.. กลิ่นโมกวันฝนตก ..

หยกสีหม่น

ฉันนั่งอยู่ริมหน้าต่างห้องนอน ... 
	ริ้วฝนกระเซ็นปะทะใบหน้า ... 


	ฉันหลงใหลในกลิ่นฝน ... มานาน  ...
	มันหอม ... สดชื่น ...
	ฉันมักนั่งรอฝนอยู่เสมอ ... ปรารถนาจะให้กลิ่นฝนอบอวลอยู่รอบตัว ...


	กลิ่นฝน .. ในวันนี้แปลกไป ...
	คงเป็นเพราะปะปนกลิ่นดอกโมก ...


	ต้นโมกข้างหน้าต่างห้องนอน ... มันอยู่มานาน ...
	นานซะจนฉันคงชินกับมัน .. จึงไม่เคยรู้ถึงกลิ่นดอกโมก ..


	จนวันหนึ่ง ...

	.. สิ่งนั้น  .. ก้าวเข้ามาในชีวิตฉัน ...
	ฉันรู้สึกหัวใจเต้นพองทุกครั้งที่คิดถึง .. สิ่งนั้น  ..
	มักจะนึกถึง .. สิ่งนั้น .. ก่อนหลับตาลงนอน ..
	
	กลิ่นดอกโมก .. ลอยตามลม ... อบอวลอยู่รอบตัว 
	วันนั้น ..ฉันได้รู้ว่า .. กลิ่นดอกโมกทำให้ฉันมีความสุขมากเพียงใด 
	
	ฉันฝังตัวเองอยู่ในห้องนอน ...
	ปรารถนาจะให้กลิ่นดอกโมกอบอวลในบรรยากาศรอบตัวตลอดเวลา ..
	ฉันรักกลิ่นดอกโมก ...

	เวลาผ่านไปนานเพียงใด .. ก็สุดรู้ ..
	
	จนวันนี้ ...
	
	.. สิ่งนั้น .. ก้าวออกไปจากชีวิตฉัน ...
	ฉันรู้สึกเจ็บแปลบในหัวใจทุกครั้งที่คิดถึง .. สิ่งนั้น ..
	ฉันมักจะนึกถึง .. สิ่งนั้น .. ตลอดเวลา ..
	แม้ยามหลับ .. ยามตื่น ..

	กลิ่นดอกโมก.. ลอยตามลม ... อบอวลอยู่รอบตัว 
	วันนี้ .. ฉันได้รู้ว่า .. กลิ่นดอกโมกทำให้ฉันเศร้ามากเพียงใด
	
	ฉันยังคงฝังตัวเองอยู่ในห้องนอน ...
	แม้กลิ่นดอกโมกจะทำให้ฉันเศร้า .. ร้าว .. เพียงใด ...
	ฉันยังคงปรารถนาให้กลิ่นดอกโมกอบอวลอยู่ในบรรยากาศรอบตัวตลอดเวลา


	มันเติมเต็มความรู้สึก  ...  คิดถึง  ... 
	 
	
	ฉัน ... รัก  ... กลิ่นดอกโมก ... 



หอมกลิ่นโมก โศกาลัย  ใจของข้า
	เฝ้าเพ้อหา อกอุ่น ละมุนฝัน
	เคยอิงแอบ แนบเนาว์ เคล้าคลอกัน
	แต่ใยพลัน ลับหาย กลายร้างลา ...