17 มกราคม 2548 21:37 น.
หยาดน้ำในตะวัน
ได้เจอเธออีกครั้งในวันนี้
เธอไม่มีรอยยิ้มอย่างวันเก่า
มองหน้าเธอแล้วใจก็พลอยเศร้า
เธอไม่ใช่คนเก่าที่เข้าใจ
คิดถึงความทรงจำที่ผ่านมา
รู้เลยว่ารักเธอไม่จางหาย
ไม่มีแม้วันที่จะเสื่อมใคลาย
เธอยังมีความหมายตลอดมา
14 มกราคม 2548 23:16 น.
หยาดน้ำในตะวัน
ดวงอาทิตย์ลับไปไกลขอบฟ้า
พระจันทร์โผล่มาแทนที่
เหมือนเธอจากไปไกลหนี
แล้วมีชั้นยืนเพียงลำพัง
พระจันทร์ยังมีดาวเคียงข้าง
แต่ตัวชั้นเคว้งคว้างเธอห่างเหิน
หลบหน้าหลบตาทำหมางเมิน
คล้ายดาวดับเดินจากพระจันทร์
14 มกราคม 2548 23:10 น.
หยาดน้ำในตะวัน
ชั้นคนนี้แค่ผู้หญิงธรรมดา
หัวเราะร่ากับเพื่อนฝูงไปวันวัน
เหตุเพียงแค่อยากลืมเขาคนนั้น
ทุกทุกวันขอแค่ฝันเพียงชั่วคืน
ไม่ขอคิดเกินเลยไปกว่านี้
ความรูสึกดีเก็บไว้เพียงแค่นั้น
เพราะวันนี้สองเราไม่มีกัน
เหมือนวันนั้นวันที่ผ่านพ้นไป
ช่างมันเถอะช่างมันลืมดีกว่า
คิดเสียว่าเขาไม่ดีเริ่มต้นใหม่
ใช้ชีวิตวันนี้ให้สุขใจ
เช้าวันใหม่ต้องไม่มีน้ำตา
13 มกราคม 2548 21:35 น.
หยาดน้ำในตะวัน
เสียงคลื่นซัดหาดทรายดังซาบซ่า
ดูเหมือนว่าอยากกลบเสียงสะอื้นไห้
คลื่นคงรู้ว่าชั้นเหงามากเพียงไร
ซัดสาดให้น้ำตาซึมลงพื้นทราย
ปูลมวิ่งลู่ลมเสียงหวีดหวิว
ยอดสนพริ้วตามลมช่างหวั่นไหว
ค่ำคืนนี้เป็นไรไปใจหนอใจ
น้ำตาไหลอาบลงตรงแก้มแดง
มองดูเงาดวงจันทร์บนผืนน้ำ
ต้องหม่นดำเพราะเมฆบังอำพรางแสง
เหมือนใจชั้นตอนนี้ที่หมดแรง
ราวกับจันทร์อับแสงสลัวลง
เพราะภาพเธอที่กำลังจะเลือนราง
เหมือนทะเลกว้างไกลสุดปลายฟ้า
ไม่มีแม้สักคำจะร่ำลา
เหมือนดาราหายวับเมื่อข้ามคืน
13 มกราคม 2548 21:01 น.
หยาดน้ำในตะวัน
เช้าวันใหม่ที่ไร้เงาเค้าคนเก่า
คิดแล้วเศร้าเหงาใจเป็นที่หนึ่ง
ก็ใจเราผูกพันเค้าลึกซึ้ง
ยังตราตตรึงอยู่ในใจตลอดมา
ก็ชั้นเคยมีเธออยู่เคียงข้าง
ยามอ้างว้างเคยมีเธอคอยห่วงหา
ทุกทุกวันเธอมาคุยมาพูดจา
ทุกเวลาสุขใจได้ใกล้เธอ
แต่วันนี้เธอคนดีกลับตีห่าง
ทิ้งให้ชั้นอ้างว้างเป็นหนักหนา
ไม่พูดคุยไม่หยอกล้อไม่บอกลา
ทำเฉยชาเหมือนชั้นไร้ตัวตน
ชั้นอยากถามเธอสักคำจะได้ไหม
เค้าคนนั้นเป็นใครชักสับสน
ที่ทำให้เธอเปลี่ยนเป็นคนละคน
ใจสีหม่นอยากได้ยินจากปากเธอ
หน้าส่วนตัว
1340
