27 มีนาคม 2548 16:38 น.
หมึกมรกต
นครราชสีมากาฬสินธุ์
เลยสุรินทร์ขอนแก่นลือชื่อกระฉ่อน
ร้อยเอ็ดอีกเมืองอุบลสกลนคร
ยโสธรบุรีรัมย์ยิ่งกำจาย
ชัยภูมินครพนมอุดมเดช
ศรีษะเกษอุดรธานีมีความหมาย
สารคามคงมนต์ขลังความพร่างพราย
เมืองหนองคายสุขสมมานมนาน
อำนาจเจริญเจริญยิ่งทุกสิ่งทรัพย์
เด่นระยับคุณค่ามุกดาหาร
หนองบัวลำภูสวยห้วยสายธาร
ผนึกสานเกลี่ยวกันร่วมพันธุ์พงศ์
สิบเก้าจังหวัดชี้ภาคอีสาน
แผ่นดินขวานทองรุ่งเรืองสูงส่ง
สิ่งที่เทอดทูนไว้คือไตรรงค์
รักซื่อตรงสืบศักดิ์ศรีด้วยชีวิน
ทุกจังหวัดภาคอีสานในกาลนี้
ใช่บ่งชี้ความสมบูญไม่สูญสิ้น
เหงื่อชาวนาชาวไร่ยังไหลริน
หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดินแทบสิ้นแรง
ก็สุขบ้างทุกข์บ้างในบางหน
ลมและฝนมีบ้างในบางแห่ง
นาถูกน้ำท่วมบ้างในบางแปลง
และเคยแล้งอยู่บ้างในบ้างปี
การเกษตรก้าวลิบเกินหยิบยก
พุทธศกสองห้าสี่แปดนี่
วัวควายทั่วทั่วไปเกือบไม่มี
หลายท้องที่ใช้รถไถทดแทน
นิยมทัวร์การเกษตรวิเศษสุด
เครื่องใช้ฉุดใช้ไถและใช้แล่น
ชีวิตเกษตรกรไม่คลอนแคลน
สุขบนแผ่นดินทองถิ่นของไทย
นาปรังทำกันบ้างบางท้องที่
ส่วนนาปีเน้นหนักเป็นหลักใหญ่
ชลประทานเกื้อหนุนอบอุ่นใจ
ช่วยแก้ไขสูบน้ำให้ทำนา
ความแห้งแล้งเริ่มหนีถิ่นอีสาน
รัฐบาลคอยกำหนดปลดปัญหา
ผลผลิตงดงามจึงตามมา
ชาวประชาอีสานสราญรมย์
ทรัพย์ในดินสินในน้ำค้ำชีวิต
หลอมดวงจิตศีลธรรมนำสุขสม
แผ่นดินนี้คือแผ่นดินถิ่นอุดม
สุขอยู่ภายใต้ร่มโภธิสมภาร
การทำสวนทำไร่ไม่น้อยหน้า
มากสินค้าของดีจากอีสาน
ถิ่นที่เคยได้สมญาว่ากันดาร
มองทุกด้านเริ่มดีทวีคูณ
มันสำประหลังปลูกมากในภาคนี้
ฟักแฟงมีทั่วถิ่นไม่สิ้นสูญ
ข้าวโพดอ้อยยาสูบเสริมยิ่งเพิ่มพูน
รัฐเกื้อกูลพัฒนาอาชีพชน
อีสานจึงก้าวรุดสู่จุดประสงค์
การประมงการเลี้ยงสัตว์ไม่ขัดสน
อดีตการอยู่กินเคยดิ้นรน
ทุกข์ค่อยพ้นเมื่อบรรลุปัจจุบัน
อุตสาหกรรมพื้นบ้านการทอผ้า
ยังรักษาศักดิ์ศรีที่คงมั่น
การถักสานหัตถกรรมที่สำคัญ
ไม่มีวันสูญสิ้นจากถิ่นนี้
ผู้ปลูกหม่อนเลี้ยงไหมได้ผลลัพธ์
อีสานนับวันรุ่งจรุ่งศรี
ประชาชนเกือบทั้งสิ้นอยู่กินดี
แต่ยังมีปัญหาน่ารำคาญ
คือพ่อค้าคนกลางหาทางแกล้ง
ขายของแพงขึ้นพร้อมทุกหย่อมย่าน
ซื้อของถูกพลิกแพลงค่าแรงงาน
ไม่จัดการอดีตดับอาจกลับคืน
ป่าไม้ที่มองเห็นว่าเป็นป่า
เริ่มจะปรากฏเห็นว่าเป็นอื่น
ถูกทำลายให้หลุดจากจุดยืน
กลายเป็นฟืนกลายเป็นถ่านน่าหวั่นเกรง
ถูกคนบุกรุกล้ำแอบทำไร่
ทำเหมือนป่ามีไว้ให้ข่มเหง
ป่าสงวนความหลังเคยวังเวง
หากไม่เร่งแก้ไขป่าไม่มี
อีสานอาจพูนพอกความชอกช้ำ
ป่าถูกทำลายแรงทุกแหล่งที่
ความแล้งเริ่มถามหาทุกนาที
หวั่นน้องพี่ชาวอีสานสุดทานทน
ปัจจุบันทุกวันนี้ภาคอีสาน
หลายดวงมานมีสุขเกือบทุกหน
พร้อมกับมีความทุกข์เกือบทุกคน
เพราะน้ำฝนปีนี้รั่วไม่ทั่วฟ้าฯ
2 สิงหาคม 2547 20:22 น.
