29 มกราคม 2549 00:54 น.
หยาดอรุณ
ขอที่ว่างหน่อย ............ หนูค่อยเรียนรู้
จะเขียนจะดู ............... จะอยู่จะทำ
ผนังสีขาว ................. เรื่องราวทรงจำ
จะขีดจะนำ ................. วาดคำเรื่องมี
ขอนะสักนิด ............... ให้คิดขีดสี
อย่าได้เฆี่ยนตี ............ ที่หนูเขียนลาย
ผนังสีขาว ................. กล่าวคำเบิกฉาย
ดอกไม้เรียงราย ........ คล้ายมีหุ่นยนต์
เป็นยอดมนุษย์ .......... จุดฝันผู้คน
พิทักษ์มวลชน ........... เก่งล้นเกินใคร
เป็นนางฟ้าพราว ........ ชุดขาวผ่องใส
คทาแทนใจ ................ เสกให้ทำดี
หนูเป็นคุณครู ............. ผู้รู้ปรานี
ถ่ายทอดไมตรี ............ ยิ้มนี้น่ารัก
ขอที่ว่างหน่อย ............ ค่อยค่อยแน่นหนัก
อย่าวางกรอบนัก ......... อย่าผลักอย่าตี
หนึ่งตารางเมตร ......... หลอมเพชรสดสี
ฟ้ากว้างกว่านี้ ............. พื้นที่กว่าฟ้า
เพื่อสร้างยอดคน ........ ดลเทพธิดา
ครูสอนจรรยา ............ หลอมกล้าเข้มคม
ขอที่ว่างหน่อย ............ หนูค่อยสะสม
ความคิดอบรม ............ ถูกบ่มคมคาย
เด็กน้อยขอร้อง ......... ครรลองความหมาย
ความฝันพรรณราย ..... ท้าทายทุกวัน.
28 มกราคม 2549 21:05 น.
หยาดอรุณ
ขีดเขียนสีเทียนวาด ........ บนกระดาษดาวแจ่มใส
อยากเห็นมวลดอกไม้ ....... พริบดอกไกวบนฟ้านั้น
จึงวาดกระดาษขาว ........... เป็นเรื่องราวคราวนึกฝัน
ม่านฟ้าสลัวจันทร์ .............. ยังมีหวังตั้งใจคอย
กระดาษวาดความคิด ........ เพียงประดิษฐ์สิ่งเกินสอย
ดอกไม้ใต้เงาดอย ............. เร้นร่องรอยเงาแห่งวัน
แต่งแต้มแย้มระบาย ......... จุดขยายเป็นเส้นคั่น
เงาฟ้าอย่าไกลฉัน .............. เติมจุดฝันนั้นใกล้ตา
กระดาษของเด็กน้อย ........ อยากเอื้อมสอยดาวสูงค่า
สีเทียนเวียนวาดมา .......... ระบายฟ้าเพียงเอื้อมมือ
ขีดเขียนสีเทียนวาด .......... หมายกระดาษคือผ้าสื่อ
ฟ้ากว้างคอยฝึกปรือ .......... จินตนาการฝันกว้างไกล.
หน้าส่วนตัว
817
