21 มกราคม 2551 11:54 น.

สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าครู

หยาดเพชร...มณีพลอย

ดุจดวงเทียนส่องสว่างชี้ทางศิษย์ 
นำชีวิตก้าวสู่ทางสดใส 
ไม่เคยท้อแม้ทางจะแสนไกล 
ชี้ทางไปให้ศิษย์เป็นคนดี 

ยอมทนยากเหนื่อยกายด้วยใจรัก 
ซึ้งตระหนักแม้เงินน้อยด้อยศักดิ์ศรี 
คนเปรียบครูเป็นเรือจ้างนั้นมากมี 
ใครจะเห็นความดีที่ครูทำ 

เป็นพิมพ์ดีให้ศิษย์ได้คิดอ่าน 
สำเนียงหวานกล่าวสอนสุนทรพร่ำ 
เป็นแบบอย่างวางไว้ให้ศิษย์จำ 
ร้อยลำนำจารึกบันทึกคุณ
----------------------------------------------

ดุจดวงเทียนเรืองรองส่องชีวิต
ส่องความคิดชี้นำคำสั่งสอน
เฝ้าอบรมบ่มวิชาเป็นอาภรณ์
ดังแสงแห่งความอาทรที่นำทาง

เป็นพิมพ์ดีให้ศิษย์คิดสร้างสรรค์
โถใครกันเปรียบครูไว้ว่าเรือจ้าง
ดูแลศิษย์ให้รู้คิดจิตเป็นกลาง
ศิษย์จะวางครูไว้ที่กลางใจ

ปากกาใจเขียนชื่อไว้บูชา
พระคุณครูสูงกว่าฟ้ายากหาไหน
ทั้งสามโลกบรรจบครบแดนไตร
มิอาจหาคุณใดมาเทียมทัน

ให้อภัยแม้ศิษย์ได้ผิดพลั้ง
เป็นพลังคอยเสริมเติมต่อฝัน
อดทนสอนแม้ศิษย์ดื้อไม่เว้นวัน
อ่อนโยนดั่งแสงจันทร์ส่องโลกา

พระคุณครูกว้างยิ่งฟ้ามหาสมุทร
บริสุทธ์ ยิ่งใหญ่ไร้ครหา
คอยสั่งสอนให้ศิษย์ดีทุกเวลา
ร้อยกานต์กลอนต่างมาลาบันทึกคุณ				
13 มกราคม 2551 09:23 น.

แสงหนึ่งในดวงฤทัย

หยาดเพชร...มณีพลอย

ดุจดวงเดือนเลื่อนลาลับดับวิถี
ดวงมณีลับลาไปในเวหน
ทั่วสุธาโศกโศกาทั่วมลฑล
ดวงกมลน้อมแทบบาทพระพี่นาง

พระดังดวงประทีปส่องแสงสี
ขัติยะนารีเป็นแบบอย่าง
พระกรุณาเปรียบดวงเทียนส่องนำทาง
พระพี่นางหนึ่งเดียวในดวงใจ

ขาเทียมท่านประทานสานชีวิต
ด้วยดวงจิตตั้งมั่นมิหวั่นไหว
พระเมตตามากล้นต่อชนไทย
ร้อยดวงใจน้ำตาไหลดังสายชล

เสด็จลาล่วงแล้วสู่สวรรค์
ด้วยเมตตาอนันต์อันเหลือล้น
พระวิญญาสถิต ณ เบื้องบน
น้อมกมลแนบพระบาททุกชาติเอย


ขอเดชะข้าพระพุทธเจ้า
นางสาววนารี  วงศ์ทอง
นักเรียนโรงเรียนบ้านด้ายเทพกาญจนาอุปถัมภ์
ขอน้อมถวายความอาลัยแด่พระพี่นางเธอเจ้าฟ้ากัลยานิวัฒนากรมหลวง
นราธิวาศราชนครินทร์ ด้วยความภักดีและซาบซึ้งในพระกรุณาเป็นล้นพ้น
ควรมิควรแล้วแต่จะทรงโปรด				
12 มกราคม 2551 10:29 น.

รอยร้าวในเงาจันทร์

หยาดเพชร...มณีพลอย

สายลมเจ้าเป่ากายไหวในคืนหม่น
จันทร์เจ้าเอ๋ยรู้ไหมคนทนเหน็บหนาว
หนาวน้ำตาดุจน้ำค้างที่พร่างพราว
แสงจันทร์นวลส่องสกาวผ่านเงาใจ

ภาพความหลังทิ้งรอยรักไว้ทุกฉาก
กาลเวลาพาเธอพรากจากไปไหน
อกสะท้อนร้อนผ่าวร้าวทรวงใน
เงาเอ๋ยเงาเจ้าเปลี่ยวใจเพราะใครกัน

ฟ้าสว่างพร่างพรายในคืนเงียบ
ลมเย็นเยียบใจให้สิ้นฝัน
รอยน้ำตาร่วงโรยราสุดจาบัญ
ทุกนาทีเหมือนความฝันพลันลับตา

ไม่มีเธอต่อไปแล้วนับจากนี้
ผ่านเดือนปีหนาร้อนต้องฟันฝ่า
วันก่อนหลังมีเธอเคียงกายา
แต่วันนี้ตรมอุราไร้เงาเธอ				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟหยาดเพชร...มณีพลอย
Lovings  หยาดเพชร...มณีพลอย เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟหยาดเพชร...มณีพลอย
Lovings  หยาดเพชร...มณีพลอย เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟหยาดเพชร...มณีพลอย
Lovings  หยาดเพชร...มณีพลอย เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงหยาดเพชร...มณีพลอย