หมึกมรกต
สรรพสัตว์หมู่มนุษยชาติ
ทั่วทั้งอวกาศเวียนไหว้วัฎฎะสังสาร
สิ้นซากเกษมสันต์อนันตกาล
หากห่างพระนิรพานเสกวิญญาณชน
อสุภซากสัตว์มนุษย์
สิ้นสุดสถุลทรามศาสตร์สับสน
เมื่อพบวิมุติวิโมกข์มิ่งมนตร์
หลุดพ้นพิภพพินาศทาสจัญไร
พุทธองค์ทรงสั่งสอนสัตว์มนุษย์
ด้วยสัจธรรมวิสุทธิ์วิเศษศรีสมัย
เสพวิญญาณทิพย์ทวีนิรามัย
ชั่วฟ้าดาราลัยลับจักรวาล
ปาฏิโมกข์มิ่งฟ้ารุจิรรัฐ
อริยสัจสั่งสอนสถิตย์สมาน
อิทธิบาทเบื้องบุรพทิศทวาร
วิเศษวิศาลประเสริฐล้ำเลิศไกวัล
กราบคุณค่ามหึมาพุทธานุภาพ
ที่ขจัดคราบกิเลศตัณหาทุกสิ่งสรรพ์
ให้เวไนยสัตว์พ้นภัยสารพัน
ประสบสุขนิรันดร์สืบบุญขจรขจายฯ
22 มิถุนายน 2547 18:48 น.
หมึกมรกต
...ประกายเกล็ดเพชรรัตน์จำรัสเลิศ
งามชูเชิดโชติชื่อบรรลือสยาม
ศักดิ์ไทยเพิ่มเสริมยศปรากฏตาม
เหมือนสูรย์ยามเยือนส่องอัมพร
เริงระบำรำเต้นเล่นทีท่า
เป็นลีลาเอกลักษณ์เอกอักษร
เหมือนเกิดแก้วแพ้วพร่างกลางนคร
เสริมสุนทรวรรณกรรมให้กำจาย
เมื่อกล่าวเกริ่นกาพย์กลอนสุนทรถ้อย
เป็นรุ้งร้อยรอยงานประมาณหมาย
คำแปดคำเรียงคำจำเรียงราย
งามเฉิดฉายยงอยู่คู่ขวัญกัลป์
หวนสะท้อนให้สะท้านธารความคิด
ปลุกชีวิตด้วยคุณค่าภาษาสวรรค์
คำกวีไหววิเวกเศกวงวรรณ
เพื่อรังสรรค์วรรณศิลป์ถิ่นแหลมทอง
ทุกคำคมคมคำยังย้ำผ่าน
ทุกผลงานบทกวีไม่มีสอง
นามท่านภู่พริ้งสะพรั่งยังเรืองรอง
ยังคงครองความวิจิตรนิจนิรันดร์...
หมึกมรกต และในนามนักกลอน
25 พฤษภาคม 2547 20:04 น.
