22 พฤษภาคม 2548 11:52 น.
หยาดน้ำในตะวัน
ยังจดจำในวันที่ฝนพรำ
เธอยิ้มฉำมาพร้อมกับสายฝน
บอกว่าขอไปโรงเรียนด้วยคน
แล้วเธอก๊ยืนตากฝนเรียกรถเมล์
เธอรู่ไหมวันนั้นใจฉันสั่น
ขึ้นรถไปด้วยใจที่หวั่นไหว
ถึงเธอฉันไม่ได้นั่งติดชิดใกล้
แต่รู้ไหมใจฉันลอยไปใกล้เธอ
ถึงวันนี้ฉันไม่อยากคิดถึงมัน
คิดถึงแล้วใจก๊สั่นยังไม่หาย
เธอคนนั้นคนที่ฉันรักมากมาย
แต่สุดท้ายแค่เพรยงรักลอยลม
22 พฤษภาคม 2548 11:45 น.
หยาดน้ำในตะวัน
ขอเพียงชื่นชมเธออยู่ห่างห่าง
กลัวว่าอยู่ข้างข้างใจจะหวั่นไหว
รู้ทั้งรู้ว่าเธอเองไม่มีใจ
ให้ทำไงใจมันรั้นมั่นรักเธอ
ขอฉันอยู่ห่างห่างเธออย่างนี้
มันคงเป็นทางดีสมเหตุผล
ต่างคนต่างเดินทางของตน
เป็นเหตุผลที่ฉันทนยอมทำตาม
21 พฤษภาคม 2548 20:48 น.
หยาดน้ำในตะวัน
น้ำตาไหลทุกครั้งเมื่อนึงถึง
หน้าใครคนนึงซึ่งฉันเคยรู้จัก
และเค้าเองคือคนที่เคยรัก
เคยแน่นหนักต่อใจทั้งสองดวง
เคยคิดนะฉันเคยคิด
ฉันนั่งปิดหน้าร้องไห้ให้ใครเห็น
เพราะเขาเองตอนนี้ช่างชาเย็น
คงไม่เห็นน้ำตาที่เอ่อนอง
แต่ใจฉันนี่สิมันดื้อดึง
ยังอยากที่จะคิดถึงเขาอยู่ได้
ทั้งที่รู้ว่าเขานั้นใจร้าย
ทำกันได้เหมือนตายทั้งเป็น
21 พฤษภาคม 2548 20:25 น.
หยาดน้ำในตะวัน
ขอบคุณนะคะที่เคยจริงใจ
ที่เคยให้ความรักความอบอุ่น
และรอยยิ้มที่แสนละมุน
เราขอขอบคุณด้วยความเต็มใจ
แม้วันนี้จะไม่มีเธอเคียงข้าง
มีแค่ความอ้างว้างสุดแสนเหงา
มองไปซ้ายย้ายมาขวาไม่มีเงา
เธอคนเก่าให้เราคอยสบตา
15 พฤษภาคม 2548 22:29 น.
หยาดน้ำในตะวัน
ลูกอมที่นายให้มันหวานอยู่
แต่ไม่รู้ว่าจะหวานนานแค่ไหน
อีกอย่างนายก็เที่ยวแจกใครใคร
ใช่เป็นฉันคนเดียวที่ไหนกัน
เพราะอย่างนั้นฉันจึงตอบไม่ได้
หวานแค่ไหนบอกไปก็แค่นั้น
ไว้ให้ฉันมั่นใจก่อนแล้วกัน
แล้ววันนั้นนายจะรู้ความหวานเอง
หน้าส่วนตัว
1391
