9 มิถุนายน 2549 17:39 น.
หยาดอรุณ
พรุ่งนี้จะได้ไปโรงเรียนแล้ว
ปังปอนด์รู้สึกดีใจ เพราะแม่ซื้อเสื้อผ้าใหม่ให้ปอนด์ด้วย เสื้อผ้าชุดใหม่เป็นกางเกงสีแดงสดและเสื้อสีขาวสะอาดตา
แม่บอกว่า ถ้าปอนด์ได้ไปโรงเรียน ปอนด์จะมีความรู้และเขียนหนังสือได้เหมือนพี่แป้ง พี่ปริม
แต่น้องปราง กับ น้องแปม ยังไม่ต้องไปโรงเรียน เพราะยังตัวเล็กๆ อยู่เลย
ถ้าปอนด์ได้ไปโรงเรียน ปอนด์คงไม่ได้เล่นกับน้องปราง และ น้องแปม อีก ปอนด์คงคิดถึงน้องๆ แต่ไม่เป็นไร เพื่อที่ปอนด์จะได้เขียนหนังสือได้ และมีความรู้ ปอนด์ยอมอดทนคิดถึงน้องก็ได้
ปอนด์นั่งเล่นตัวต่อ ต่อเป็นรูปบ้าน ต่อเป็นรูปตึกสูงๆ ต่อเป็นรูปรถถัง เครื่องบิน
พี่แป้งมาแย่งตัวต่อของปอนด์ แล้วพังสิ่งที่ปอนด์กำลังเล่นทิ้งหมดเลย ปอนด์รู้สึกเสียใจจัง
ปอนด์วิ่งไปหาแม่
แม่ครับ แม่ครับ
แม่โอบกอดปอนด์เอาไว้ แล้วถามว่า ร้องไห้ทำไมหรือลูก
พี่แป้งนะครับ แย่งของเล่นของปอนด์ ปอนด์โกรธจังเลยนะครับ
ปอนด์เริ่มเสียงดัง แต่จำได้ว่า ผู้ใหญ่เคยสอนปอนด์ว่า ลูกผู้ชายห้ามร้องไห้
ทำไมล่ะ ผู้ชายต้องถูกผู้หญิงคอยเอาเปรียบอย่างนั้นหรือ - - - ช่างไม่ยุติธรรมเสียเลย
โอ๋ๆ น้องปอนด์ครับ ใจเย็นๆ นะลูก พี่แป้งเขาเป็นผู้หญิง ปอนด์โกรธผู้หญิงแล้วรังแกผู้หญิงเพราะความโกรธ ไม่ดีนะลูกนะ
ทำไมล่ะ แล้วผู้ชายต้องถูกผู้หญิงคอยรังแกอย่างนั้นหรือครับ ไม่ยุติธรรมเลย ปอนด์ไม่เข้าใจจริงๆ ทำไมในบ้านปอนด์มีแต่ผู้หญิงแล้วปอนด์เป็นเด็กผู้ชายคนเดียว
แม่ไปคุยกับพี่แป้ง สักพักพี่แป้งยอมยกตัวต่อคืนปอนด์ แต่ปอนด์เห็นพี่แป้งต่อบ้านได้สวยมาก สวยกว่าที่ปอนด์เคยต่อไว้อีก ปอนด์รู้สึกเสียดาย ปอนด์นั่งดูพี่แป้งต่อตัวต่อก็ได้ ปอนด์ไม่เล่นก็ได้ ขอดูพี่แป้งเล่นตัวต่อ ก็พอแล้ว
ปอนด์หายโกรธพี่แป้งแล้วนะ จริงๆ นะครับ
เย็นนี้แม่บอกว่าปอนด์ว่า จะต้องแต่งตัวหล่อๆ นะ จะไปงานแต่งงานของน้าเทพ
พี่ๆ น้องๆ ของปอนด์ใส่กระโปรงสวยๆ กันหมดเลย แม่ก็ด้วย แต่ทำไมปอนด์ถึงต้องนุ่งกางเกงล่ะครับ
ทำไมปอนด์ไม่มีสิทธิ์ใส่กระโปรงสวยๆ แบบพี่ๆ น้องๆ และแม่เลยหรือครับ หรือผู้ชายไม่มีสิทธิ์จะนุ่งกระโปรง -- ช่างไม่ยุติธรรมอีกแล้ว ปอนด์ไม่เข้าใจเลย
งานแต่งงานของน้าเทพ น้าเทพแต่งชุดเจ้าสาวสวย เจ้าบ่าวนุ่งกางเกงเหมือนปอนด์เลย
อ๋อ เขาเอาการแต่งตัวมาแบ่งแยกความเป็นผู้หญิงกับผู้ชายใช่ไหมนะ ปอนด์อยากเข้าใจจังเลย
.
