30 มิถุนายน 2551 11:34 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
ข่าวร่ำลือว่าเรานั้นเจ้าชู้
ที่ฟังดูมีแต่เรื่องเสียหาย
หาว่าแอบหนีเที่ยวควงแขนชาย
ที่เห็นนั้นพี่ชายใช่แฟนกัน
ไม่เคยหว่านเสน่ห์ให้ใครหลง
สุดงวยงงกับคำกล่าวคนเหล่านั้น
หาว่าโทรคุยกับชายไม่เว้นวัน
ที่เห็นนั้นคุยงานใช่จีบใคร
เจอเพื่อนกันยิ้มให้ผิดด้วยหรือ
คนนับถือคุยกันผิดตรงไหน
ว่าเราเป็นวันทองมีสองใจ
ว่าเสียหายเราก็อายชาวประชา
อันพวกคนนินทาว่าเสียหาย
เจอเมื่อไรจะตบซ้ายและต่อยขวา
หมัดเข่าศอกใส่ให้ครบจบตำรา
จะฟาดซ้ายบ่ายขวาเหมือนสาวแต
เรื่องดีๆไม่มีใครสนใจเชื่อ
ช่างน่าเบื่อน่าอายเหลือใจแท้
ไม่อยากฟังชาวบ้านปากตำแย
ปล่อยเป็นแค่เสียงหมาเห่าไม่อยากฟัง
30 มิถุนายน 2551 11:21 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
ผู้คนมากมายในโลกนี้
ล้วนแต่มีมิตรเคียงคู่ดูสุขสันต์
มีเพียงเราปวดร้าวทุกคืนวัน
เพื่อนเอ๋ยเพื่อนหักหลังกันได้ลงคอ
แต่ก่อนนี้มีเพื่อนรักปักดวงจิต
เป็นคู่คิดคู่ใจไว้หยอกล้อ
เพื่อนเอ๋ยเพื่อนใยทำเราได้ลงคอ
ปล่อยเราท้อระทมอยู่เดียวดาย
บอกมาเถิดผิดอะไรในตัวฉัน
ใยหลีกลี้หนีกันผันหน้าหาย
คำสัญญาเพื่อนกันจนวันตาย
วันนี้มันไปไหนแล้วเพื่อนรัก
หากเราผิดไหนเลยจะเฉยไว้
จะขอโทษเพื่อนได้ไม่หาญหัก
แต่วันนี้เพื่อนทำเจ็บใจยิ่งนัก
คำเพื่อนรักไม่อาจหายด้วยน้ำตา
24 มิถุนายน 2551 12:11 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
สุนทรภู่ยอดนักปราชญ์ศาสตร์ศิลป์ศรี
รัตนกวีศรีสยาม
ชนทั่วแคว้นเลื่องลือระบือนาม
ทั่วเขตคามกล่าวขวัญท่านสุนทร
นิราศท่านไพเราะเสนาะจิต
สุภาษิตลิขิตคำไว้พร่ำสอน
พระอภัยสินสมุทรสุดสาคร
รวมประสานนิทานกลอนไว้สอนใจ
สดุดีครูกลอนสุนทรภู่
ท่านเป็นครูปราชญ์กวีสี่สมัย
บทกลอนท่านแต่งเพื่อจรรโลงใจ
ผลงานท่านสถิตในหทัยชน
30 พฤษภาคม 2551 10:07 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
เสียงเปียโนแว่วสำเนียงเพลงแห่งรัก
เหมือนส่งเสียงทายทักความคิดถึง
เลื่อนนิ้วไปหัวใจยังคำนึง
เฝ้าคิดถึงแต่คนรักหนักดวงใจ
โอ้ตัวเราเป็นได้ถึงเพียงนี้
เธอคนดีจะรู้ใจเราไหม
ฝากเสียงเพลงละลิ่วผ่านสายลมไพร
ให้เขารู้ความนัยในรักเรา
เพลงรักเอยกังวานซาบซ่านจิต
ลดจังหวะอีกนิดเล่นเพลงเหงา
เพลงรักเธอเล่นไปเพราะไม่เบา
ไม่อยาเล่นแล้วเพลงเศร้ากลัวเหงาตาย
ถัดลงมาเพลงอมตะบีโทเฟ่น
กรีดนิ้วเล่นโน๊ตเพลงสื่อความหมาย
ลมดึกพัดหนาวสั่นสะท้านกาย
สื่อความหมายหัวใจยังมีรัก
หยาดเพชร...มณีพลอย
30/05/2551
30 พฤษภาคม 2551 09:07 น.
หยาดเพชร...มณีพลอย
ยามกอดหมอนเหมือนกอดเธอไว้แนบชิด
เหมือนชีวิตฉันขาดเธอไม่ได้
ทุกวันคืนคิดถึงเธอเพ้อร่ำไป
แม้ตัวไกลหัวใจยังห่วงกัน
เธอจ๋าเธอคิดถึงฉันบ้างไหม
หลับตาลงเห็นดวงใจอยู่ในฝัน
ได้ยินเสียงทุกทีที่คุยกัน
วันทั้งวันไม่กินข้าวก็อิ่มใจ
เพียงเธอบอกห่วงใยใจสุขล้น
ดวงกมลล่องลอยไปถึงไหน
ยามมองฟ้าเห็นหน้าเธอทุกครั้งไป
อยู่ห่างไกลแต่ใจมั่นในสัญญา
ห่มผ้าห่มเท่าไรไม่หายหนาว
น้ำค้างพราวหนาวสะท้านหวั่นผวา
กอดหมอนข้างเพ้อพร่ำคำวาจา
ทุกเวลาแทบคลั่งแทบบ้าตาย
ทุกเวลานาทีมีเพึยงรัก
มิอาจหักห้ามใจให้ห่างหาย
ขอมีเธอกอดตระกองแนบเรือนกาย
จะรักเธอจนตัวตายวายชีวา
หยาดเพชร..มณีพลอย
30/05/2551