31 พฤษภาคม 2548 20:02 น.

..."สำหรับคำประณาม และหยามเหยียด"... ขออนุญาตชี้แจง

...ก่อนที่จะตัดสินอะไรกรุณาอ่านให้จบเสียก่อน

จากกระทู้ที่หมึกมรกตได้ตั้งไปนั้น มีความคิดเห็นของเพื่อน Thaipoem แตกต่างกันไป
ความคิดเห็นเหล่านี้เป็นต้นว่า
1.เอ้า...ท่านนักปราชญ์
ไม่ทราบว่าบทที่ไหนเขาบัญญัติไว้
เขากลอนคืองานศิลป์แขนงนึง มิได้เขียนรายงานการประชุม หรือเขียนใบสั่งยา
จะต้องแม่นทุกอย่าง
เชิญท่านร่ายกวีไร้จิตวิญญาณต่อไปเถิด
พระรอง 28 พ.ค. 48 - 21:06

2.ความคืดจิตใจคับแคบ และ ถือตนเป็นอัตตา
ไม่น่าจะเข้ามาในวงวรรณกรรมให้หมองมัว
กบในกะลา 31 พ.ค. 48 - 11:34

กระทบจิตใจของหมึกมรกตเป็นอย่างมาก
ทั้งที่จริง...หมึกมรกตต้องการสื่อเพียงแต่เหตุผลที่คนไม่ชอบอ่านกลอน
หมึกมรกต รับฟังและยอมรับในความคิดเห็นของคนอื่นเสมอ
แต่รับไม่ได้ ที่มีคนด่าทออย่างไร้เหตุผล

มิหนำซ้ำบทกลอนนี้....
กลอนเก้าคำจำไว้ด้อยไพเราะ
เขียนให้เหมาะแปดคำเพชรน้ำหนึ่ง
แต่ละวรรคหนักแน่นดุจแกนกลึง
กลอนจะซึ้งติดใจและให้คุณ

คำสุดท้ายวรรคแรกแยกพิเศษ
สามัญเขตหวงห้ามตามเกื้อหนุน
ท้ายวรรคสองต้องรู้อยู่เป็นทุน
เอก-โทจุนจัต-วาประพนธ์

ท้ายวรรคสามวรรคสี่นี้จำมั่น
เสียงสามัญ-ตรีใช้ได้ทุกหน
สัมผัสซ้ำจำจดงดปะปน
จงคิดค้นถ้อยคำที่จำเป็น

ไม้ไต่คู้ใช้กับไม้ไต่คู้
เมื่อฟังดูเด่นดีทั่งที่เห็น
เสียงสั้นยาวก้าวก่ายหลายประเด็น
อย่าบำเพ็ญพ้องกันนิรันดร

อย่าเขียนให้ใจความตามเพ้อนึก
จงตรองตรึกตระหนักเรื่องอักษร
คติธรรมนำใส่ให้สังวร
รวมสุนทรถ้อยไว้ให้งดงาม

จุดจบก็ขอให้กินใจหน่อย
มิควรปล่อยเปะปะเหมือนสะหนาม
จบให้เด่นเห็นชัดจำกัดความ
ให้ตรงตามเค้าโครงเรื่องโยงใย

เขียนเสร็จสรรพกลับมาตรวจตราผิด
ตรวจชนิดเรียงตัวทั่วกันใหม่
เมื่อเห็นเพราะเหมาะดีจี้หัวใจ
จึงเผยให้ประชาชนตราตรึง

กลอนเก้าคำจำไว้ด้อยไพเราะ
เขียนให้เหมาะแปดคำเพชรน้ำหนึ่ง
แต่ละวรรคหนักแน่นดุจแกนกลึง
ผู้อ่านจึงจะชอบชมขอบคุณ...

เป็นงานประพันธ์ของ ส.เชื้อหอมนักกลอนพระราชทาน(เนื่องจากเคยนำเสนอไปแล้ว จึงไม่ได้เขียนชื่ออีก)
หมึกมรกตคงมิกล้าบัญญัติอะไรมาให้คนอื่นทำตาม เพราะรู้ความสามารถของตัวเองเอง
หากใครด่าว่าบทกลอนดังกล่าว ก็มิเหมือนหมิ่นพระมหากษัตริย์เลยฤา

ส่วนกลอนบทนี้หมึกมรกตแต่งเอง
โอ้ชีวิตมนุษย์สุดแสนสั้น
ศิลปะเท่านั้นจีรังไม่จางหาย
อนันตกาลกว่าสิ้นชีวินวาย
งามเฉิดฉายยงอยู่คู่ขวัญกัลป์

