8 กันยายน 2551 14:48 น.

เพลงรักบ้านทุ่ง

หยาดเพชร...มณีพลอย


บัวงามชูดอกออกบานไสว
ดอกโยนโอนเอนไปในสายน้ำ
กบเขียดร้องดังพี่เจ้าเฝ้าเอ่ยคำ
ดุจเอื้อนอำคำรักสุดจำนรร

ดวงตะวันชิงพลบหลบลาฟ้า
ทั่วสุธามืดลับดับสีสัน
วัวควายถูกต้อนกลับบ้านผ่านแสงจันทร์
เหลือเพียงฉันนั่งรำพึงอยู่เดียวดาย

นั่งพิงหลังเอนกายชายตลิ่ง
เพลงอ้อยอิ่งลอยจากทุ่งด้านท้าย
จิตระทึกนึกหวั่นกับเสียงชาย
ช่างไม่อายร้องเพลงออดอ้อนเรา

สำเนียงหวานร้องเพลงมาคราฟ้าหม่น
เหมือนอ้อนใครสักคนให้หลงเขา
ฝากเพลงมาหอมแก้มเราเบาเบา
เท่านี้เราก็ไหวหวั่นสะท้านอาย

ลมระโรยโชยแก้มแกมรังแก
แกล้งกันแท้รังแกไม่ห่างหาย
คืนนี้เราสุดเหงาทั้งใจกาย
อยากบอกรักผู้ชายเจ้าของเพลง				
5 กันยายน 2551 09:33 น.

เงาที่หายไป

หยาดเพชร...มณีพลอย

เธอคือเงาที่หายไปในคืนมืด
ร่างของเธอนั่งอยู่กลางถนน
มองดูแล้วน่ากลัวพิลึกคน
ชะรอยเธอเป็นคนหรือเป็นใคร

เห็นเธอนั่งทางสามแพร่งก็แจ้งจิต
แม่มิ่งมิตรเป็นเป็นวิญญานใช่หรือไม่
ตำรวจมาแม่คุณวิ่งเร็วไว
เดี๋ยวถูกจับคดีไพ่จะเสียที

ทั้งเงินทองกองไพ่ไว้นั่นก่อน
แม่เนื้ออ่อนรีบวิ่งหนีเร็วรี่
ขืนเธอช้าอยู่ตะรางขังหลายปี
เร็วเข้าซีแม่คุณวิ่งเร็วไว

เลิกมั่วสุมการพนันกันเสียเถิด
ไม่ต้องวิ่งเตลิดหนีไปไหน
เอาเงินทองมาใช้หมดเปลืองไป
สู้เก็บไว้ใช้สอยดีกว่าเธอ				
5 กันยายน 2551 09:19 น.

นานแค่ไหนแล้ว..คนดี

หยาดเพชร...มณีพลอย

กี่เดือนแล้วที่สองเรายังคงมั่น
ร่วมผูกพันสัญญาไม่ลาหาย
กี่ครั้งคราวเราบอกรักมิแคลนคลาย
ภาพความหลังยังเรียงรายไม่เลือนลา

ยังเป็นคนดีของเธออยู่หรือเปล่า
ยามเธอเหงาอยากไปเยี่ยมอยากไปหา
ฉันพาเธอมาลำบากกายา
หลายเวลาห่วงงานลืมแคร์ใจ

เคยสัญญาคราปลงใจร่วมทางฝัน
สิ่งสำคัญหลายข้ออเคยฝันใฝ่
ความหวานค่อยทยอยหล่นหายไป
หรือเพราะเธอเปลี่ยนใจไปจากกัน

รู้สึกไหมเราเผลอใจร้อนบ่อย
พลาดผิดหน่อยโมโหทำหุนหัน
คุยเรื่องงานจนลืมวันสำคัญ
อีกกี่วันจะบอกรักอีกสักครา

หวั่นเธอเหนื่อยกับงานพาลหงุดหงิด
หวั่นเธอคิดทิ้งฉันให้เหว่ว้า
ไม่ว่าฉันต้องเจ็บช้ำมีน้ำตา
จะขอร่วมชีวาไม่ห่างไกล

วันวานเหมือนวันนี้ไหมฉันไม่รู้
จะหดหู่เริงร่าสักแค่ไหน
ขอมีเธออยู่ในห้วงหทัย
ไม่ว่าเป็นวันไหนก็เหมือนกัน

รอยรักในอดีตคิดสรรค์สร้าง
ขออย่าร้างลาไปใจแปรผัน
อยากให้รักเหมือนเดิมทุกคืนวัน
ไม่ว่ารักเราพ้นผ่านกี่เดือนปี				
1 กันยายน 2551 13:48 น.

บัวใต้น้ำ

หยาดเพชร...มณีพลอย

พระพุทธองค์ตรัสไว้มีบัวสี่เหล่า
จากคนเขลาจนถึงคนเลิศเลอค่า
บางคนเป็นดังบงกชพ้นธารา
แต่บางคนแม้ฝูงปลายังไม่มอง

หลงในความเง่าโง่มัวเมาผิด
หลงระเริงไล่ฆ่าคนทั้งผอง
มิมองเห็นแสงธรรมอันเรืองรอง
เห็นภาพความสยองเป็นความงาม

ไม่รู้บาปรู้บุญรู้คุณโทษ
มีแต่ความเหี้ยมโหดให้คนหยาม
มีแต่ความสามาณย์ต่ำเลวทราม
คอยเหยียดหยามคนต่ำกว่าอยู่ร่ำไป

มีรู้ว่าตนผิดคิดว่าดี
คิดว่ามีค่าเลิศกว่าใครไหน
แท้จริงแล้วเธอจะรู้อะไร
ก็แค่ซากบัวไว้ให้ปลากิน				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟหยาดเพชร...มณีพลอย
Lovings  หยาดเพชร...มณีพลอย เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟหยาดเพชร...มณีพลอย
Lovings  หยาดเพชร...มณีพลอย เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟหยาดเพชร...มณีพลอย
Lovings  หยาดเพชร...มณีพลอย เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงหยาดเพชร...มณีพลอย