31 กรกฎาคม 2552 20:47 น.

หงส์ฟ้า

หยาดเพชร...มณีพลอย





หงส์เจ้าร่อนอ่อนล้าจากฟ้ากว้าง
ฟ้าเวิ้งว้างกว้างไกลเกินใจเห็น
ร่อนลงสู่ดินแดนแสนลำเค็ญ
ท่ามจันทร์เพ็ญอาบฟ้านภาพราว

เจ้าเคยอยู่พรหมแมนแดนสวรรค์
ใยเจ้านั้นลงมาจากเวหาหาว
ดินแดนนี้มีเพียงแสงเดือนดาว
ต้องเหน็บหนาวต้องทุกข์ยากลำบากกาย

ส่งผ้าให้ได้พอคลุมนุ่มกายเจ้า
ยามเจ้าเหงาคอยปลอบใจพอให้หาย
เผือกมันแห้งหามาพอประทังกาย
พอเจ้าหายก็จากไปไม่ร่ำลา

เจ้าอ่อนล้าข้าช่วยจนมีแรง
อาหารมีคอยแบ่งคอยเสาะหา
มีสิ่งใดส่งให้ด้วยเมตตา
ใยเจ้าจึงไม่เห็นค่ามาจากไป

หรือเราเป็นเพียงการาคาต่ำ
จึงเหยียบย่ำให้ช้ำทำหมองไหม้
ตอนจากลาเจ้าไม่เคยเห็นใจ
โบยบินจากข้าไปไม่ใยดี

บทเรียนใจได้รับสุดช้ำหนัก
ถูกความรักทำลายสิ้นแล้วบินหนี
เรามันกาอย่าได้หมายร่วมชีวี
ขอแค่ได้ภักดีก็เกินพอ				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟหยาดเพชร...มณีพลอย
Lovings  หยาดเพชร...มณีพลอย เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟหยาดเพชร...มณีพลอย
Lovings  หยาดเพชร...มณีพลอย เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟหยาดเพชร...มณีพลอย
Lovings  หยาดเพชร...มณีพลอย เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงหยาดเพชร...มณีพลอย