21 มกราคม 2551 11:54 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
ดุจดวงเทียนส่องสว่างชี้ทางศิษย์
นำชีวิตก้าวสู่ทางสดใส
ไม่เคยท้อแม้ทางจะแสนไกล
ชี้ทางไปให้ศิษย์เป็นคนดี
ยอมทนยากเหนื่อยกายด้วยใจรัก
ซึ้งตระหนักแม้เงินน้อยด้อยศักดิ์ศรี
คนเปรียบครูเป็นเรือจ้างนั้นมากมี
ใครจะเห็นความดีที่ครูทำ
เป็นพิมพ์ดีให้ศิษย์ได้คิดอ่าน
สำเนียงหวานกล่าวสอนสุนทรพร่ำ
เป็นแบบอย่างวางไว้ให้ศิษย์จำ
ร้อยลำนำจารึกบันทึกคุณ
----------------------------------------------
ดุจดวงเทียนเรืองรองส่องชีวิต
ส่องความคิดชี้นำคำสั่งสอน
เฝ้าอบรมบ่มวิชาเป็นอาภรณ์
ดังแสงแห่งความอาทรที่นำทาง
เป็นพิมพ์ดีให้ศิษย์คิดสร้างสรรค์
โถใครกันเปรียบครูไว้ว่าเรือจ้าง
ดูแลศิษย์ให้รู้คิดจิตเป็นกลาง
ศิษย์จะวางครูไว้ที่กลางใจ
ปากกาใจเขียนชื่อไว้บูชา
พระคุณครูสูงกว่าฟ้ายากหาไหน
ทั้งสามโลกบรรจบครบแดนไตร
มิอาจหาคุณใดมาเทียมทัน
ให้อภัยแม้ศิษย์ได้ผิดพลั้ง
เป็นพลังคอยเสริมเติมต่อฝัน
อดทนสอนแม้ศิษย์ดื้อไม่เว้นวัน
อ่อนโยนดั่งแสงจันทร์ส่องโลกา
พระคุณครูกว้างยิ่งฟ้ามหาสมุทร
บริสุทธ์ ยิ่งใหญ่ไร้ครหา
คอยสั่งสอนให้ศิษย์ดีทุกเวลา
ร้อยกานต์กลอนต่างมาลาบันทึกคุณ
13 มกราคม 2551 09:23 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
ดุจดวงเดือนเลื่อนลาลับดับวิถี
ดวงมณีลับลาไปในเวหน
ทั่วสุธาโศกโศกาทั่วมลฑล
ดวงกมลน้อมแทบบาทพระพี่นาง
พระดังดวงประทีปส่องแสงสี
ขัติยะนารีเป็นแบบอย่าง
พระกรุณาเปรียบดวงเทียนส่องนำทาง
พระพี่นางหนึ่งเดียวในดวงใจ
ขาเทียมท่านประทานสานชีวิต
ด้วยดวงจิตตั้งมั่นมิหวั่นไหว
พระเมตตามากล้นต่อชนไทย
ร้อยดวงใจน้ำตาไหลดังสายชล
เสด็จลาล่วงแล้วสู่สวรรค์
ด้วยเมตตาอนันต์อันเหลือล้น
พระวิญญาสถิต ณ เบื้องบน
น้อมกมลแนบพระบาททุกชาติเอย
ขอเดชะข้าพระพุทธเจ้า
นางสาววนารี วงศ์ทอง
นักเรียนโรงเรียนบ้านด้ายเทพกาญจนาอุปถัมภ์
ขอน้อมถวายความอาลัยแด่พระพี่นางเธอเจ้าฟ้ากัลยานิวัฒนากรมหลวง
นราธิวาศราชนครินทร์ ด้วยความภักดีและซาบซึ้งในพระกรุณาเป็นล้นพ้น
ควรมิควรแล้วแต่จะทรงโปรด
12 มกราคม 2551 10:29 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
สายลมเจ้าเป่ากายไหวในคืนหม่น
จันทร์เจ้าเอ๋ยรู้ไหมคนทนเหน็บหนาว
หนาวน้ำตาดุจน้ำค้างที่พร่างพราว
แสงจันทร์นวลส่องสกาวผ่านเงาใจ
ภาพความหลังทิ้งรอยรักไว้ทุกฉาก
กาลเวลาพาเธอพรากจากไปไหน
อกสะท้อนร้อนผ่าวร้าวทรวงใน
เงาเอ๋ยเงาเจ้าเปลี่ยวใจเพราะใครกัน
ฟ้าสว่างพร่างพรายในคืนเงียบ
ลมเย็นเยียบใจให้สิ้นฝัน
รอยน้ำตาร่วงโรยราสุดจาบัญ
ทุกนาทีเหมือนความฝันพลันลับตา
ไม่มีเธอต่อไปแล้วนับจากนี้
ผ่านเดือนปีหนาร้อนต้องฟันฝ่า
วันก่อนหลังมีเธอเคียงกายา
แต่วันนี้ตรมอุราไร้เงาเธอ
29 ธันวาคม 2550 10:23 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
ครบบรรจบนบดิถีขึ้นปีใหม่
ขออวยชัยให้ทุกคนเกษมสานต์
ให้อยู่สุขสนุกทุกดวงมาลย์
ทุกข์วันวานให้พ้นผ่านกับวันคืน
เมื่อคราววานอาจร้าวรานเดียวดายเศร้า
อาจปวดร้าวทุกข์ใจให้ทนฝืน
เดินผ่านฝนน้ำตาพากล้ำกลืน
ถอนสะอื้นรับวันใหม่ไปพร้อมกัน
เข้าปีชวดอย่าชวดไปในสิ่งหวัง
เติมพลังให้ดวงใจก้าวผ่านฝัน
ทุกข์สิ่งใดทิ้งไปในวานวัน
เติมเชื้อไฟให้ความฝันผ่านกานต์กลอน
21 พฤศจิกายน 2550 10:55 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
ดวงดารา นับล้านดวง บนฟากฟ้า
ละลานตา วิบวับ จับพราวแสง
กระพริบพราว วาวระยับ ดุจจำแลง
เจ้าเปล่งแสง ส่องสว่าง ถึงกลางใจ
เอื้อมมือคว้า เท่าใด ไม่เคยถึง
จะดื้อดึง พยายาม ไปถึงไหน
เหมือนเอื้อมคว้า รักจากเจ้า ยอดดวงใจ
ยิ่งเอื้อมไป ยิ่งไกล ไปทุกที
มองดูเงา ของเรา ในสายน้ำ
สุดแสนช้ำ เราต่าง กันเหลือที่
เขาร่ำรวย สุขสบาย ใจเต็มที่
แต่เรานี้ แค่กวี ที่แสนจน
เขามีรถ มีบ้าน พร้อมทุกอย่าง
แต่เรายัง เดินดิน ถิ่นถนน
มิอาจพราก เขาลำบาก อีกสักคน
แค่นักกลอน จน-จน ใครจะแล
แอบรักเขา เห่าเครื่องบิน อยู่เช้าค่ำ
แสนสุดช้ำ เขาไม่สน ไม่แยแส
แสนเจ็บปวด ร้าวรวด ในดวงแด
เขาไม่แคร์ เพราะเราจน ไม่เจียมใจ