4 กรกฎาคม 2548 15:27 น.
หมอบ้านทุ่ง
ณ คืนค่ำ ย่ำเย็นเหน็ดหนาว
มีเพียงดาวเป็นเพื่อนคอยคบหา
มีเพียงสายลมหนาวคอยพัดพา
ประหนึ่งว่าส่งข่าวจากแดนไกล
สายฝนพร่ำพรางพรมปานเพลงเศร้า
อยู่กับเงาเฝ้ากับลมชมแสงไข
หาคนคู่อยู่ข้างที่ร้างไกล
ขาดหัวใจดวงคู่อยู่เคียงกัน
4 กรกฎาคม 2548 14:47 น.
หมอบ้านทุ่ง
หมดแรงหวัง ไร้แรงรัก พี่แล้วหรือ
ข้อหารือเคยปรึกษามาลืมสิ้น
ทิ้งรักเก่าปล่อยพี่น้ำตาริน
เหมือนชีวิญสิ้นขาดร้าวเต็มทรวง
เคยบอกพี่เมื่อปีกลายบอกว่ารัก
จะพิทักษ์รักษาใจอย่าได้ห่วง
สองแขนน้องมิขอเกี่ยวให้ใครควง
อย่าได้ห่วงเพราะมีพี่ร้อยเปอร์เซ็นต์
แต่วสันต์มิทันคลื่อนเปลี่ยนเดือนจาก
เจ้าก็ฝากรักร้าวควงให้เห็น
นี่หรือคนที่บอกรักร้อยเปอร์เซ็นต์
ทำหน้าเป็นไม่เห็นรักที่มีมา
อ้อมกอดพี่คนนี้หมดรักแล้ว
ใจดังแก้วแตกเปรี้งไร้กังขา
เจ้าบอกถึงข่าวคราวที่เล่ามา
เป็นจริงว่าคบใหม่ให้ทำใจ
จึงยิ้มตอบแกล้งตีหน้าว่าคำถาม
บรรจงตามเรื่องราวว่าปีไหน
จะได้แต่งออกเรือนงานอวยชัย
พี่จะไปร่วมงานเจ้าอย่าลืมเชิญ
ยังมิทันบรรจงวาดคำถามหมด
ใจสลดน้ำไหลใจห่างเหิน
ต้องทิ้งจากหากช้านาทีเกิน
ต้องเผชิญกับความไหวให้ร้าวรน
จบกันแล้วรักเรามันจบสิ้น
ช่างเหมือนลิ้นอ่อนไหวให้สับสน
พอกันที่กับหญิงหลอกบอกเล่ย์กล
จะไม่สนใจหญิงที่ลวงมา
หน้าส่วนตัว
725
