12 กรกฎาคม 2547 09:16 น.
หมูอ้วนตัวน้อย
ในทุกวันที่เราเจอกัน
ฉันตบตาว่าเรานั้น เป็นเพื่อนรัก
เป็นเพื่อนธรรมดาที่มีค่าไม่มาก
เป็นคนรู้จัก ผ่านไป-แล้วก็ผ่านไป
แต่ลึกๆในใจฉันยังไหวหวั่น
ไม่รู้ว่าเธอนั้น จะสัมผัสได้ไหมว่า ฉันหวั่นไหว
หรือเธอไม่สนกันเลย~ไม่สนใจ
เธอยังมีใคร อีกมากมาย ให้ห่วงกัน
หรือว่ามิตรภาพนั้นมากเกินไป
มันเลยกั้นไว้ ไม่ให้เรามีใจแบบนั้น
หรือเพราะว่าใกล้ชิดกันมาก เพราะฉันไม่สำคัญ
เธอเลยใช้ฉันเพื่อค่าเวลาในแต่ละวัน~เหงาใจ
ในวันนี้ฉันจะตีตัวออกห่าง
้เพราะยิ่งทนความอ้างว้าง ต่อไปไม่ได้
จะได้ไม่ใกล้ชิด กันเกินไป
และฉันก็ไม่อยากเป็นคนใกล้หัวใจ ที่ได้แค่ใกล้
แต่หัวใจไม่ได้มา T_T
12 กรกฎาคม 2547 08:54 น.
หมูอ้วนตัวน้อย
ไม่เสียดายเลยนะ ที่เรารักกัน
อย่างน้อยก็ทำให้คืนวันของวันวาน~มีค่า
ถึงจะทำให้มีรอยยิ้ม...บนคราบน้ำตา
แต่อย่างน้อยก็ดีกว่า...ไม่มีใคร
ไม่เคยคิดจะร้องไห้ให้กับเมื่อวาน
เพราะรู้ว่าอดีตเหล่านั้นยาวนานแค่ไหน
ความวานเคยแผ่ซ่านมากมายเท่าไร
ทุกวันนี้ก็ยังทำได้ดี
ดีใจเสียด้วยซ้ำที่ได้เป็นอดีตของกันและกัน
แม้ว่ามันจะไม่เกิดขึ้นก็ตามในวันนี้
อย่างน้อยก็ได้รู้ว่า ชีวิตยังมีอะไรดีๆ
ให้ค้นเจอเพื่อวันพรุ่งนี้ ต่อๆไป
ดีใจมากๆเลยที่เธอเดินเข้ามา
ฉันยังคิดเสมอว่า...เราจะเป็นเพื่อนกันได้...
ถ้าเหงาละก็ โทรมาได้ตามสบาย
อย่างน้อยให้เห็นคนเคยรักเป็นเพื่อนใจ
เวลาที่ไม่มีใคร
....................ก็พอ.................
หน้าส่วนตัว
1311
