20 กรกฎาคม 2548 09:40 น.
หมอหอย
ในวันนั้นที่เธอมาบอกลา
รู้ไหมว่าฉันนั้นเจ็บแค่ไหน
รู้ไหมว่าทั้งลมหายใจ
มันแทบหมดไปกับคำที่ได้ฟัง
จากวันนั้นเวลาช่ายรักษาใจ
จนวันนี้เป็นคนใหม่ที่มีหวัง
เรื่องร้ายร้ายที่เคยผ่านกับรักพัง
ไม่เคยเก็บมาฝังให้รกใจ
ที่มาวันนี้ไม่ได้คิดจะรื้อฟื้น
เพราะรู้ว่ารักเรายั่งยืนไม่ได้
ทุกสิ่งทุกอย่างที่ได้จบไป
ตั้งแต่วันสุดท้ายที่เราได้พบกัน
แต่ที่มาเพราะอยากขอบใจเธอ
ที่ทำให้ฉันได้เจอเขาคนนั้น
ถ้าเธอไม่ทิ้งเราก็ยังคงรักกัน
ถ้าเธอไม่ "เลว" อย่างนั้นฉันก็คงไม่ได้เจอ
19 กรกฎาคม 2548 17:15 น.
หมอหอย
ดอกหญ้าแห้งเหี่ยวที่ริมทาง
มีความอ้างว้างอยู่ตรงนี้
รอวันให้ใครชุบชีวี
โดดเดี่ยวอยู่อย่างนี้มาตั้งนาน
รอวันมีคนมาเห็นใจ
รอวันให้ใครมาสงสาร
ดอกหญ้ารอยิ่งท้อยิ่งทรมาร
วันคืนผ่านล่วงเลยเหนื่อยแล้วใจ
จนวันนี้เธอเดินเข้ามาหา
ในดวงตาดอกหญ้าพบความสดใส
เธอเปรียบดังสายฝนชโลมใจ
เหมือนมาชุบชีวิตใหม่ให้แก่กัน
ในวันนี้ไม่มีแล้วดอกหญ้าแห้ง
ความแห้งแล้งความอ้างว้างของวันนั้น
มีเพียงความรักห่วงใยให้แก่กัน
รักเธอนั้นทำให้ใจฉันชื่นบานบทกลอนไทย
หน้าส่วนตัว
870
