31 มีนาคม 2548 11:09 น.
หมูก้อย
ตอนที่2 สายเลือดที่น่ารังเกียจ
ท่ามกลางเหล่ามวลไม้น้อยใหญ่ บรรดาสัตว์ที่รักสงบกลับตื่นกลัวบางสิ่งบางอย่างที่บุกรุกเข้ามาทางถนนที่ตัดผ่านไปยังบ้านหลังใหญ่ พวกเขาเดินทางสายนี้มุ่งตรงไปเรื่อยๆ และหยุด ณ บ้านหลังนั้น
~~กริ๊งก่อง~~
อ้าว! โอ๊ะโอ๋!!! เพื่อนแอนนี่หรือจ๊ะ มาๆเข้ามาก่อน เธอเป็นหญิงร่างท้วม ใส่ผ้าคลุมไหล่กำมะหยี่สีเขียว เดินนำเข้าไปในบ้าน
พวกเขาเดินตามนางเข้าไปในบ้าน ภายในบ้านที่มืดๆสลัวๆนี้กับตกแต่งด้วย โคมไฟ[แม้จะเป็นแสงเทียนก็เหอะนะ]ต่างๆนานาหลากหลายชนิดทั่วบ้าน โซฟาสีเขียวอ่อนๆ[แซมเด็กชายหน้าตาขี้เล่นต้องเพ่งพิจารณาอยู่นาน เนื่องด้วยแสงสลัวๆจากเทียน] ผนังทุกด้านทาสีแดงเข้มจนน่ากลัวแต่กลับมีลวดลายนานาชนิด มีรูปภาพน้อยใหญ่แขวนอยู่มากมาย และมีนาฬิการูปร่างแปลกตาอยู่บนผนัง ซึ่งแน่นนอนว่าต้องมีแสงเทียนส่องสว่างเพื่อให้เห็นได้ชัด และท้ายที่สุดมีกองหนังสือที่ตั้งเรี่ยราดอยู่ทุกตารางนิ้ว ซึ่งดูเหมือนว่าไม่มีพื้นที่ที่ว่างเพียงพอสำหรับเด็กทั้ง4คน ได้นั่งเพียงพอ นางกระวีกระวาดจัดตั้งหนังสือเมื่อมองดูและคิดคำนวนว่าจะจัดกองหนังสือไว้ที่มุมห้อง
มาหาแอนนีรึจ๊ะ แอนนี่ไม่อยู่แล้วล่ะจ้า นางพูดเมื่อนางจัดกองหนังสือเสร็จเรียบร้อยแล้ว แล้วจัดแจชี้ไม้ชี้มือให้นั่ง นั่งก่อนสิ อา แอนนี่ เอ่อ.. แอนนิต้า คลู ดิลุสไปเข้าโรงเรียนในฟาเลสก้าแล้วล่ะ เสียใจด้วยนะ เขาไม่ได้อยู่ที่นี่แล้วล่ะ เอาเป็นว่าฉันจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังก็แล้วกันนะ
เรื่องมันมีอยู่ว่า.
**************************************************************************
ขณะเดียวกัน เด็กผู้หญิงผู้มาเข้ารับการศึกษาจากโรงเรียนเซนต์ลูเซีย ซึ่งเป็นโรงเรียนสหศึกษาสำหรับเหล่าผู้วิเศษล้วนๆ เด็กหญิงเดินตรงลิ่วไปที่หน้าประตูบานใหญ่มหึมา สีดำตามที่คุณน้าบอกมา เมื่อเธอหยุดและเคาะประตูทันที
เข้ามา
เธอข้ามผ่านธรณีประตูเข้าไปแล้ว เดินมุ่งตรงไปยังจุดหมายข้างหน้า หยุดอยู่ตรงหน้าชายชราผู้มีสง่าราศีจนดูน่าเกรงขาม มีผมยาวสีเงินคลุมไปยังไหล่ มีผ้าคลุมสีกรมท่าปะปรายกับลวดลายต่างๆไปจนถึงพื้น ชายผู้นั้นนั่งอยู่บนเก้าอี้หลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่ที่อยู่ข้างหน้าเธอ บรรยากาศไม่เคร่งเครียดอย่างที่คิดแต่กลับอบอุ่นอย่างน่าประหลาด เธอเดินเข้าไปใกล้เขาอีกครั้งแล้วหยิบซองสีขาวในเสื้อคลุม ยื่นส่งไปให้กับชายชราตรงหน้า พร้อมกับแนะนำตัว
