8 ตุลาคม 2551 11:17 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
ภาพซากศพอุทิศกายตายอนาถ
ภาพมวลญาติร้องให้ข้างศพผี
รอดชีวิตได้แต่ต้องคดี
กายยอมพลีแลกผืนดินประชาธิปไตย
ร่วมต่อต้านเผด็จการจนชีพสิ้น
ให้แผ่นดินเนาสุขทุกสมัย
ขับไล่ความสามามานย์ให้สิ้นไป
เพื่อแผ่นผืนดินไทยอันยืนยง
ต้องมาตายด้วยอำนาจผู้ยิ่งใหญ่
ทั้งกายใจแหลกสลายเป็นผุยผง
ถูกเผาไฟแขวนคอถูกปืนลง
แต่ยังคงสู้สืบทอดเจตนา
ตายด้วยความรักชาติยิ่งชีวิต
ดวงวิญญานสถิตบนฟากฟ้า
สิ้นกันทีโลกแห่งกลมายา
สู่สุขาวดีอันเรืองรอง
ถูกโซ่ตรวนตรึงกายแม้ไม่ผิด
มีชีวิตอยู่เพื่อความถูกต้อง
ท้องถนนกลิ่นเลือดยังไหลนอง
เป็นละอองความหวังแห่งปวงประชา
ทุกหย่อมหญ้าเต็มไปด้วยซากศพ
อาจเป็นซากนักรบผู้หาญกล้า
อุทิศตนเพื่อไทยสุขทุกเวลา
ขอสดุดีมหาวีรชน
รักกันไว้เถิดพี่น้องปกป้องชาติ
เพื่อไม่ให้ตายอนาถกันเกลื่อนกล่น
ให้อภัยด้วยความดีในใจตน
ขอให้คนไทยจงรักสามัคคี
8 ตุลาคม 2551 10:48 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
วาจาคนเหมือนเสกมนต์ให้คนหลง
ประจบประแจงจนงวยงงจนหลงไหล
ใครจะรู้ตัวตนคนเช่นไร
ปากพูดไปไม่เคยย้อนมองตน
สร้างภาพพจน์ด้วยวจีที่เลิศล้ำ
อ้างว่าถือคุณธรรมนำมรรคผล
แท้ถือสากซ่อนไว้พิฆาตคน
ปากเสกมนต์ให้คนเขาเชื่อใจ
ทำเป็นดียามอยู่หน้าใครเขา
คิดว่าคนอื่นงี่เง่ามากใช่ไหม
คนแบบนี้มีปากแค่พูดไป
แต่เขาไม่มีสมองใว้เตือนตน
ทำเป็นพูดอ้อมค้อมน่ารำคาญ
ทำพูดหว่านล้อมให้ใครสน
ปากมีพูดเข้าไปไม่มองตน
ไม่กลัวคนเขาว่านินทาตัว
ทำพูดดีแล้วตนดีแค่ไหน
หัดตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกหัว
ฉันพูดตรงไม่หลอกใครให้เมามัว
คิดอะไรในหัวก็พูดไป
ก็ฉันเป็นตัวฉันอยู่แบบนี้
ใช่คนดีใช่นางฟ้ามาจากไหน
แค่คนเลวสังคมด่าว่าจัญไร
ใช่เหมือนใครที่มีปากไว้เสกมนต์
4 ตุลาคม 2551 09:49 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
ยินเสียงหนุ่มบ้านไกลเผยใจรัก
แสนซึ้งนักเผลอรักกว่าใครไหน
น้ำเสียงเหน่อเสนอรักปักดวงหทัย
สื่อสายใยสองใจช่างผูกพัน
หัดเอ่ยคำภาษากลางยังไม่คล่อง
ช่วยสอนน้องได้ไหมพ่อจอมขวัญ
คิดถึงเธอละเมอเพ้อทุกวัน
มองดวงจันทร์เหมือมีเธอในแววตา
เอาใบชาแลกโอ่งจะดีไหม