เช้านี้ ตื่นมาสดใสจังเลยครับ
แม่ปลุกปอนด์ตื่นแต่เช้า แต่ปอนด์ตื่นก่อนแม่ปลุกอีก เพราะปอนด์ดีใจที่จะได้ไปโรงเรียน
แม่บอกว่า โรงเรียนมีเพื่อนเยอะแยะ ปอนด์จะได้มีเพื่อนผู้ชายเหมือนปอนด์มาเล่นกับปอนด์ด้วย ดีใจจังเลยครับ ปอนด์จะได้ไม่ถูกผู้หญิงที่บ้านรังแก มีแต่ความไม่ยุติธรรมหมดเลย ผู้หญิงได้อะไรมากกว่าเสมอเลย
ที่โรงเรียน
แม่พาปอนด์มาส่งโรงเรียนแล้วให้ไหว้คุณครู คุณครูเป็นผู้ใหญ่ใจดี ยิ้มแย้มแจ่มใส ปอนด์มีความสุขจังเลย คุณครูใจดีเหมือนแม่ แต่แม่ใจดีกว่าเยอะ
เด็กๆ หลายๆ คนร้องไห้ใหญ่เลย ไม่อยากเข้าโรงเรียน
ปอนด์ไม่ร้องไห้ ปอนด์อยากมาโรงเรียน ปอนด์ดีใจที่จะมีเพื่อนเล่น
เด็กๆ บางคนร้องไห้จะวิ่งตามแม่กลับบ้าน ปอนด์ก็เลยไปจับมือเด็กนั้นไว้บอกว่า มาโรงเรียนแล้ว ไม่ต้องกลับบ้านหรอก มาเล่นกับเรานะ ถ้าร้องไห้กลับบ้าน แล้วเราจะเล่นกับใคร
เด็กคนนั้นก็เลยเงียบลง มองหน้าปอนด์นิ่งตั้งนาน
ผู้ใหญ่ที่นำเด็กมาส่งโรงเรียนอมยิ้ม แล้วคุยกับแม่ของปอนด์ว่า สงสัยต้องฝากลูกเป็นเพื่อนของลูกชาย
ปอนด์จูงมือเด็กชายปิงปองไปที่ห้องเรียน ห้องเรียนมีของเล่นเยอะแยะเลย
ปิงปองชอบเล่นรถไฟ ปอนด์ก็เล่นกับปิงปองด้วย
วันแรก คุณครูสอนให้จับดินสอวาดรูป ปอนด์กำดินสอไว้ทั้งมือเลย แล้ววาดรูปเป็นบ้าน แต่บ้านของปอนด์เบี้ยวๆ ไม่สวยเท่าไหร่
คุณครูจึงสอนวิธีจับดินสอแค่สามนิ้ว อย่าไปกำอย่างนั้น
ปิงปองมองปอนด์จับดินสอ แล้วก็เลยจับดินสอเป็นเหมือนกับปอนด์
เที่ยงแล้ว คุณครูสอนจับช้อนส้อมกินข้าว แต่ปอนด์จับช้อนส้อมเป็นมาก่อนแล้ว เพราะคุณแม่สอนมา ปิงปองยังจับไม่เป็นเลย บางทีก็กินข้าวหกจากจานด้วย ปอนด์ก็เลยคุยให้ปิงปองฟังว่า
แม่เราสอนว่า เวลากินข้าวต้องเขี่ยข้าวเข้าหลุมกลางจาน จะทำให้ข้าวไม่หก เราก็เลยกินข้าวไม่หก
ปิงปองมองปอนด์กินข้าว พอเข้าใจแล้วก็เลยทำตาม
ปอนด์ไปโรงเรียนทุกวันเลย ปอนด์จะไปเล่นกับปิงปอง
ปิงปองเป็นเด็กไม่ค่อยเกเร ไม่ดื้อไม่ซนเท่าไหร่ แต่บางที ปิงปองก็บ่นคิดถึงแม่ อยากให้ถึงเวลาเลิกเรียนเร็วๆ จะได้กลับไปอยู่กับแม่ที่บ้าน
ปอนด์บอกว่า ปอนด์อยากมาโรงเรียนทุกวันเลย เพราะมีเพื่อน และจะได้เจอกับปิงปอง
ปิงปองถามว่า เมื่อไหร่ปังปอนด์จะไปเล่นที่บ้านปิงปอง
