29 พฤศจิกายน 2549 15:26 น.
หยก ศิลามณี
" รักแม่ "
คำพูดง่ายง่ายแต่แฝงด้วยความรัก
ถึงเป็นคำพูดง่ายง่ายที่หลายคนรู้จัก
แต่น้อยคนนัก กล้าที่จะเอ่ยมัน..ต่อหน้าแม่
เราคนหนึ่ง..ซึ่งไม่กล้า
ไม่กล้าเผยให้เห็นรักในใจที่แท้
ไม่กล้าที่จะเอ่ยคำว่า " รักแม่ "
ได้แต่เก็บไว้ในใจ..ไม่กล้าเอ่ย
สิบสองสิงหาก็เหมือนเช่นทุกวัน
เพียงแค่เจอหน้ากัน..พูดคุยเฉยเฉย
ท่านใช้ก็ทำ..แอบขัดใจบ้างเหมือนอย่างเคย
จนล่วงเลยวันนี้..วันที่สำคัญ
แต่คืนนี้พิเศษ..ก่อนหัวถึงหมอน
แอบอธิฐานขอพรที่ยิ่งใหญ่..จากใจฉัน
ถือดอกมะลิที่แอบเก็บจากหน้าบ้านตอนกลางวัน
หันหน้าไปหาแม่พร้อมยกมืออภิวันท์
...ก้มกราบท่าน..ก่อนหัวถึงหมอนนอนหลับฝันดี...
29 พฤศจิกายน 2549 15:06 น.
หยก ศิลามณี
จากชีวิตครอบครัวตัวพ่อแม่
มาอยู่แค่ลำพังดังนกน้อย
จากคนที่รักห่วงใยใจรอคอย
อยู่กับคนนับร้อยไม่คุ้นตา
จากบ้านทุ่งบ้านป่ามาอยู่ใหม่
สู่เมืองใหญ่เลิศล้ำนำหรูหรา
จากชีวิตบ้านทุ่งมุ่งปริญญา
มาศึกษาสถานใหม่อันใหญ่โต
จากเสียงสัตว์กระแหล่งวัวรัวต่องแต่ง
ต้องนั่งแข่งเสียงรถราน่าปวดหัว
จากแสงจันทร์หิ่งห้อยร้อยระรัว
ต้องหวั่นกลัวแสงสว่างตรงกลางเมือง
จากชีวิตอยู่เรียบง่ายในวันก่อน
ต้องเร่งร้อนดิ้นรนจนทุกเรื่อง
จากเคยขอเคยใช้ไม่สิ้นเปลือง
ต้องกระเตื้องประหยัดตังส์ชั่งใจตน
จากแกงเห็ดแกงหน่อไม่ใช้ข้าวเหนียว
มาอยู่เดี่ยวกินข้าวสวยด้วยสับสน
จากน้ำใจไมตรีมีหลายคน
ต้องดิ้นรนขอน้ำใจใครไม่มี
12 พฤศจิกายน 2549 16:31 น.
หยก ศิลามณี
เกิดเป็นหมามีหน้าที่คอยเฝ้าบ้าน
ไม่เกียจคร้านซื่อสัตย์รักเจ้าของ
เกิดเป็นนกสวยงามยามได้มอง
ฟังเสียงร้องไพเราะเสนาะใจ
เกิดเป็นควายรู้คุณคนเสียจริงหนา
ช่วยชาวนาทำนาทั้งคราดไถ
เกิดเป็นช้างคู่บ้านมานานไกล
ลากซุงไม้ออกทำศึกครั้งโบราณ
เกิดเป็นลิงปีนป่ายเก็บไม้ผล
แสดงบนเวทีสนุกสนาน
เป็นไส้เดือนพรวนดินไม้ได้ชำนาญ
อีกอาหารเหยื่อโอชะของปอปลา
เกิดเป็นคนมีสมองพร้องความรัก
ย่อมรู้จักดีชั่วด้วยศึกษา
แล้วชีวิตของคุณนี้ที่เกิดมา
ทำคุณค่าแกสังคมบ้างหรือยัง?
12 พฤศจิกายน 2549 16:17 น.
หยก ศิลามณี
หนึ่งเมล็ดวรรณกรรมชำลงดิน
น้ำแห่งศาสตร์และศิลป์คอยรดหลั่ง
ปุ๋ยแห่งรักคำกวีคอยประทัง
ธาตุพลังแห่งถ้อยร้อยประพันธ์
หนึ่งเมล็ดแตกปริผลิใบแรก
ผุดผ่านแทรกธรณีแห่งกลอนฉันท์
ต้องประกายฉายแสงแห่งคืนวัน
ปะทะขวัญมั่นหมายสายลมคลอ
หนึ่งเมล็ดเติบใหญ่กลายเป็นต้น
ยืนหยัดทนบนโลกมิโศกท้อ
ผลิดอกหอมอบอวลชวนหลงรอ
ทิ้งกลีบก่อผลิผลที่ตนเป็น
หนึ่งเมล็ดบัดนี้สูงเสียดฟ้า
แต่จะโน้มกิ่งลงมาให้คนเห็น
ผลิดอกผลแห่งกวีที่ฉ่ำเย็น
เลี้ยงคนเป็นด้วยกวีที่โอชา
12 พฤศจิกายน 2549 16:05 น.
หยก ศิลามณี
น้ำวน...วกวนวุ่นวาย
อันตรายไหลเลี้ยวกระแสสินธุ์
หมุนล่อรอรับดับชีวิน
จบสิ้นโหดร้ายสายธารา
น้ำคำ...หากแม้นว่าวกวน
ค่าของคนอาจดูไร้ค่า
พูดจาว่ากลิ้งกลอกหลอกไปมา
ผู้คนเจรจาพาเหินห่าง
น้ำใจ...หากแม้นว่าวกวน
ยิ่งสับสนวุ่นวายเวิ้งว้าง
ยิ่งกว่าเรือลอยสายน้ำวนวงกลาง
พาอับปางชีวิตนิจนิรันดร์
หน้าส่วนตัว
1164