หรือเอาใจมาแลกกันจะดีกว่า
มารักกันอย่ามัวรอเวลา
เดี๋ยวต้นชาต้นน้อยพลอยเหี่ยวตาย
อยากจะหิ้วลำไยเอาไปฝาก
ไม่ลำบากจะฝากตนไม่หนีหาย
เอาลิ้นจี่ไปฝากคนขี้อาย
จะนั่งป้อนพี่ชายให้สำราญ
สตรอว์เบอรี่จากเชียงรายหอบไปเลี้ยง
จะนั่งเคียงป้อนให้คงแสนหวาน
ลงท้ายด้วยลูกท้อให้พุงบาน
ทำอาหารให้กินไม่จากไป
จะเลี้ยงให้พี่ชายกลายเป็นโอ่ง
จนไอ้โม่งผู้ร้ายไม่กล้าใกล้
แต่ต้องสอนเลี้ยงวัวนะดวงใจ
สอนปั้นโอ่งก็ได้ไม่ว่ากัน
อยากไปเป็นหวานใจคนไกลบ้าน
คงสำราญทุนาทีมีสุขสันต์
มีเธออยู่ข้างใจในคืนวัน
คงแสนสุขด้วยรักมั่นนิรันดร
4 ตุลาคม 2551 09:21 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
อันเรื่องผีมีมากมายหลายหลาก
ทั้งแม่นาคผีพรายผีตายโหง
ทั้งผีเปรตผีเน่าผีนอนโลง
ทั้งผีโพรงผีพุ่งใต้พรายตานี
ต่อไปนี้นี้จะขอเชิญดำเนินกล่าว
ถึงเรื่องราวบรรดานานาผี
ออกมาเต้นเอาป่าช้าเป็นเวที
ฟื้นชีวีแสนสนุกสุขอุรา
ขอเชิญน้องตานีผีคนสวย
งามสำรวยสวยสะอางเป็นหนักหนา
สะบัดสไบงามสดใสวิไลตา
ออกยักย้ายลีลาท่ารำวง
กุมารทองตัวน้อยไม่คอยช้า
เดินออกมารำไทยน่าไหลหลง
ผีแคสเปอร์ผีฝรั่งนั่งงวยงง
นวลอนงค์แม่นาคกำลังมา
ผีหัวขาดหิ้วหัวมาร่วมด้วย
ผีนักมวยโยกย้ายส่ายซ้ายขวา
ผีทะเลร้องเพลงแซวสาวมา
ผีไร้ตายืนมองเพราะต้องใจ
ผีเจ้าที่ร้องทักไปว่าใครนั่น
นึกไหวหวั่นเสียงนั้นมาจากไหน
วิ่งกันเถอะไม่ใช่ผีอยู่ทำไม
รีบวิ่งไปตัวใครก็ตัวมัน
3 ตุลาคม 2551 09:39 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
ทุกครั้งคราวของการต้องแข่งขัน
มีที่หนึ่งเพียงคนเดียวใช่ไหม
ซึ่งผู้แพ้ทุกคนควรเข้าใจ
ยินดีไปกับเขาคนได้รางวัล
วันที่เธอบอกว่าฉันต้องแพ้
ฉันดูแลเธอไม่ได้ดั่งเธอฝัน
ความรักเราจบลงตรงทางตัน
เธอบอกว่าสิ่งนั้นยุติธรรม
แต่ทั้งใจของฉันทนรับไม่ไหว
ทนไม่ได้ที่ใจฉันต้องช้ำ
ไม่อยากทนเจ็บช้ำทนระกำ
ไม่อยากทนฟังคำเธอบอกลา
เกลียดคนที่เดินเคียงเธอคนนั้น
เกลียดเธอที่มองข้ามฉันไม่เห็นค่า
เกลียดตัวเองที่คอยพาลเสียเวลา
ไม่รู้ว่าต้องอ่อนแอถึงเมื่อไร
ทุกครั้งที่เดินสวนกันอยากบอกยินดี
ทำไม่ลงสักทีเธอรู้ไหม
ทำได้เพียงปล่อยเธอเดินจากไป
ฉันไม่รู้ว่าทำไมแพ้ไม่เป็น
Lovers
0 คน เลิฟหยาดเพชร...มณีพลอย
หน้าส่วนตัว
1993