ปอนด์บอกว่า ต้องให้แม่ของปิงปองไปชวนแม่ของปังปอนด์ให้พาปอนด์ไปเล่นที่บ้านปิงปอง แล้วก็ให้แม่ของปังปอนด์ชวนแม่ของปิงปองให้พาปิงปองไปเล่นที่บ้านของปังปอนด์
ปิงปอง พยักหน้า
ปิงปองไม่ค่อยยิ้มเลย แต่ปิงปองไม่เคยซน ปอนด์ก็สบายใจ
คุณครูบอกว่า ปังปอนด์กับปิงปอง เหมือนฝาแฝดเลย จะไปไหนก็ไปด้วยกัน แต่ปังปอนด์ร่าเริงและช่างคุย ช่างถามมากกว่าปิงปอง
วันนี้มีหมอมาฉีดยา
เพื่อนๆ ของปังปอนด์กลัวเจ็บ ไม่กล้าให้หมอฉีดยา
ปังปอนด์เดินไปถามคุณหมอใจดีว่า
ฉีดยาเจ็บไหมครับ
คุณหมอบอกว่า ไม่เจ็บนักหรอก เหมือนมดกัด
งั้น ปังปอนด์ขอฉีดยาเป็นคนแรกเลยดีกว่า
ปอนด์ไม่กลัวหรอก ฉีดยาเจ็บนิดเดียวเหมือนมดกัด
ปอนด์ให้หมอฉีดยาเสร็จแล้ว ... ปอนด์ถามคุณหมอว่า ปอนด์ขอฉีดยาเพื่อนๆ ได้ไหม ขอเข็มฉีดยาให้ปอนด์ช่วยคุณหมอฉีดยาเพื่อนๆ นะครับ
คุณหมอบอกว่า ปอนด์ยังฉีดยาไม่เป็น ... ต้องตั้งใจเรียนหนังสือเก่งๆ แล้วโตขึ้นจะได้เป็นหมอฉีดยาได้
แต่ฉีดยาไม่ค่อยเจ็บจริงๆ นะครับ ... ฉีดยาเจ็บนิดเดียวเหมือนมดกัด
ปอนด์เที่ยวไปบอกเพื่อนๆ ว่า ฉีดยาไม่เจ็บเลย ปอนด์ฉีดยามาแล้วเป็นคนแรก ไม่เจ็บจริงๆ เหมือนมดกัด ... เจ็บนิดเดียวเอง
ปอนด์อยากเป็นหมอเหมือนคุณหมอชุดขาวใจดีคนนั้นจังเลย เป็นหมอถือเข็มฉีดยา
ปอนด์ก็เลยเอาดินสอมาไล่ฉีดยาเพื่อนๆ บ้าง
ปอนด์ฉีดยาปิงปอง ปิงปองเจ็บ ร้องไห้ ไปฟ้องคุณครูว่า ปอนด์แกล้ง
คุณครูใจดีเรียกปอนด์ไปถามว่า แกล้งปิงปองทำไม
ปอนด์บอกว่า ไม่ได้แกล้งครับ ปอนด์จะเป็นหมอฉีดยา
ปอนด์ก็เลยเอาดินสอแทนเข็มฉีดยา ฉีดปิงปอง เพราะปอนด์เป็นหมอ
ปอนด์เล่าให้คุณครูฟังว่า ปอนด์จะเป็นคุณหมอชุดขาวใจดีเหมือนคุณหมอคนนั้น คุณหมอที่บอกปังปอนด์ว่า ฉีดยาไม่เจ็บหรอก เหมือนมดกัด
คุณครูยิ้มๆ บอกว่า เดี๋ยวคุณครูหาคนไข้ให้นะ
คุณครูเอาตุ๊กตามาให้ปังปอนด์สี่ห้าตัว บอกว่า นี่เป็นคนไข้ของปังปอนด์ ปังปอนด์อย่าไปเที่ยวไล่ฉีดยาเพื่อนๆ อีกนะครับ ปังปอนด์ฉีดยาตุ๊กตา
แล้วคุณครูก็ให้กระเป๋าหมอของเล่นกับปอนด์ด้วย ในนั้นมีเข็มฉีดยา
ปอนด์คิดว่า ปอนด์เป็นคุณหมอชุดขาวใจดีคนนั้น
คุณครูคุยกับปังปอนด์ว่า ถ้าปังปอนด์อยากเป็นคุณหมอ ปังปอนด์จะต้องเรียนหนังสือให้เก่งๆ ต้องตั้งใจเรียน แล้ววันหนึ่งปอนด์โตขึ้นปอนด์จะได้เป็นคุณหมอ
ดีจังเลยครับ ปอนด์ชอบเรียนหนังสือ
เรียนหนังสือสนุกที่สุดเลยครับ
