21 มกราคม 2551 11:54 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
ดุจดวงเทียนส่องสว่างชี้ทางศิษย์
นำชีวิตก้าวสู่ทางสดใส
ไม่เคยท้อแม้ทางจะแสนไกล
ชี้ทางไปให้ศิษย์เป็นคนดี
ยอมทนยากเหนื่อยกายด้วยใจรัก
ซึ้งตระหนักแม้เงินน้อยด้อยศักดิ์ศรี
คนเปรียบครูเป็นเรือจ้างนั้นมากมี
ใครจะเห็นความดีที่ครูทำ
เป็นพิมพ์ดีให้ศิษย์ได้คิดอ่าน
สำเนียงหวานกล่าวสอนสุนทรพร่ำ
เป็นแบบอย่างวางไว้ให้ศิษย์จำ
ร้อยลำนำจารึกบันทึกคุณ
----------------------------------------------
ดุจดวงเทียนเรืองรองส่องชีวิต
ส่องความคิดชี้นำคำสั่งสอน
เฝ้าอบรมบ่มวิชาเป็นอาภรณ์
ดังแสงแห่งความอาทรที่นำทาง
เป็นพิมพ์ดีให้ศิษย์คิดสร้างสรรค์
โถใครกันเปรียบครูไว้ว่าเรือจ้าง
ดูแลศิษย์ให้รู้คิดจิตเป็นกลาง
ศิษย์จะวางครูไว้ที่กลางใจ
ปากกาใจเขียนชื่อไว้บูชา
พระคุณครูสูงกว่าฟ้ายากหาไหน
ทั้งสามโลกบรรจบครบแดนไตร
มิอาจหาคุณใดมาเทียมทัน
ให้อภัยแม้ศิษย์ได้ผิดพลั้ง
เป็นพลังคอยเสริมเติมต่อฝัน
อดทนสอนแม้ศิษย์ดื้อไม่เว้นวัน
อ่อนโยนดั่งแสงจันทร์ส่องโลกา
พระคุณครูกว้างยิ่งฟ้ามหาสมุทร
บริสุทธ์ ยิ่งใหญ่ไร้ครหา
คอยสั่งสอนให้ศิษย์ดีทุกเวลา
ร้อยกานต์กลอนต่างมาลาบันทึกคุณ
13 มกราคม 2551 09:23 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
ดุจดวงเดือนเลื่อนลาลับดับวิถี
ดวงมณีลับลาไปในเวหน
ทั่วสุธาโศกโศกาทั่วมลฑล
ดวงกมลน้อมแทบบาทพระพี่นาง
พระดังดวงประทีปส่องแสงสี
ขัติยะนารีเป็นแบบอย่าง
พระกรุณาเปรียบดวงเทียนส่องนำทาง
พระพี่นางหนึ่งเดียวในดวงใจ
ขาเทียมท่านประทานสานชีวิต
ด้วยดวงจิตตั้งมั่นมิหวั่นไหว
พระเมตตามากล้นต่อชนไทย
ร้อยดวงใจน้ำตาไหลดังสายชล
เสด็จลาล่วงแล้วสู่สวรรค์
ด้วยเมตตาอนันต์อันเหลือล้น
พระวิญญาสถิต ณ เบื้องบน
น้อมกมลแนบพระบาททุกชาติเอย
ขอเดชะข้าพระพุทธเจ้า
นางสาววนารี วงศ์ทอง
นักเรียนโรงเรียนบ้านด้ายเทพกาญจนาอุปถัมภ์
ขอน้อมถวายความอาลัยแด่พระพี่นางเธอเจ้าฟ้ากัลยานิวัฒนากรมหลวง
นราธิวาศราชนครินทร์ ด้วยความภักดีและซาบซึ้งในพระกรุณาเป็นล้นพ้น
ควรมิควรแล้วแต่จะทรงโปรด
12 มกราคม 2551 10:29 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
สายลมเจ้าเป่ากายไหวในคืนหม่น
จันทร์เจ้าเอ๋ยรู้ไหมคนทนเหน็บหนาว
หนาวน้ำตาดุจน้ำค้างที่พร่างพราว
แสงจันทร์นวลส่องสกาวผ่านเงาใจ
ภาพความหลังทิ้งรอยรักไว้ทุกฉาก
กาลเวลาพาเธอพรากจากไปไหน
อกสะท้อนร้อนผ่าวร้าวทรวงใน
เงาเอ๋ยเงาเจ้าเปลี่ยวใจเพราะใครกัน
ฟ้าสว่างพร่างพรายในคืนเงียบ
ลมเย็นเยียบใจให้สิ้นฝัน
รอยน้ำตาร่วงโรยราสุดจาบัญ
ทุกนาทีเหมือนความฝันพลันลับตา
ไม่มีเธอต่อไปแล้วนับจากนี้
ผ่านเดือนปีหนาร้อนต้องฟันฝ่า
วันก่อนหลังมีเธอเคียงกายา
แต่วันนี้ตรมอุราไร้เงาเธอ