เสกสรรค์สร้างสร่างโศกโลกมนุษย์
ให้วิสุทธิ์สันต์ยิ่งทุกสิ่งสรรพ์
สวยด้วยศิลป์สูงค่าสารพัน
คลายจาบัลย์ด้วยลักษณ์อักษรไทย

เธอ...วรรณกวีผู้วิศิษฏ์
จงนิรมิตมนต์กลอนอันอ่อนไหว
เสนาะสวรรค์จรดหล้าละมุนละไม
เลิศวิไลสมสยามนามอมร

มโนมัยลอยลิ่วปลิวฟ้า
ไหวลีลาหลากหลายลายอักษร
ผจงถ้อยร้อยถักสลักกลอน
ให้สุนทรสุนทรีย์ชูชีวัน

น้ำรุ้งร่วงโรยราวพราวโปรยเพชร
ดั่งกลเม็ดพริ้งเพริศอย่างเฉิดฉัน
รวมความงามความหมายไว้ด้วยกัน
เลอเลิศสรรพ์กุศลศิลป์กินใจเมือง

ปณิธานจารไว้ให้จำจด
เพื่อหยาดหยดความงามตามต่อเนื่อง
อ่อนละลวยพวยพุ่งสู่รุ่งเรือง
ให้ฟูเฟื่องอมตะอกาลิโกฯ

ขอย้ำอีกครั้งว่า ที่หมึกมรกตต้องการสื่อ คือ
ปัจจุบันจะเห็นได้ว่ามีคนจำนวนน้อยที่ชอบอ่านและเขียนกลอน ซึ่งหมึกมรกตเกรงว่าต่อไปอาจจะไม่มีใครสืบสาน
มรดกอันล้ำค่านี้ของคนไทยไว้อีกต่อไป จึงแสดงเหตุผลว่าทำไมคนส่วนใหญ่จึงไม่ชอบกลอน นักกลอนบางท่านให้ความเห็นว่า ก็ช่างปะไร ใครเป็นนักกลอนก็ควรสืบสานไป คนที่เขาไม่ชอบเพราะเขาไม่เข้าใจกลอน แต่งกลอนไม่เป็นต่างหากเล่า การคิดเช่นนี้หมึกมรกตเห็นว่า หากไม่มีการปลูกฝังให้คนชอบที่จะอ่าน ย่อมยากที่ชอบแต่ง เพราะหมึกมรกตก็เริ่มมาจากชอบอ่านกลอนก่อน จึงคิดที่จะแต่งกลอน และหากต่อไปไม่มีใครหันมาอ่านกลอนโดยเฉพาะเยาวชนรุ่นใหม่ แล้วต่อไปจะมีใครคิดจะแต่งกลอนเล่า

หมึกมรกตจึงเสนอเหตุผลว่าทำไม เพื่อให้นักกลอนอย่างเราๆเขียนกลอนให้คนอยากอ่านมากขึ้น เพื่อจะได้มีคนชอบแต่งมากขึ้น และนั่นย่อมเป็นการสืบสานอีกทางหนึ่ง

ในความคิดของหมึกมรกตก็ชอบความหลากหลายของกลอนเช่นเดียวกัน แต่ที่หยิบยกบทกลอนนี้ขึ้นมาเพราะได้เขียนถึงหลักการแต่งกลอนไว้หลากหลาย โดยคุณไม่ต้องยึดทั้งหมด สิ่งไหนเห็นว่าดีจึงนำไปปรับใช้ เพื่อที่จะสื่อให้เห็นถึงเอกลักษณ์ของตัวคุณ

ด้วยความเคารพ

หมึกมรกต
Thaipoem membe

4035

love

comment

28 พฤษภาคม 2548 09:34 น.

...เหตุผลที่คนส่วนใหญ่ "ไม่นิยมอ่านกลอน"...

หมึกมรกต

...กลอนเก้าคำจำไว้ด้อยไพเราะ
เขียนให้เหมาะแปดคำเพชรน้ำหนึ่ง
แต่ละวรรคหนักแน่นดุจแกนกลึง
กลอนจะซึ้งติดใจและให้คุณ

........................ **..**.......................