วันนี้คุณครูสอนเขียน ก.ไก่ ข.ไข่ ปอนด์ยังเขียนสวยๆ แบบคุณครูยังไม่ได้ แต่ไม่เป็นไร ปอนด์จะตั้งใจเขียนหนังสือ ปอนด์จะได้เป็นคุณหมอชุดขาวใจดี
ปิงปองเห็นปอนด์ตั้งใจเรียน และปอนด์ทำตัวดีๆ ปิงปองก็ทำตามแบบปอนด์ด้วย
ปิงปองก็ตั้งใจเรียนหนังสือเหมือนปอนด์ เพราะปิงปองกลัวไม่มีเพื่อนเล่น
ก็เพราะปอนด์บอกปิงปองว่า ถ้าปิงปองไม่ทำแบบปอนด์ ปอนด์ก็ไม่เล่นด้วย เพราะเล่นด้วยแล้วไม่สนุก ถ้าเล่นด้วยต้องเล่นกับคนที่ทำอะไรเหมือนๆ กัน
พรุ่งนี้ โรงเรียนหยุดแล้ว ปังปอนด์ก็ไม่ได้เล่นกับปิงปอง
ปอนด์ไม่อยากให้มีวันหยุดเลย จริงๆ นะครับ
..
วันนี้วันหยุด
วันนี้เป็นวันเสาร์ โรงเรียนต้องหยุดวันเสาร์และวันอาทิตย์ หยุดสองวัน
ปอนด์อยู่บ้าน แม่พาปอนด์ไปเยี่ยมน้าเทพ
น้าเทพมีน้องอยู่ในท้อง ท้องน้าเทพโตขึ้นตั้งเยอะ
ทำไมน้าดิษฐ์ที่เป็นเจ้าบ่าวของน้าเทพ ไม่เห็นมีน้องอยู่ในท้อง ทำไมผู้หญิงต้องมีน้องในท้องได้ ทำไมผู้ชายถึงมีน้องในท้องไม่ได้ - - - ช่างไม่ยุติธรรมกับผู้ชายอีกแล้ว
อีกหน่อย ปอนด์ก็คงมีน้องออกจากท้องของน้าเทพ มาเล่นกับปอนด์อีกคนหนึ่ง
ปอนด์ก็ดีใจอยู่ แต่ยังไม่เข้าใจว่า ทำไมน้าดิษฐ์ไม่มีน้อง ทำไมต้องเป็นน้าเทพ
.
บ่ายวันอาทิตย์
ปอนด์นอนตักแม่ ถามเรื่องราวต่างๆ จากแม่มากมาย
ปอนด์เล่าเรื่องที่โรงเรียนให้แม่ฟังหลายเรื่อง แม่ฟังแล้วอมยิ้ม
ปอนด์บอกว่า ปอนด์อยากเป็นคุณหมอชุดขาวใจดี
แม่ก็บอกเหมือนคุณครูบอกเลยว่า อยากเป็นคุณหมอชุดขาวใจดี ต้องตั้งใจเรียน แล้วจะได้เป็นคุณหมอชุดขาวใจดี
ปอนด์ถามว่า แล้วตอนนี้ปอนด์ยังเป็นคุณหมอไม่ได้หรือครับ
แม่ยิ้มๆ บอกว่า ยังไม่โต ต้องโตกว่านี้ก่อน
อีกแล้ว ทำไมไม่ยุติธรรมแล้ว เด็กๆ เป็นคุณหมอชุดขาวใจดีไม่ได้ แต่ผู้ใหญ่เป็นได้
ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย - - - ปอนด์ไม่เข้าใจ
ทำไมต้องโตกว่านี้ละครับ แม่
ก็เด็กๆ ยังไม่แข็งแรงและยังไม่เก่งพอที่จะเป็นหมอได้สิจ๊ะ ต้องเรียนให้เก่งๆ เขียนหนังสือได้ อ่านหนังสือออกก่อน
อ๋อ เข้าใจแล้ว ปอนด์ต้องขยันเรียนหนังสือใช่ไหมครับ แม่ครับ
ปอนด์หนุนตักแม่ มองขึ้นไปบนฟ้า เห็นเมฆลอยๆ สีขาวๆ เหมือนขนมปัง เหมือนปุยนุ่น
ปอนด์หลับตา ปอนด์จะหลับฝันถึงคุณหมอชุดขาวใจดี ถือเข็มฉีดยา
คุณหมอชุดขาวใจดี อยู่บนปุยนุ่นนุ่มๆ บนฟ้านั้น
และปอนด์จะเป็นคุณหมอชุดขาวใจดีคนนั้น.
