21 มีนาคม 2551 10:51 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
อยากถูกเธอโทรหาด้วยคิดถึง
ใช่คุยงานน้อยหนึ่งแล้ววางสาย
อย่าทำเป็นเหมือนลูกจ้างกับนาย
โทรคุยกันครั้งใดจบด้วยงาน
คิดถึงเธอจนเพ้อเป็นนิสัย
แลกเบอร์ไปหัวใจเฝ้าฝันหวาน
ขอฟังเสียงที่ห่วงใยใช่เรื่องงาน
อยากเป็นคนสำคัญของหัวใจ
เหตุผลใดจึงกดมาเบอร์โทรนี้
ช่วยตอบทีกดเบอร์นี้เพราะเหตุใด
คำสั่งงานหรือเพราะคำสั่งใจ
อย่าเพิ่งรีบวางสายหากใจสั่งมา
อยากได้ยินเสียงเธอบอกห่วงใย
หนักเพียงไหนจะขอสู้อาสา
มองหน้าจอจนโดนด่าทางสายตา
อยากเห็นเธอโทรมาเติมแรงใจ
16 มีนาคม 2551 10:02 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
โลกมนุษย์มืดมนและสิ้นหวัง
ผู้คนต่างชิงชังหวังศักดิ์ศรี
จนลืมนึกถูกผิดคิดชั่วดี
ทุกนาทีมีแต่แก่งแย่งชิงกัน
จิตวิญญานถูกดึงลงให้หลงต่ำ
ต่างเหยียบย่ำเพื่อให้ตนไปถึงฝัน
คอยเข่นฆ่าล้างบางไม่เว้นวัน
คอยแต่รบราฆ่าฟันน่าหวั่นใจ
ขอพระเจ้าจงช่วยลูกด้วยเถิด
ขอให้โลกเกิดสงบจะได้ไหม
ขอให้โลภโลกีย์จงหายไป
เหลือไว้ในโลกาเพียงความงาม
สมาธิ สติเอ๋ย จงเข้ามา
มาช่วยข้ากำจัดซึ่งขวากหนาม
ให้โลกคงไว้ซึ่งความงดงาม
ประกอบเป็นศีลธรรมในใจคน
โลกปัจจุบันเข้าสู่กลียุค...โลกที่มีแต่ความวุ่นวาย
โลกที่มีแต่การแก่งแย่งชิงดี จนไม่เหลือศีลธรรมในใจคน
หากผู้ใดแสดงความคิดเห็นในทางไม่สร้างสรรค์
ข้าพเจ้าขอใช้วาจาไม่สร้างสรรค์กับบุคคลผู้นั้น
ด้วยถือว่าบุคคลผู้นั้นไม่ใช่ปัญญาชน...ซึ่งใช่ภาษาในทางต่ำ
แทนที่จะใช้ภาษาในทางจรรโลงสังคม......
3 มีนาคม 2551 11:51 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
ฉันรักเธอใช่รักที่กายา
ใช่รักที่เงินตราของเธอนั้น
แต่รักเธอที่หัวใจที่ให้กัน
ใช่รักกันเพียงมายากายากาย
รักเธอที่จริงใจไม่ตอแหล
ถึงเธอแก่แต่รักได้ไม่หนีหาย
จะขออยู่ข้างกันตราบวันตาย
ใช่จะหมายปอกลอกหลอกลวงเธอ
อันคำคนว่าเธอเคี้ยวหญ้าอ่อน
แสนกะล่อนหลอกใครได้เสมอ
แต่อย่าลืมยังมีฉันข้างกายเธอ
รักเพียงเธอมากล้นพ้นรำพัน
ฉันรักเธอด้วยใจใช่หลอกเล่น
มิใช่เห็นแค่หลอกเธอให้เพ้อฝัน
ใช่เลื่อนลอยหลอกคนอื่นไปวัน-วัน
คืนวันผ่านไร้เงาความจริงใจ
ขอให้เธอไว้ใจฉันคนนี้
จะดูแลคนดีไม่ไปไหน
จะไม่กล่าวหลอกลวงเธอให้ช้ำใจ
เธอจะเป็นเจ้าของใจตลอดกาล