22 กุมภาพันธ์ 2551 10:41 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
เหนื่อยไหมเธอกับงานในวันนี้
เธอคนดีเหนื่อยล้าอยู่ใช่ไหม
หากเธอท้ออย่าลืมว่าฉันหว่งใย
หากเธอล้าเชิญพักใจให้ผ่อนคลาย
ยามเธอร้อนขอเป็นผ้าเย็นให้
เป็นน้ำเย็นในแก้วใสดับกระหาย
หากเหนื่อยล้าเอนกายาให้สบาย
จะคอยอยู่ข้างกายคอยดูแล
ยามเธอเศร้าอย่าลืมยังมีฉัน
อย่าไหวหวั่นในวันที่พ่ายแพ้
ร้องไห้เถิดหากวันใดเธออ่อนแอ
ฉันจะแผ่อ้อมแขนซับน้ำตา
จะโอบกอดเธอไว้ยามเหน็บหนาว
ยามปวดร้าวมีฉันร่วมฟันฝ่า
อย่าอ่อนไหวจงเข้มแข็งกับโชคชะตา
ฉันจะคอยส่งสายตาเป็นแรงใจ
ขอดูแลเคียงข้างเธออย่างนี้
ไม่รู้ว่าเธอคนดีจะโกรธไหม
อ้อมแขนฉันไม่หวานเหมือนอ้อมแขนใคร
แต่ฉันพร้อมกอ ดเธอไว้ได้ทุกยาม
21 กุมภาพันธ์ 2551 09:45 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
ฉันอาจเคยทำร้ายใครมากมาย
แต่รับรองไม่ร้ายกับคนนี้
อาจปากร้ายไปบ้างในบางที
แต่วันนี้เปลี่ยนไปเพราะใจเธอ
อาจผยองอวดดีในบางครั้ง
ปากคอดุร้ายบ้างยามพลั้งเผลอ
ใครนินทาใครด่ามันต้องเจอ
ใครท้าทายใครแตะเธอจะเจอดี
จากเคยร้ายกับใครมากมายนัก
กลับหลงรักเธอคนเดียวคนนี้
แพ้ใจเธอคนน่ารักและแสนดี
อยากให้เธอคนดีมาเห็นใจ
จากแม่เสือผู้ทระนงในศักดิ์ศรี
ในวันนี้เปลี่ยนเป็นแมวจะเชื่อไหม
ตกหลุมรักเทให้เธอหมดทั้งใจ
ต้องทุ่มเทเพียงไหนจะยอมทน
21 กุมภาพันธ์ 2551 09:35 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
ตั้งแต่ได้พบเธอในวันนั้น
เธอทำให้ใจฉันต้องหวั่นไหว
อยากพบเธออยากเจอหน้ายิ่งกว่าใคร
หลับตาลงคราใดมีแค่เธอ
เฝ้าโทรหาทุกวันด้วยคิดถึง
คอยคำนึงแอบซึ้งจนพร่ำเพ้อ
ยามนิทราอยากพานพบประสบเจอ
คิดถึงเธอหนึ่งเดียวในดวงใจ
มนต์อันใดนำพาให้เป็นเช่นนี้
เธอคนดีคิดถึงกันบ้างไหม
เฝ้าหว่งหาละเมอเพ้อห่วงใย
ลมหายใจเข้าออกล้วนมีรัก
โปรดบอกเถิดว่าเธอคิดถึงฉัน
บอกคำนั้นให้ฉันได้ประจักษ์
บอกให้ฉันรับรู้ว่าเธอรัก
ย้ำสัญญาแน่นหนักไม่เปลี่ยนไป
20 กุมภาพันธ์ 2551 09:45 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
ได้สิทธิ์เพียงส่งใจไปเคียงข้าง
ต้องทนอยู่อย่างอ้างว้างและหวั่นไหว
คอยดูแลแม้ใจเธอเป็นของใคร
เฝ้าห่วงใยแม้ใจเขาคอยกั้นกลาง
คุยกับฉันใจเธออยู่กับเขา
ต้องทนเหงาโดดเดี่ยวเปลี่ยวอ้างว้าง
ด้วยหวังเพียงสักวันได้ร่วมทาง
แต่ความหวังเลือนลางลงทุกที
ได้แค่เก็บเธอไว้ในความฝัน
ความผูกพันมากมายให้เธอนี้
แม้เวลาผ่านไปหลายเดือนปี
ฉันคนนี้จะรักมิเลือนลา
ยังเฝ้าคอยความรักจากเธอนี้
ทุกนาทีรอให้เธอมองเห็นค่า
ลมหายใจให้เธอได้ทุกเวลา
ถึงแม้ว่าเธอมีเขาเป็นเงาใจ
ยอมทนเจ็บรักเธอไปอย่างนี้
รักที่มีให้เธอเกินสิ่งไหน
รักเพียงเธอรักยิ่งกว่าสิ่งใด
จะทนใช้กรรมหัวใจไม่จากลา
20 กุมภาพันธ์ 2551 09:25 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
เธอส่งรักส่งใจมาใกล้ชิด
ให้ฉันคิดพร่ำเพ้อละเมอหา
อยากมีเธออิงแอบแนบกายา
มีเพียงเธอยอดชีวาในดวงใจ
แต่ความรักมากมายที่ให้ฉัน
กลับทำให้ตัวฉันยิ่งหวั่นไหว
ในยามนี้เราห่างกันแสนไกล
กลัวเหลือเกินกลัวใครจะใกล้เธอ
คำคิดถึงเธอรำพึงซึ้งใจนัก
เธอบอกรักมีให้กันมั่นเสมอ
กลัวยามใจห่างไกลไม่พบเจอ
กลัวเพียงเธอปล่อยให้เพ้อเพียงเดียวดาย
คนรอบกายมากมายหวั่นใจยิ่ง
กลัวเพียงหญิงอื่นแย่งไปน่าใจหาย
กลัวความรักเส้นทางฝันพลันมลาย
กลัวความรักสลายไปในพริบตา
เหมือนก้อนหินเดียวดายในวันนี้
กลัวความรักที่มีจะด้อยค่า
รอยอดีตหลอกหลอนมิเลิกรา
กลัวเวลาที่มีให้นั้นไม่พอ
Lovers
0 คน เลิฟหยาดเพชร...มณีพลอย
หน้าส่วนตัว
1086
