29 กุมภาพันธ์ 2551 10:23 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
ขอบคุณที่มีของขวัญส่งมาให้
เป็นแรงใจให้สู้ไปในทางฝัน
ขอบคุณเธอที่ส่งใจมาใกล้กัน
ขอบคุณที่ทำให้ฉันนั้นมีค่า
เสียงผ่านสายผ่านใจช่างออดอ้อน
เสียงเธอซ่อนความรักเสน่ห์หา
เธอเติมรักเติมใจให้ทุกเวลา
ทุกคำรักบอกมาด้วยดวงใจ
โปรดรู้ว่าเชื่อมั่นในเธอนี้
เธอรู้ดีแก่ใจรักเพียงไหน
ขอบคุณเธอผู้หวังดีและห่วงใย
คอยเติมหวังกำลังใจให้แก่กัน
จะรักเธอแม้เคยเลวสักเพียงไหน
จะดีร้ายมั่นใจไม่ไหวหวั่น
แม้อ้อมแขนเธอมีใครในวานวัน
แต่ตัวฉันรักเธอไม่เปลี่ยนไป
27 กุมภาพันธ์ 2551 10:00 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
ตั้งแต่วันเธอฝากรักปักดวงจิต
พาหัวใจดวงน้อยนิดคิดใฝ่ฝัน
ดังศรรักปักลงตรงใจกัน
ทำให้ฉันต้องละเมอเพ้อทุกที
เฝ้าห่วงใยใฝ่หาทุกค่ำเช้า
ดุจเปลวเพลิงแผดเผาใจเรานี้
สุดร้อนรุ่มกลัดกลุ้มดวงฤดี
ทุกนาทีห่วงใยใจอาวรณ์
หรือติดบ่วงรักเขาเข้าเสียแล้ว
รักแน่แน่วรักมากมายเกินถ่ายถอน
คอยห่วงใยค่ำเช้าเฝ้าอาวรณ์
แม้ยามนอนยามนิทรามีเพียงเธอ
คิดถึงเธอละเมอเพ้อครวญคร่ำ
ทุกถ้อยคำฝังในฤทัยเสมอ
รักติดตรึงคิดถึงแต่แรกเจอ
ปราถนาเพียงเธอแต่ผู้เดียว
25 กุมภาพันธ์ 2551 12:04 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
ตั้งแต่วันที่ฉันได้เจอเธอ
รู้เสมอว่าเธอทำเพื่อฉัน
นานเพียงใดไม่เคยคิดลืมกัน
เธอแสนดีจนใจฉันล่องลอยไป
รักเท่าไรไม่เทียบเท่าในใจฉัน
เปรียบเธอนั้นแสนดีกว่าใครไหน
ฉันรักเธอมากมายล้นท่วมท้นใจ
ยากจะหาคำใดมาจำนรร
รักเธอมากเกินใครจะรู้ไหม
นานแค่ไหนรู้ไหมไม่ไหวหวั่น
ความรู้สึกมากล้นพ้นรำพัน
ความคิดถึงมากมายเกินพรรณนา
23 กุมภาพันธ์ 2551 09:30 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
คำว่ารักคำเดียวอยากจะเอ่ย
แต่ปากมันเฉลยเผยไม่ได้
ชอบทำงอนให้เธอมาสนใจ
แต่รู้ไว้ว่าเธอแสนสำคัญ
แค่อยากเห็นว่าเธอน่ะห่วงใย
อยาให้เธอหึงหวงเพียงแต่ฉัน
จึงชอบทำน้อยใจในทุกวัน
เพราะอยากรู้รักกันมากเพียงใด
อาจดูวุ่นวายในบางที
ฉันทำตัวไม่ดีเลยใช่ไหม
ไร้เดียงสาน่ารำคาญเอาแต่ใจ
แก้นิสัยไม่หายเลยสักที
พูดอะไรไม่เคยคิดใจเย็น
พูดดีดีไม่เป็นเสียอย่างนี้
หากเธอรับฉันได้ก็ยินดี
แต่หากรับไม่ได้สิน่าเสียใจ
23 กุมภาพันธ์ 2551 09:15 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
เพียงสมมุติว่าหยุดโทรหากัน
ในใจฉันสั่นสะท้านเหมือนเป็นไข้
แปลกจริงหนานี่เราเป็นอะไร
แค่ห่างไกลใจเราเฝ้าห่วงกัน
ในบางวันคิดถึงมากอยากฟังเสียง
ถ้อยสำเนียงถักทอเติมต่อฝัน
เฝ้าโทรหาด้วยห่วงใยในทุกวัน
เพราะกลัวใครคนนั้นเขากั้นกลาง
ความคิดถึงมีทุกลมหายใจ
ความห่วงใยแฝงในความอ้างว้าง
หวังสักวันฟ้าเสกสรรค์ให้ร่วมทาง
ร่วมสรรสร้างทางฝันวันของเรา
เคยฝันไอยากโอบเธอมาแนบชิด
มาแนบติดดวงใจให้หายเหงา
อยากมีเธอคู่เคียงเพียงสองเรา
ยามใจเศร้ามองตาก็อุ่นใจ