14 กรกฎาคม 2551 13:45 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
แสงตะวันทาบเมฆาคราวันใหม่
วิหคน้อยเสียงใสร้องเพลงประสาน
หมู่ชาวนาปลุกกายาจากรัตติกาล
ต่างมุ่งผ่านบ้านช่องสู่ท้องนา
ผืนแผ่นดินล้านนาคราวันใหม่
ผู้คนต่างสดใสยิ้มเริงร่า
เข้าตลาดถือกระจาดซื้อข้าวปลา
ต่างโอภาปราศรัยด้วยไมตรี
เย็นธรรมชาติเย็นน้ำใจไมตรีจิต
ล้วนมากมายมวลมิตรระริกรี้
เอกลักษณ์ล้านนานั้นมากมี
ล้วนเป็นที่สืบทอดแต่โบราณกาล
สวัสดีเจ้ายามเช้าเราทายทัก
มวลชาวเหนือเปี่ยมล้นรักสมัครสมาน
ไปไหว้พระน้อมใจใฝ่ศีลทาน
สร้างกุศลสมาทานบารมี
ยามแขกไปใครมายกมือไหว้
เตรียมสำรับกับข้าวไว้ถ้วนถี่
น้ำพริกอ่องแคบหมูล้วนของดี
ประเพณีล้านนาแสนงดงาม
เสียงดนตรีซอซึงตราตรึงจิต
ทั้งค่าวจ๊อยควรคิดควรสืบสาน
เสียงสะล้อแว่วดังก้องกันวาน
ดังขับขานชีวิตถิ่นล้านนา
11 กรกฎาคม 2551 09:44 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
พระพายพัดชายทุ่งรุ้งทอแสง
ตะวันแดงลับขอบฟ้าเลื่อนลาหาย
สาวนักเรียน ม.หกเตรียมแปลงกาย
เตรียมโยกย้ายส่ายสะบั้นออกลีลา
ชุดเขียวเหลืองวาวแวมแจ่มจรัส
ส่ายสะบัดโยกย้ายทั้งซ้ายขวา
หาเงินช่วยพ่อแม่ทำไร่นา
เจียดเงินตราส่งตนได้ร่ำเรียน
เป็นนางฟ้าหน้าเวทีคืนเดือนฉาย
ให้น้องนุ่งรอบกายได้อ่านเขียน
คอยพร่ำสอนน้องยาจงพากเพียร
ขยันเรียนศึกษาหาวิชา
ตะลึ่งตึ้งเสียงเพลงดังแว่วแล้ว
ยิ้มสวยแจ๋วปิดปังทุกข์บนใบหน้า
ยามเพลงขึ้นกลั้นสะอื้นกลืนน้ำตา
รอสักวันเถิดหนาคงสมใจ
เฝ้าฝันไว้อยากมีอย่างใครเขา
โธ!่ตัวเราวาสนาจะมีไหม
อยากให้น้องมีเงินเรียนเหมือนใคร-ใคร
อยากให้แม่มีเสื้อใส่ไปวัดวา
เลิกงานแล้วรีบกลับบ้านอ่านหนังสือ
รีบฝึกปรือทวนศัพท์ทวนเนื้อหา
จนค่อนคืนจึงได้พักนิทรา
ตื่นเช้ามาพรุ่งนี้ต้องไปเรียน!
11 กรกฎาคม 2551 09:10 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
น้ำตาฟ้ารินไหลไม่หยุดสิ้น
เจ้าหลั่งรินไว้อาลัยแก่ใครหนอ
หรือสงสารฉันเล่าเฝ้าคอยรอ
เฝ้างอนง้อรอรักจากใครสักคน
สองแก้มฉันอาบนองด้วยน้ำตา
แต่ท้องฟ้ากันแสงเป็นสายฝน
สุดระทมด้วยพิษรักหนักกมล
ต้องทุกข์ทนรอเธอมองผ่านมา
ยิ่งตรองตรึกดึกดื่นสะอื้นอั้น
ทุกคืนวันคิดถึงเธอละเมอหา
รู้ทั้งรู้เธอไม่มองแม้หางตา
เธอเห็นค่าเราเพียงเด็กวุ่นวาย
เมื่อไรหนอเธอจะรู้ใจฉันบ้าง
ไม่ต้องทนอ้างว้างเปลี่ยวใจหาย
ไม่ต้องทนมองเงาเหงาเดียวดาย
อยากมีเธอเคียงกายคอยดูแล
Lovers
0 คน เลิฟหยาดเพชร...มณีพลอย
หน้าส่วนตัว
1726
