11 กุมภาพันธ์ 2548 21:02 น.
หมึกขาว
...เมื่อแสงดาวพราวฟ้านภากว้าง
การเดินทางของชีวิตไม่หยุดหนอ
เดินต่อไปเถิดหนาอย่ารีรอ
ยังไม่พอก้าวไปให้มั่นคง
...แสงสุริยากลางนภาฟ้ากว้างใหญ่
นกน้อยใหญ่มวลนกวิหคหงส์
ต่างก้าวไปเพื่อชีวิตที่ดำรง
ให้ยืนยงต่อสู้คู่โลกา
...เมื่อไรเอยสายน้ำจะหยุดไหล
เมื่อไรเอยคนเราหยุดค้นหา
เมื่อไรเอยหยุดชีวิตหยุดเวลา
เมื่อไรหนาหยุดคอยถ้าเฝ้าเดียวดาย
...หากหยุดเดินหยุดชีวิตหยุดตรงนี้
หยุดทุกสิ่งที่มีให้เลือนหาย
เมื่อตราบนั้นชีวิตคงมลาย
ยังไม่สายหากชีวิตต้องก้าวไป
...เมื่อคิดได้ดังนี้จึงมุ่งต่อ
อย่ารีรอให้ชีวิตจิตหวั่นไหว
จงทำดีมีค่ากว่าสิ่งใด
เมื่อคิดได้จึงรู้ค่าชีวิตเอย...
11 กุมภาพันธ์ 2548 20:49 น.
หมึกขาว
...เคยบ้างไหมถามใจตัวเองไหม
ว่าเกิดมาทำไมชีวิตหนอ
แต่ละวันได้แต่เฝ้าเฝ้าคอยรอ
ได้แต่รอรออะไรให้ผ่านมา
...เมื่อชีวิตเกิดมาเพื่อบางสิ่ง
ในความจริงเกิดมาทำไมหนา
เคยคิดไหมอยู่ทำไมให้รกตา
สู้ไม่เกิดดีกว่ายังว่าดี
...หากไม่เกิดจะมีวันนี้หรือ
ทั้งสองมือสองเท้ามีศักดิ์ศรี
มีมากกว่าบางคนก็ว่าดี
แต่ศักดิ์ศรีด้อยกว่ากว่าจิตใจ
...หากจะทำชีวิตให้มีค่า
จงรู้ค่าเวลากว่าสิ่งไหน
เมื่อชีวิตเกิดมาต้องสู้ไป
ลมหายใจเหือกสุดท้ายจึงหยุดทำ!...
7 กุมภาพันธ์ 2548 21:25 น.
หมึกขาว
...เพียงหนึ่งวันที่พ้นผ่านสะท้านจิต
สอนให้คิดว่าชีวิตค่าเพียงไหน
เพียงหนึ่งวันผ่านพ้นพ้นผ่านไป
ใครหนอใครคิดบ้างช่างแสนกล...
...เมื่อหนึ่งวันผ่านพ้นไปจนสิ้น
เมื่อตะวันตกดินช่างไม่สน
ชีวิตนี้เกิดมาค่าของคน
จงเตือนตนเตือนใจให้ตัวเรา...
...เพียงหนึ่งวันมีค่ากว่าสิ่งไหน
เพียงหนึ่งวันเข้าใจไม่โง่เขลา
เพียงหนึ่งวันเข้าใจเตือนใจเรา
วันของเจ้าก็มีค่ากว่าสิ่งใด...
12 มิถุนายน 2547 14:17 น.
หมึกขาว
คำหนึ่งคำย้ำคิดจิตหวาดหวั่น
คำหนึ่งคำเชื่อมั่นมิหวั่นไหว
หากเชื่อว่ารักแท้ที่แน่ใจ
คำคำไหนก็ไม่เท่า ฉันรักเธอ
5 มิถุนายน 2547 10:41 น.
หมึกขาว
...อันราตรีแม้มีดาวประดับฟ้า
เปล่งประกายเจิดจ้าหาอื่นไหน
ระยิบตาคลายความทุกข์พาสุขใจ
จะหาไหนใดเล่าเท่าเทียบเคียง
...ศศิธรวอนจันทร์เจ้าเฝ้าคิดถึง
เฝ้าคำนึงถึงใครเมื่อไร้เสียง
เงียบสงัดลมพัดเย็นเช่นไผ่เอียง
เฝ้าแต่เพียงคิดถึงซึ่งห่างไกล
...ใครกันเล่าให้เฝ้ารำพึงหา
ในเวลาไร้เงาเพียงคืนไหน
ไร้ตะวันมีจันทราพาเศร้าใจ
ดาวดวงใดคือเจ้าเฝ้านิทรา
...เจ้าเมฆน้อยลอยเคว้งคว้างนภาพัด
แรงลมจัดพัดพริ้วปลิวพฤกษา
ทั้งกิ่งไม้ใบหญ้าโน้มนำพา
ลมพัดมาพาฤทัยเอนไหวตาม
...นกตัวน้อยเจ้าบินคล้อยตามลมฝน
เจ้าอยู่บนท้องฟ้าข้าใคร่ถาม
เสรีภาพหนึ่งชีวิตเฝ้าติดตาม
หนึ่งคำถามถามจิตสะกิดใจ
...ในนภาฟ้ากว้างไกลสุดหล้า
มวลวิหคบินมาจากแห่งไหน
ถ้าได้บินสู่ฟ้ากว้างทางแสนไกล
นำพาใจสู่เวหาพาเบิกบาน...
หน้าส่วนตัว
787
