4 ตุลาคม 2551 09:49 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
ยินเสียงหนุ่มบ้านไกลเผยใจรัก
แสนซึ้งนักเผลอรักกว่าใครไหน
น้ำเสียงเหน่อเสนอรักปักดวงหทัย
สื่อสายใยสองใจช่างผูกพัน
หัดเอ่ยคำภาษากลางยังไม่คล่อง
ช่วยสอนน้องได้ไหมพ่อจอมขวัญ
คิดถึงเธอละเมอเพ้อทุกวัน
มองดวงจันทร์เหมือมีเธอในแววตา
เอาใบชาแลกโอ่งจะดีไหม
หรือเอาใจมาแลกกันจะดีกว่า
มารักกันอย่ามัวรอเวลา
เดี๋ยวต้นชาต้นน้อยพลอยเหี่ยวตาย
อยากจะหิ้วลำไยเอาไปฝาก
ไม่ลำบากจะฝากตนไม่หนีหาย
เอาลิ้นจี่ไปฝากคนขี้อาย
จะนั่งป้อนพี่ชายให้สำราญ
สตรอว์เบอรี่จากเชียงรายหอบไปเลี้ยง
จะนั่งเคียงป้อนให้คงแสนหวาน
ลงท้ายด้วยลูกท้อให้พุงบาน
ทำอาหารให้กินไม่จากไป
จะเลี้ยงให้พี่ชายกลายเป็นโอ่ง
จนไอ้โม่งผู้ร้ายไม่กล้าใกล้
แต่ต้องสอนเลี้ยงวัวนะดวงใจ
สอนปั้นโอ่งก็ได้ไม่ว่ากัน
อยากไปเป็นหวานใจคนไกลบ้าน
คงสำราญทุนาทีมีสุขสันต์
มีเธออยู่ข้างใจในคืนวัน
คงแสนสุขด้วยรักมั่นนิรันดร
4 ตุลาคม 2551 09:21 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
อันเรื่องผีมีมากมายหลายหลาก
ทั้งแม่นาคผีพรายผีตายโหง
ทั้งผีเปรตผีเน่าผีนอนโลง
ทั้งผีโพรงผีพุ่งใต้พรายตานี
ต่อไปนี้นี้จะขอเชิญดำเนินกล่าว
ถึงเรื่องราวบรรดานานาผี
ออกมาเต้นเอาป่าช้าเป็นเวที
ฟื้นชีวีแสนสนุกสุขอุรา
ขอเชิญน้องตานีผีคนสวย
งามสำรวยสวยสะอางเป็นหนักหนา
สะบัดสไบงามสดใสวิไลตา
ออกยักย้ายลีลาท่ารำวง
กุมารทองตัวน้อยไม่คอยช้า
เดินออกมารำไทยน่าไหลหลง
ผีแคสเปอร์ผีฝรั่งนั่งงวยงง
นวลอนงค์แม่นาคกำลังมา
ผีหัวขาดหิ้วหัวมาร่วมด้วย
ผีนักมวยโยกย้ายส่ายซ้ายขวา
ผีทะเลร้องเพลงแซวสาวมา
ผีไร้ตายืนมองเพราะต้องใจ
ผีเจ้าที่ร้องทักไปว่าใครนั่น
นึกไหวหวั่นเสียงนั้นมาจากไหน
วิ่งกันเถอะไม่ใช่ผีอยู่ทำไม
รีบวิ่งไปตัวใครก็ตัวมัน
3 ตุลาคม 2551 09:39 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
ทุกครั้งคราวของการต้องแข่งขัน
มีที่หนึ่งเพียงคนเดียวใช่ไหม
ซึ่งผู้แพ้ทุกคนควรเข้าใจ
ยินดีไปกับเขาคนได้รางวัล
วันที่เธอบอกว่าฉันต้องแพ้
ฉันดูแลเธอไม่ได้ดั่งเธอฝัน
ความรักเราจบลงตรงทางตัน
เธอบอกว่าสิ่งนั้นยุติธรรม
แต่ทั้งใจของฉันทนรับไม่ไหว
ทนไม่ได้ที่ใจฉันต้องช้ำ
ไม่อยากทนเจ็บช้ำทนระกำ
ไม่อยากทนฟังคำเธอบอกลา
เกลียดคนที่เดินเคียงเธอคนนั้น
เกลียดเธอที่มองข้ามฉันไม่เห็นค่า
เกลียดตัวเองที่คอยพาลเสียเวลา
ไม่รู้ว่าต้องอ่อนแอถึงเมื่อไร
ทุกครั้งที่เดินสวนกันอยากบอกยินดี
ทำไม่ลงสักทีเธอรู้ไหม
ทำได้เพียงปล่อยเธอเดินจากไป
ฉันไม่รู้ว่าทำไมแพ้ไม่เป็น
8 กันยายน 2551 14:48 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
บัวงามชูดอกออกบานไสว
ดอกโยนโอนเอนไปในสายน้ำ
กบเขียดร้องดังพี่เจ้าเฝ้าเอ่ยคำ
ดุจเอื้อนอำคำรักสุดจำนรร
ดวงตะวันชิงพลบหลบลาฟ้า
ทั่วสุธามืดลับดับสีสัน
วัวควายถูกต้อนกลับบ้านผ่านแสงจันทร์
เหลือเพียงฉันนั่งรำพึงอยู่เดียวดาย
นั่งพิงหลังเอนกายชายตลิ่ง
เพลงอ้อยอิ่งลอยจากทุ่งด้านท้าย
จิตระทึกนึกหวั่นกับเสียงชาย
ช่างไม่อายร้องเพลงออดอ้อนเรา
สำเนียงหวานร้องเพลงมาคราฟ้าหม่น
เหมือนอ้อนใครสักคนให้หลงเขา
ฝากเพลงมาหอมแก้มเราเบาเบา
เท่านี้เราก็ไหวหวั่นสะท้านอาย
ลมระโรยโชยแก้มแกมรังแก
แกล้งกันแท้รังแกไม่ห่างหาย
คืนนี้เราสุดเหงาทั้งใจกาย
อยากบอกรักผู้ชายเจ้าของเพลง
สร้าง Comment ง่ายๆ ด้วยตัวคุณเอง..คลิ๊กที่นี่
สร้าง Comment ง่ายๆ ด้วยตัวคุณเอง..คลิ๊กที่นี่
Lovers
0 คน เลิฟหยาดเพชร...มณีพลอย
หน้าส่วนตัว
2111