เอออ.. แอนนิต้า คลู ดิลูส จากคลูเลสก้าค่ะ แอนนี่เริ่มต้นกล่าวทักทาย ในขณะที่ชายชราตรงหน้ากำลังแกะซองเปิดอ่านข้างใน ไล่ตาจาซ้ายไปขวาแล้วก็ซ้ายไปขวานานออยู่หลายครั้ง เมื่อเขาอ่านจบ เขาก็ทำอะไรบางอย่างกับเข็มกลัดเสื้อทั้งสี่อันที่มีรูนก เต่า มังกรและเสือ ที่วางอยู่บนโต๊ะเขา
อา สงสัยอย่างงั้นรึ? เขาเอ่ยเป็นประโยคแรก ซึ่งในขณะที่แอนนี่กำลังเหม่อมองเข็มกลัดทั้งสี่อยู่นั้น เขาก็ถามขึ้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงขบขันปนเอ็นดู
อะ ค่ะ
อืมมันเป็นเข็มกลัดที่เอาไว้ใช้เรียกประธานหอมารวมกันตรงที่ผู้เรียก ซึ่งประธานหอก็จะมีเข็มกลัดแบบนี้อีกอันเป็นเครื่องรับล่ะ โดยที่หอแต่ละหอจะมีรูปสัตว์เป็นสัญลักษณ์ประจำหอ นก:หอใต้ คัดเลือกจากหญิงทีมีปัญญาเฉียบแหลม เต่า:หอเหนือ จากหญิงเหล็กผู้มีกำลังกาย มังกร:หอตะวันออก ชายผู้มีความคิดล้ำเลิศ และสุดท้ายคือ เสือ:หอตะวันตก คัดจากชายผู้มีกำลังกายแข็งแกร่ง.เขาอธิบายจบก็ยิ้มให้แอนนี่ที่ทำหน้าอย่างครุ่นคิดเอาเป็นเอาตาย
- - แล้วฉันจะได้อยู่หอไหนล่ะเนี้ย >-พุ่งพรวดเข้ามาในห้องทันทีทันใด
อาจารย์ใหญ่มีอะไรให้รับใช้คะ??? หญิงหนึ่งในสี่ที่เข้ามาเปิดประเด็น เธอแต่งตัวตามระเบียบเป๊ะๆ จมูกโด่ง พร้อมจัดแว่นให้เข้ากับใบหน้ารูปไข่ของเธอ หญิงคนถัดมาเป็นคนรูปร่างสันทัด ใส่เสื้อผ้าหลุดดรุ่ย ทำให้ดูเหมือนเป็นคนเรียบง่าย ถัดมาอีกเป็นผู้ชาย ค่อนข้างรวยกล้าม นอกนั้นไม่มีอะไรเด่น ดูไปดูมากเหมือนพวกสมองกลวงเสียด้วยซ้ำ และคนสุดท้าย นักเรียนชายผมเรียบแปร้ แต่งตัวเรียบร้อยเข้าทีที่สุดสำหรับคนทั้งห้อง ซึ่งทั้งหมดน่าจะประธานหอ เดาได้ไม่ยากเพราะแต่ละคนที่เข้ามานั้นติดเข็มกลัดซึ่งเป็นสัญลักษณ์ประธานหอ
นี่นักเรียนใหม่ของเรา เขาจะอยู่กับเราในหอเหนือหรืออาจจะเป็นหอใต้ ซึ่งที่ฉันเรียกพวกเธอมาก็ไม่มีอะไรอื่น นอกจากมาเป็นสักขีพยานในการคัดเลือกหอ และเมื่อคัดเลือกออกมาแล้วก็ขอให้ประธานหอเป็นผู้รับผิดชอบพาไปแนะนำสถานที่ต่างๆภายในโรงเรียน เอาล่ะเริ่มล่ะนะ ชายชราผู้น่าเกรงขามตรงหน้าตอบคำถามให้กับบรรดาสมาชิกร่วมห้องคนใหม่ที่เข้ามาถึง พร้อมกับกำลังหาของบางอย่างจากโต๊ะเบื้องหน้าของเขา
และเมื่อหาอะไรบางอย่างที่ว่าเจอ ซึ่งมันคล้ายกับลูกแก้วสีใส มีขนาดพอๆกับลูกเบสบอลก็ไม่ปาน แล้วชายผู้เป็นอาจารย์ใหญ่หันกลับมาคุยกับแอนนี่อีกครั้ง
