10 สิงหาคม 2550 14:41 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
พระดำริพอเพียง
ให้หล่อเลี้ยงชีวาชน
ทำกินแต่พอตน
ไม่ยากจนเพราะพอเพียง
ขยันจะมีสุข
อบายมุขจงหลืกเลี่ยง
ชุมชนคนพอเพียง
อยู่ข้างเคียงสังคมไทย
8 สิงหาคม 2550 11:54 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
รามราตรี ฑิฆัมพร มืดสนิท
เธอนั้นคิด ถึงใคร ที่ไหนหนอ
ยังมีใคร คนหนึ่ง ที่เฝ้ารอ
เธอนั้นหนอ จะมา คิดถึงกัน
เธอนั่งมอง ดาวดวงไหน ในคืนนี้
เธอคนดี มีดวงไหน ให้แอบฝัน
หรือตัวเธอ กำลัง นั่งมองจันทร์
ส่วนตัวฉัน นั่งฝัน ถึงตัวเธอ
แสงจันทร์ ส่องสว่าง กลางคืนนั้น
ใจหนาวสั่น หวั่นไหว อยู่เสมอ
เธอรู้ไหม ในใจ มีเพียงเธอ
อยากเสนอ รักไป ด้วยใจจริง
ฟ้าเงียบเหงา ดาวเป็นเพื่อน เดือนส่องแสง
ใจอ่อนแรง ด้วยพิษรัก หนักใจยิ่ง
หลงรักเธอ มากมาย ด้วยใจจริง
ไม่เคยคิด ทอดทิ้ง ให้ระทม
เรไรร้อง ระงม ในความมืด
เธอคงไม่ ใจจืด ให้ขื่นขม
เธอคงไม่ ทิ้งใจ ให้ตรอมตรม
คงไม่ทำ ใจจม ทะเลรัก
โอ้ว่ารัก เรายัง ไม่เคยเห็น
ไม่เคยเป็น เพิ่งเห็น เพิ่งประจักษ์
เมื่อได้เห็น ได้พบ ประสบรัก
ใจสลัก คำรักไว้ ไม่มีลืม
7 สิงหาคม 2550 15:57 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
ยืนเดียวดาย ในความเหงา แสนเศร้านัก
ใครจะรัก จะเห็น เช่นศักดิ์ศรี
ใครจะมอง จะเห็น เช่นความดี
ที่ตัวฉัน นี้เคย สร้างสรรค์มา
เคยช่วยงาน ทุกอย่าง ไม่ว่างเว้น
ใยเล่าเห็น เป็นดั่ง คนไร้ค่า
มีสิ่งใด ให้เขาหมด ไม่นำพา
อนิจจา มีแต่คน มองข้ามเรา
เขาไม่เคย มองเรา ว่ามีค่า
วาสนา เรามีน้อย ว่าโง่เขลา
ทุกวันนี้ ข้างกาย มีเพียงเงา
ใครไหนเล่า จะรู้ซึ้ง ถึงความดี
เขาใส่ร้าย ใด-ใด ไม่เคยเถียง
เขาขอช่วย งานไม่เกี่ยง ไม่หน่ายหนี
ยอมให้ด่า ยอมให้ว่า ให้ทุบตี
ไม่เคยมี ใครปราณี หรือเห็นใจ
เดินกลับบ้าน เสียงด่าว่า สนั่นหู
จะได้ดู มวยคู่เอก อีกใช่ไหม
ชกซ้ายขวา แม่ด่ามา พ่อต่อยไป
จนเลือดไหล อาบหน้า ไม่รู้พอ
เมื่อไรหนอ ชีวิต จะมีค่า
ให้คนเห็น มากกว่าหมา ข้างถนน
ใครกันหนอ จะมอง เห็นตัวตน
ให้ค่าล้น กว่าเปลือกนอก ที่ฉาบทา
7 สิงหาคม 2550 15:13 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
ร้อยลำนำ เป็นคำกลอน สุนทรหวาน
ให้กล่าวถึง หนึ่งเยาวมาลย์ ให้เป็นศรี
ให้ทุกอย่าง ได้แม้ ดวงชีวี
ซึ่งยากที่ หาสิ่งใด มาแทนคุณ
เยาวมาลย์ หนึ่งนั้นหรือ ชื่อว่าแม่
ท่านมีแต่ รักแท้ คอยเกื้อหนุน
ท่านเมตตา กรุณา มีพระคุณ
ท่านการุณ ให้เรา ก่อเกิดกาย
ยามเราล้ม ท่านคอย อยู่เคียงข้าง
ไม่เคยจาง ห่างจิต คิดห่างหาย
คอยอยู่ข้าง เป็นแรงใจ เป็นแรงกาย
แม้นตัวตาย ไม่คิด จะจากลา
ดวงมาลา ร้อยดวงใจ กราบไหว้ท่าน
ให้แม่นั้น รู้ว่าลูก ยังห่วงหา
ให้แม่รู้ ลูกห่วง ทุกเวลา
ชั่วชีวา จะรักแม่ ไม่เปลี่ยนแปลง
18 กรกฎาคม 2550 10:20 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
สายลมเหงาพัดมาในความเงียบ
เย็นยะเยียบสุดใจในความเศร้า
คราก่อนนั้นเคยมีเพียงสองเรา
ยามนี้เขาพรากรักไปจากเรา
จากวันนั้นไม่มีใครอยู่เคียงข้าง
ใจที่ว่างก็เริ่มสั่นใจหวั่นไหว
น้ำตาแห่งความพ่ายแพ้รินท่วมใจ
เจ็บเพียงใดไม่มีใครซับน้ำตา
เคยรักเขามากมายล้นใจฉัน
ไม่มีวันเขาเห็นคุณค่า
เคยดูแลในวันที่ผ่านมา
แม้บึ้งตึงโกรธายังเอาใจ
เมื่อเธอเจอคนที่ดีกว่าฉัน
เมื่อเธอนั้นจะจากไปกับคนใหม่
ไม่เป็นไรไปเถิดให้อภัย
เพียงเธอไปสุขใจก็เพียงพอ
ยามเธอเจ็บจงนึกว่ามีฉัน
เผ้าคอยวันที่เธอกลับมาหนอ
เจ็บเพียงใดจะรักและเผ้ารอ
เจ็บและท้อรักเราไม่เรือนลาง
สายลมพัดโหยอ่อนถอนสะอื้น
ทุกวันคืนคอยเธอคอยห่วงหา
หากเขาทำเธอช้ำจงกลับมา
จะคอยเธอด้วยรักและหวังดี
Lovers
0 คน เลิฟหยาดเพชร...มณีพลอย
หน้าส่วนตัว
90369