หมึกมรกต
ทางที่ก้าวไกลเกินดั้นเดินนัก
พบกี่สักเสี้ยนหนามตามวิถี
อีกมารร้ายมากล้ำคอนย่ำยี
ท้อชีวีเบื่อชีวาระอาใจ
จนหลายครั้งเข่าทรุดอยากหยุดสู้
หมดประตูต่อต้านทัดทานไหว
ต้องทนทุกข์ทรมาแทบปราชัย
ต้องน้ำตาตกในนานนับมา
แต่เมื่อนึกถึงตัวหากชั่วชาติ
ที่มิอาจปิดกันกั้นปัญหา
จนเจียนจิตปิดกั้นกันปัญญา
คงหมดค่าความหมายตายทั้งเป็น
ผู้ที่จะเสียใจใช่ใครอื่น
ที่จะทนขมขื่นขืนทุกข์เข็ญ
ทั้งพ่อแม่ท่านหมายคลายลำเค็ญ
แต่เมื่อเห็นลูกช้ำตรมน้ำตา
สู้อาบเหงื่อต่างน้ำทำงานหนัก
เพื่อลูกรักได้ผ่านการศึกษา
สู้จำนำจำนองไร่ท้องนา
เพื่อลูกซื้อวิชาราคาแพง
ลุกขึ้นข่มอุปสรรคอย่างนักสู้
ทุกก้าวยังยั้งอยู่มิรู้แหนง
มีพ่อแม่เป็นทุนคอยหนุนแรง
สิ่งแสวงสมถวิล..ปริญญา..
11 เมษายน 2547 18:59 น.
หมึกมรกต
...กลอนเก้าคำจำไว้ด้อยไพเราะ
เขียนให้เหมาะแปดคำเพชรน้ำหนึ่ง
แต่ละวรรคหนักแน่นดุจแกนกลึง
กลอนจะซึ้งติดใจและให้คุณ
คำสุดท้ายวรรคแรกแยกพิเศษ
สามัญเขตหวงห้ามตามเกื้อหนุน
ท้ายวรรคสองต้องรู้อยู่เป็นทุน
เอก-โทจุนจัต-วาประพนธ์
ท้ายวรรคสามวรรคสี่นี้จำมั่น
เสียงสามัญ-ตรีใช้ได้ทุกหน
สัมผัสซ้ำจำจดงดปะปน
จงคิดค้นถ้อยคำที่จำเป็น
ไม้ไต่คู้ใช้กับไม้ไต่คู้
เมื่อฟังดูเด่นดีทั่งที่เห็น
เสียงสั้นยาวก้าวก่ายหลายประเด็น
อย่าบำเพ็ญพ้องกันนิรันดร
อย่าเขียนให้ใจความตามเพ้อนึก
จงตรองตรึกตระหนักเรื่องอักษร
คติธรรมนำใส่ให้สังวร
รวมสุนทรถ้อยไว้ให้งดงาม
จุดจบก็ขอให้กินใจหน่อย
มิควรปล่อยเปะปะเหมือนสะหนาม
จบให้เด่นเห็นชัดจำกัดความ
ให้ตรงตามเค้าโครงเรื่องโยงใย
เขียนเสร็จสรรพกลับมาตรวจตราผิด
ตรวจชนิดเรียงตัวทั่วกันใหม่
เมื่อเห็นเพราะเหมาะดีจี้หัวใจ
จึงเผยให้ประชาชนตราตรึง
กลอนเก้าคำจำไว้ด้อยไพเราะ
เขียนให้เหมาะแปดคำเพชรน้ำหนึ่ง
แต่ละวรรคหนักแน่นดุจแกนกลึง
ผู้อ่านจึงจะชอบชมขอบคุณ...
........................ **..**.......................
โอ้ชีวิตมนุษย์สุดแสนสั้น
ศิลปะเท่านั้นจีรังไม่จางหาย
อนันตกาลกว่าสิ้นชีวินวาย
งามเฉิดฉายยงอยู่คู่ขวัญกัลป์
เสกสรรค์สร้างสร่างโศกโลกมนุษย์
ให้วิสุทธิ์สันต์ยิ่งทุกสิ่งสรรพ์
สวยด้วยศิลป์สูงค่าสารพัน
คลายจาบัลย์ด้วยลักษณ์อักษรไทย
เธอ...วรรณกวีผู้วิศิษฏ์
จงนิรมิตมนต์กลอนอันอ่อนไหว
เสนาะสวรรค์จรดหล้าละเมียดละไม
เลิศวิไลสมสยามนามอมร
มโนมัยลอยลิ่วปลิวฟ้า
ไหวลีลาหลากหลายลายอักษร
ผจงถ้อยร้อยถักสลักกลอน
ให้สุนทรสุนทรีย์ชูชีวัน
น้ำรุ้งร่วงโรยราวพราวโปรยเพชร
ดั่งกลเม็ดพริ้งเพริศอย่างเฉิดฉัน
รวมความงามความหมายไว้ด้วยกัน
เลอเลิศสรรพ์กุศลศิลป์กินใจเมือง
ปณิธานจารไว้ให้จำจด
เพื่อหยาดหยดความงามตามต่อเนื่อง
อ่อนละลวยพวยพุ่งสู่รุ่งเรือง
ให้ฟูเฟื่องอมตะอกาลิโกฯ
หน้าส่วนตัว
2395