เอาล่ะ ต่อไปฉันจะส่งลูกแก้วนี้ไปให้เธอ ขอให้เธอรับมันไว้ ไม่ว่าลูกแก้วนี้จะเป็นไปเป็นสีอะไรก็ตาม !!อย่าปล่อยมือจากมันเด็ดขาด จำไว้อย่าปล่อยมือ เขาพูดกับเธอจบก็หันหน้าไปเผชิญหน้ากับนักเรียนทั้งสี่ของเขาอีกครั้ง แล้วเสียงประกาศอันดังกึกก้องซึ่งเล็ดลอดออกมาจากปากของเขาว่า แอนนิต้า คลู ดิลูส เธอจะมาเป็นสมาชิกใหม่ของเรา ซึ่งตามปรกติแล้วน่าจะมีเสียงปรบมืออันกึกก้องสะท้อนไปทั่วบริเวณ แต่กลับไม่มีเสียงอะไรซักแม้เพียงเสียงเข็มหมุดตก บรรยากาศอันอบอุ่นหายไปชั่วพริบตา หลงเหลือเพียงแต่บรรยากาศอันเคร่งเครียดต่างจากเมื่อครู่แบบหน้ามือเป็นหลังมือ ชวนน่าอึดอัดใจยิ่งนัก
อะแฮ่ม เสียงของอาจารย์ใหญ่ทำให้เธอตื่นจากภวังค์อีกครั้ง เธอยื่นมือออกไปรองรับเจ้าลูกแก้วตรงหน้าจากอาจารย์ใหญ่ที่พยายามจะส่งให้เธอ เธอรับไว้ แต่แล้วลูกแก้วที่ควรจะเป็นสีสดใสกลับไม่ใช่สีสดใสอีกต่อไปแล้ว เนื่องจากมีควันสีแดงพวยพุ่งอยู่ภายในลูกแก้ว เธอพยายามสบตากับคนในห้อง ซึ่งเริ่มไล่จากประธานหอทั้งสี่ เธอสังเกตเห็นว่า ประธานหอทุกคนพยายามอย่างยิ่งที่จะหลบเลี่ยงสายตาของเธอ แต่กระนั้งก็ยังเห็นได้ชัดเจนอยู่ดีว่าใบหน้ารูปไข่หลังกรอบแว่นดูซีดลงต่างจากตอนแรก
อา เป็นอันตกลง เธอได้ไปอยู่หอใต้ มาเรียจะเป็นคนพาชมโรงเรียน ส่วนของ เอ้อ สัมภาระของเธอฉันจะให้คนมาขนไปไว้ที่ห้องของเธอเอง คุณครูใหญ่พูดจบพลางพยักเพยิดไปทางหญิงผู้ซ่อนใบหน้าไว้หลังกรอบแว่น
**************************************************************************
เธอเดินตามระเบียงมาเป็นเวลานานแล้ว แต่ยังไม่มีบทสนทนาแม้เพียงคำเดียว มีเพียงบรรยากาศอันเคร่งเครียดชวนน่าอึดอัดใจยิ่งนัก เธอเลยสร้างคำพูดทำลายบรรยากาศในตอนนี้ แต่กลับได้คำพูดที่คาดไม่ถึงกลับมา
รุ่นพี่คะ ไอนั่นหน่ะคืออะไรหรอคะ??? เธอชี้ไม้ชี้มือไปที่หอนาฬิกาสี่ด้านตั้งอยู่กลางโรงเรียน ซึ่งแต่ละด้านนั้นบอกเวลาไม่ตรงกัน
คะคลู ดิลูส ทายาทคนน่ารังเกียจมาโรงเรียนฉัน อยู่หอพักฉัน แย่ล่ะต่อไปจะเกิดอะไรขึ้นกับหอพักฉันล่ะเนี่ย ใบหน้าที่ขาวซีดครุ่นคิดอย่างหนักราวกับคนเสียสติ
คะ ตะกี้รุ่นพี่ว่าอะไรนะคะ ใบหน้าของแอนนี่เลิกคิ้วสูงขึ้น แต่คิ้วในยามนี้ของเธอยังไม่สูงเท่ากับของรุ่นพี่มาเรีย ที่ในตอนนี้ใบหน้าขาวซีดยิ่งกว่าเก่า มีเพียงความคิดเดียวที่พุ่งขึ้นมาจากใจเธอ
หลอนอ่านใจคนได้
ไม่ต้องเสแสร้ง พอแค่นี้แหละ ฉันจะพาเธอกลับห้อง อยากรู้อะไรก็อ่านใจคนอื่นเอาเองก็แล้วกัน คำสนทนาประโยคแรกของรุ่นพี่มาเรียพร้อมทั้งส่งสายตาอันเหยียดหยามพุ่งตรงมาที่เธอ ก่อนเดินนำหน้าไป เหลือทิ้งไว้แต่ความตื่นตระหนกให้แก่ผู้ฟังที่ยืนอยู่เบื้องหลัง
[-:-โปรดติดตามตอนต่อไป-:-]
หน้าส่วนตัว
604