คงปฏิเสธไม่ได้ว่า มีเพียงคนกลุ่มน้อยเท่านั้นที่ยังคงชอบบทกลอน
ชอบที่จะอ่าน ชอบที่จะแต่ง และก็ชอบ..ฯลฯ
นั่นนะสิ...แล้วทำไมคนส่วนใหญ่กลับไม่ชอบเช่นนั้น ทั้งๆที่บทกลอน
เป็นสิ่งที่มีคู่เมืองไทยมาช้านาน แต่กลับได้รับความนิยม น้อยลงเรื่อยๆอย่างน่าใจหายหากปล่อยให้เป็นเฉกเช่นนี้ต่อไป บทกลอนมิหายสาบสูญไปจากชาติไทยเลยฤา...

...หมึกมรกต ตระหนักในความสำคัญตรงจุดนี้เป็นอย่างดี จึงได้สอบถามความคิดเห็นของคนทั่วไปว่า...ทำไมจึงไม่ชอบอ่านกลอน...

เหตุผลอันดับ 1. ที่คนส่วนใหญ่ให้คำตอบ..บอกว่า บทกลอน ยากแก่การเข้าใจ เพราะอ่านแล้วไม่ค่อยรู้เรื่อง
เหตุผลอันดับ 2.คือ..บทกลอนไม่ต่อเนื่องเป็นเรื่องราว ทำให้ขาดความหนักแน่นของเนื้อหา ไม่เหมือน เรื่องสั้น หรือ นวนิยาย (ทั้งนี้อาจจะเป็นผลจาก ข้อ 1 เพราะผู้อ่านไม่รู้เรื่องว่าผู้แต่งต้องการสื่ออะไร ทั้งๆ ที่ผู้แต่งอาจจะแต่งได้คม แต่บาดตัวเอง)

เหตุผลอันดับ 3.คือ..บทกลอนล้าสมัย โบราณ ไม่เป็นปัจจุบัน

เมื่อทราบเหตุผลดังกล่าวแล้ว ในฐานะที่คุณได้ขึ้นชื่อว่า เป็นนักกลอน คงจะทราบดีว่า จะทำอย่างไรเพื่อที่จะธำรงไว้ซึ่งความสุนทรียภาพของอักษรไทยตราบนิรันดร์

โอ้ชีวิตมนุษย์สุดแสนสั้น
ศิลปะเท่านั้นจีรังไม่จางหาย
อนันตกาลกว่าสิ้นชีวินวาย
งามเฉิดฉายยงอยู่คู่ขวัญกัลป์

3539

love

comment

10 พฤษภาคม 2548 18:59 น.

สิ่งที่ Thaipoem ควรปรับปรุง

หมึกมรกต

ก่อนอื่นขอกล่าวสวัสดีคุณปีกฟ้าเจ้าบ้านและสมาชิกชาวไทยโพเอ็มทุกท่านครับ

ความจริงก็ต้องขอชมคุณปีกฟ้านะครับว่ามีความตั้งใจและมุ่งมั่นที่จะสร้างสรรค์สิ่งดีๆให้บ้านหลังนี้น่าอยู่ ดังเช่น concept ที่ว่า เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป

น้ำใจนี้สมาชิกทุกคนซาบซึ้งเป็นอย่างดี

แต่หมึกมรกตอยากจะให้ปรับปรุงในส่วนของบทกลอนให้สามารถลบบทกลอนที่ไม่ต้องการได้ด้วยตัวเอง

ทั้งนี้เนื่องจาก บางครั้งอาจจะเกิดความผิดพลาดในการโพสกลอน
และเมื่อแจ้งคุณปีกฟ้าลบไปแล้วกลับพบว่า บทกลอนที่ไม่ต้องการยังคงปรากฏให้เห็น

ไม่ทราบว่าสมาชิกท่านอื่นว่าอย่างไร

แต่อย่างไรก็ตามโดยภาพรวมรู้สึกพึงพอใจกับเวบนี้อย่างมาก ที่คุณปีกฟ้าและทีมงาน(ความจริงอยากรู้มากเลยครับ ว่ามีใครบ้าง)ได้สร้างสิ่งแปลกใหม่และน่าสนใจให้กลับบ้านหลังนี้เรื่อยมา

จนทำให้หมึกมรกตไม่สามารถที่จะหนีไปจากบ้านหลังนี้ได้ ราวกับว่าถูกมนต์สะกดเข้าเสียแล้ว

ไม่รู้เหมือนกันว่าคุณปีกฟ้าได้ทำอะไรไว้กับบ้านหลังนี้
:)

สุดท้ายก็ต้องขอบคุณคุณปีกฟ้าและทีมงานอีกครั้งครับสำหรับสิ่งดีดีที่มีให้สมาชิกเสมอมา

หมึกมรกต

1853

love

comment