4 มิถุนายน 2549 21:22 น.
หยาดอรุณ
ที่บ้านในสวนของคุณยาย
คุณยายขา ทุกวันนี้ หนูยังรู้สึกอยู่เสมอเลยว่า คุณยายยังอยู่ที่นี่ แม้คุณยายจะไปจากที่นี่นานแล้ว
หนูไม่รู้ว่าจะไปค้นหาคุณยายที่ไหนจึงจะพบ ได้แต่ส่งความคิดถึงฝากสายลม แสงดาว ฝากไปหาคุณยายในถิ่นที่ที่คุณยายได้ไปอยู่
ที่นั่นคงสงบร่มเย็นและสวยงาม มีสวนดอกไม้หอมละไมเหมือนๆ ที่คุณยายชอบปลูกดอกไม้ และทำสวนดอกไม้
หนูจำได้ว่า คุณยายเคยเล่านิทานให้หนูฟังทุกคืน ที่บ้านหลังนี้ ต้นลำพูข้างๆ บ้านนั่นมีเมล็ดพันธุ์แสงดาวที่ระยิบระยับ
เมล็ดพันธุ์แสงดาว เป็นชื่อของเจ้าตัว หิ่งห้อย ที่หนูตั้งสมญานามให้
เพราะหนูรู้สึกว่า ดวงดาวมีชีวิต ดวงดาวอยู่ไกลโพ้นฟ้า แต่ดวงดาวก็หว่านเมล็ดพันธุ์ชีวิตมาเป็นแมลงหิ่งห้อยให้เราพบเห็น
เงียบงันกับเสียงยามค่ำคืน ท่ามความเงียบนั้นมิใช่โดดเดี่ยวเดียวดาย ยังมีเสียงจักจั่น เรไร ส่งเสียงราวกับบรรเลงดนตรี ฟังแล้วรู้สึกสงบอย่างประหลาด
กลางฟ้ายามคืนเพ็ญในวันก่อนเก่า เคยเห็นดวงจันทร์ส่องแสงนวลสาดลงมาราวกับโคมในค่ำคืน กระต่ายอยู่ในดวงจันทร์ใช่ไหม? ใช่ไหมคะ คุณยาย
รอยเงากระต่าย --- ยายเคยเล่าให้ฟังว่า กระต่ายที่ทำคุณงามความดีจะมีอนุสรณ์อยู่บนดวงจันทร์ เพื่อให้ใครๆ ได้ระลึกถึงและเจริญรอยตามความดีงามของกระต่ายตัวนั้น
เหมือนดาวบนฟ้า ที่ยายบอกว่า ดาวเป็นนางฟ้าคอยเฝ้ามองเราอยู่ ถ้าเราทำความดี นางฟ้าดาวก็จะให้พรกับเราให้พบกับผลของความดีนั้นๆ เราปรารถนาอะไร อธิษฐานถึงนางฟ้าดาว นางฟ้าก็จะเสกสิ่งที่เหมาะสมกับเรามาให้ ถ้าเราตั้งใจทำความดี
ยายลูบหัวหนู บอกว่า หนูต้องหมั่นทำความดีสะสมคะแนน ถ้าคะแนนความดีถูกสะสมมากเพียงพอ นางฟ้าดาวจะประทานสิ่งที่วิเศษสุดมาให้หนู
หนูจึงคิดถึงดวงดาว เชื่อมั่นว่า บนดวงดาวมีนางฟ้าจริงๆ นางฟ้าที่จะช่วยบันดาลให้หนูทำความดีได้สัมฤทธิผลลุล่วง
หนูคิดถึงคุณยายจังเลยค่ะ ป่านนี้คุณยายอยู่ที่ไหน?
