17 มิถุนายน 2549 15:22 น.
หยาดอรุณ
ท้องฟ้ามืดมิด .................... ทุกทิศมืดหม่น
มองหาผู้คน ....................... สับสนหนทาง
เงียบงันยามค่ำ .................. ฟ้าคล้ำหวังวาง
หลับตาอ้างว้าง ................... รอบข้างไร้คน
ลืมตาอีกครั้ง ...................... เห็นหวังบัดดล
ดาวพร่างกลางหน .............. งดงามดั่งฝัน
หนึ่งจุดแสงดาว .................. พราวพร่างแวววัน
เริ่มยิ้มแย้มพลัน ................ จุดเล็กจุดน้อย
ผลิดอกดวงดาว .................. พริบพราวดั่งพลอย
กระดุมดาวลอย .................. ค่อยค่อยเผยฉาย
ท่ามฟ้ามืดมิด .................... หนึ่งนิดดาวราย
จุดหวังประกาย .................. ในคืนเดือนแรม.
15 มิถุนายน 2549 15:15 น.
หยาดอรุณ
ถึง ... นางฟ้าใบไม้ของแดดเช้า
ในวันเหงาลมไหวเธอไกวกล่อม
ร่ำกานท์กลอนอ่อนละมุนอุ่นใจยอม
ปอกเปลือกปลอมใจร้าวให้หนาวคลาย
ลำนำกลอนอ่อนละไมคุ้นใจนัก
หวานคำรักหวนอารมณ์สมความหมาย
เพลงใบไม้พริบพร่างน้ำค้างพราย
พราวใจคล้ายไกวกล่อมปลอบขวัญน้อง
สิบห้ามิถุนามาเวียนครบ
ขอพี่พบความดีงามตามปกป้อง
คุณพระศรีรัตนตรัยคุ้มประคอง
ใบไม้ปองสิ่งหวังสมตั้งใจ
สุขที่หวังสิ่งที่คิดปรารถนา
ขอให้มาง่ายง่ายดังฝันใฝ่
ล้นทรัพย์สินเงินงามงานก้าวไกล
รุ่งเรืองไปทุกทิศทางอย่างต้องการ
เป็นที่รักของใครใครได้พบเห็น
สุขร่มเย็นตามจิตคิดประสาน
ลุล่วงถึงเป้าหมายได้ผลงาน
สุขสำราญทุกย่างก้าว ... พี่สาวใบไม้.
ขอให้พี่นางสาวใบไม้ มีความสุข สำเร็จ สดชื่น สมหวัง ทุกสิ่งทุกประการ ได้ดังใจปองนะคะ : )
11 มิถุนายน 2549 08:29 น.
หยาดอรุณ
ฉันเคยสงสัย
ฟ้าใสทอทอง
ยามแรกแสงส่อง
ยังมองงามตา
แม้แสงสุดท้าย
พริบพรายงามค่า
ทองทอทาบทา
ว่าคล้ายคล้ายกัน
เหมือนฟ้าฝาแฝด
สีแสดตะวัน
นั่งคิดนั่งฝัน
ถึงวันดีดี
เช้านี้ตื่นมา
แจ่มจ้าสาดสี
อุ่นอุ่นมากมี
ตะวันทอทอง
ร่าเริงแจ่มใส
หัวใจคลายหมอง
นกเริงร่าร้อง
จะบินโบยไป
เหนื่อยมาทั้งวัน
ฉันอยากหลับใหล
ตะวันฟ้าไกล
เริ่มโบกมือลา
ทอทองอ่อนแสง
เหมือนแรงเคยกล้า
หรี่แสงทองทา
อ่อนล้าเหลือเกิน
เงียบงันสงบ
พบความห่างเหิน
นกบินจากเนิน
กลับคืนสู่รัง
พี่น้องฝาแฝด
ยังแสดทอหวัง
ปลุกก่อกำลัง
เริ่มต้น - พักแรง
ฉันรักตะวัน
สร้างสรรค์ใจแกร่ง
แม้โลกเปลี่ยนแปลง
มีแสงส่องใจ.
7 มิถุนายน 2549 08:24 น.
หยาดอรุณ
ฟากหนึ่งดวงตะวัน
เคยแบ่งปันฝันงดงาม
วันผ่านทุกโมงยาม
ตะวันตามทอแสงทอง
วันหนึ่งเจอลมแรง
เมฆคุมแข่งตะวันส่อง
ตะวันหลบเมฆมอง
ฝนร่ำร้องนองพื้นดิน
น้ำตาของสายฝน
เหมือนใจคนระทดสิ้น
เสียงฝนหล่นได้ยิน
น้ำตารินเจ็บเกินทน
สร่างฝนหยุดหล่นโปรย
ใจเคยโหยคลายสับสน
รุ้งเรียวเกี่ยวบันดล
ถักผ้าซับรอยน้ำตา
คือร่างเงาตะวัน
ส่องคันฉ่องมองเห็นค่า
มรสุมเคยรุมมา
บันดาลรุ้งมุ่งปลอบใจ
ตะวันฝันสีทอง
จะคอยมองชีวิตใหม่
หากล้มรุ้งทอใย
เหมือนมิตรใจคอยดูแล
สะท้อนเงาอาทร
ที่โลกสอนให้มั่นแน่
สิ่งวุ่นหมุนเปลี่ยนแปร
ยังมีมิตรคอยคุ้มครอง
สองฟาก รุ้ง - ตะวัน
ยังสร้างสรรค์สิ่งหมายปอง
อย่าเลย มิตรอย่าหมอง
ฉันขอเป็น รุ้ง - ตะวัน.
30 พฤษภาคม 2549 22:09 น.
หยาดอรุณ
กระต่ายหลงรักจันทร์
เมียงมองหันคอยจันทร์เพ็ญ
พิศเงาเฝ้าเพียงเห็น
รอยกระต่ายในจันทร์นวล
ดึกดื่นใจตื่นเต้น
หัวใจเร้นรักซ่อนหวน
โหยหาคล้ายรัญจวน
เปลี่ยวหัวใจในคืนเพ็ญ
มองเงาเฝ้าเมียงมอง
ใจร้องร่ำสุดลำเค็ญ
ไขว่คว้ากระต่ายเป็น
แทนกระต่ายในดวงจันทร์
เงารอยเพียงรอยลาง
ที่ใจสร้างแทนกำนัล
คว้าสิ่งอิงความฝัน
อีกกายนั่นมาแทนเงา
ยังรักรอยดวงจันทร์
คืนเงียบงันมืดมัวเมา
คว้าครองปองใจเหงา
ได้แต่เฝ้ารอยแห่งจันทร์
กระต่ายหลงรักฟ้า
ที่ไกลตาเกินคว้าฝัน
สิ่งจริงอิงสัมพันธ์
กระต่ายจริงคือคู่ครอง.
หน้าส่วนตัว
2438
