าววะ)
เพื่อน : เปนไรป่าว สำออยอะดิเมิงงง. ไปเที่ยวกัน (เพื่อนพี่ป่วยอยุนะค้าบบบ)
เข้าห้องน้ำ
เพื่อน : เยี่ยว / เข้ ขากสะเหลด ซื้ดขี้มูก (บางทีมันยังไม่ไปห้องน้ำเลย แหวะ)
แฟน : แต่งตัว โบ๊ะหน้า เสริมจมูก ดันนม ดึงเกงใน เชคขนจ้ากแร้ ตามบายๆ
วาเลนไทน์
แฟน : ผมให้คุนได้ทุกอย่าง ยกเว้น ดาว เดือน และ ขนหน้าอก
เพื่อน : (วันนี้มันไม่มีตัวตน)
โดนทิ้ง
แฟน : เราไปกันไม่ได้ / อย่ามายุ่งกับเรา / ไปไหนก็ไป๊ รำคาญ !!
เพื่อน : ไม่เปนไรเว้ย! ช่างแมร่ง เมิงยังมีกรุ
อืมมมม.... สุดท้ายแล้ว คงจะรุ ว่าใครที่จะอยุเคียงข้างเราจนวันสุดท้ายนะ>>>>"
Lovers
0 คน เลิฟหยาดเพชร...มณีพลอย
หน้าส่วนตัว
1792
