27 มีนาคม 2552 23:55 น.
หมึกไร้สี
ดอกไม้เอ๋ย.....หน้าด้าน
มาบานในวันเหงา
วันที่มีเพียงแต่เรา
ไม่มีเขาจะเอาไปให้ใคร.....
ถอยเถื่อนอย่างเลื่อนลอย
ไมค่อยมีเหตุผล
ก็เพราะกูเป็น...คน
ที่ต้องทนสารพัด
กูโหย..กูหิว..ใส้กูกิ่วเป็นริ้วรุ้ง
ใครหุง...ใครหาให้กูอิ่มสักคราไม่มี
ชีวิตกูอยู่มาอย่างหมาแล้ว
จะมีแววดีเด่นไม่เต้นตื่น
เพราะรู้ว่าความดังไม่ยั่งยืน
หลับกับตื่นยืนอยู่เคียงคู่กัน
มาทีแรกแบกน้ำตาเอามาให้
กูช่วยไว้กลับหัวเราะเย้ยเยาะหยัน
หมาที่เลี้ยงมันยังรู้กูเลี้ยงมัน
ยังไม่หันมากัดสัตว์แท้ๆๆ....
27 มีนาคม 2552 23:31 น.
หมึกไร้สี
อันว่าคนคนคนให้ค้นคน
ถึงสับสนสนสับให้หับหาย
เกิดมาแล้วมีแต่ตัวใยกลัวตาย
ชีวาวายดับไปให้สิ้นหวัง
เหลือแต่ดีกะชั่วคือตัวแท้
จงเร่งแก้ความชั่วที่มัวหมอง
เกิดมาหนตายหนึ่งหนอย่าลำพอง
ทุกคนต้องจากไปไร้วิญญาณ
อันคนเราเกิดมามีแต่ตัว
จะต้องกลัวสิ่งใดให้เศร้าหมอง
เมื่อตายไปร่างกายนั้นผุพอง
มิอาจต้องนำสิ่งใดไปได้เลย
เกิดเป็นคนนั้นยากลำบากยิ่ง
จงทำสิ่งที่ดีอย่าเมินเฉย
เมื่อตายไปเถ้าถ่านนั้นกลบเกย
มิยากเลยตอนกลับไปเหมือนเจ้ามา
หน้าส่วนตัว
988