จำได้เพียงว่า ครั้งสุดท้ายที่หนูพบกับคุณยาย คุณยายนอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียง ทุกๆ คนร้องไห้ หนูก็ไม่เข้าใจ หนูเข้าไปปลุกคุณยาย
คุณยายขา คุณยายตื่นเถอะ คุณยายมาเล่านิทานให้หนูฟัง
แต่คุณยายก็ยังนอนหลับอย่างสงบ จวบคนนำคุณยายเข้าไปอยู่ในกล่องใบหนึ่งขนาดเท่าๆ กับคุณยาย แล้วนำมาวางไว้ที่ศาลาในวัด มีดอกไม้ประดับเยอะแยะเลย คุณยายนอนอยู่ในกล่องนั้น คุณยายหายใจออกไหมหนอ คุณยายไม่ได้เห็นหนู หนูไม่เห็นหน้าคุณยายเลย
คุณยาย อยู่ในกล่องนานหลายวัน แล้วเขาก็เอาคุณยายไปไหนก็ไม่รู้
ตั้งแต่นั้นมา หนูก็ไม่ได้เห็นคุณยายอีกต่อไป แต่หนูก็คิดว่า คุณยายคงไปอยู่บนฟ้า เป็นดวงดาวดวงนั้น นางฟ้าดาว ที่คอยอวยพรให้หนูพบกับสิ่งดีๆ ด้วยความดีงามของหนูเอง
คุณยายขา
หนูมานั่งเขียนจดหมายที่บ้านคุณยายอีกครั้ง
ณ วันนี้ ต้นลำพูถูกตัดทิ้งเหี้ยนหายไป ยามค่ำคืนมีเพียงดวงไฟจากถนนหนทางที่ถูกตัดเข้ามา มีเสียงรถยนต์วิ่งผ่านไปมาแทนเสียงจักจั่น เรไร ดาวบนฟ้าถูกกลบมิดเลย
หนูมองฟ้าหาดาว มองหานางฟ้าดาว -- นางฟ้าคุณยาย
คุณยายเลือนลาง คุณยายกำลังเฝ้าดูแลอยู่เหมือนเดิมหรือเปล่าคะ?
ไม่มีคนรู้จักนิทานของคุณยายอีกต่อไป คุณยายอยู่ที่ไหน
นางฟ้าดาวเจ้าขา หนูขออธิษฐานพรดวงดาว ขอให้สิ่งงดงามในวันก่อนเก่า ก่อนที่คุณยายของหนูจะจากหนูไป ได้กลับมาเหมือนเดิม ขอให้คุณยายยังอยู่ที่บ้านแห่งนี้เหมือนเดิม
ก่อนที่ บ้านหลังนี้จะถูกรื้อทิ้ง เพราะเขาขายที่ดินให้กับนายทุน เพื่อสร้างบ้านพักตากอากาศ เพื่อกอบโกยเงินทองจากผืนดินที่คุณยายเคยพักอยู่ และสวนดอกไม้ของคุณยายจะถูกตกแต่งใหม่ไม่เหมือนที่ยายเคยปลูกเอาไว้
และ หนูจะสามารถมองท้องฟ้าได้เต็มตาหรือเปล่า ในเมื่อผืนดินที่เคยยืนอยู่ยังมีคนเก็บเงินค่ายืน แล้วท้องฟ้าละ จะมีเจ้าของครอบครองด้วยหรือเปล่า
เขียนจดหมายถึงคุณยายมาถึงบรรทัดนี้แล้ว น้ำตาของหนูก็เอ่อนอง
หนูพูดอะไรถึงคุณยายไม่ออกแล้วค่ะ
หนูอยากให้คุณยายกลับมา หนูอยากให้กาลเวลาย้อนคืนมา
ซึ่งเป็นไปได้ยากเต็มที
คุณยายยังอยู่ในใจของหนูเสมอนะคะ ไม่ว่าคุณยายจะอยู่ในที่แห่งใดก็ตาม
หนูจะคิดถึงนางฟ้าดาวของคุณยายค่ะ
กราบเรียนมาด้วยความเคารพรักคุณยาย
หยาดอรุณ
หน้าส่วนตัว
2280
