สาวนักเขียนขอปราบเซียนหนุ่มนักร้อง

หมอนอิง

การพบกันของฉันกับนาย

	ตอนนี้ฉันกำลังอยู่บนเวทีล่ะ ฉันได้รับรางวัลเหรอเนี่ย อ๊ายยย ไม่อยากจะเชื่อเลยฉันได้รับรางวัลนักเขียนยอดเยี่ยม มายก๊อดดด นี่ฉันฝันไปรึเปล่าเนี่ยยย >o<

เช้งงงง!!!! ~~

"ตื่นๆๆๆ ตื่นได้แล้วนะธาร 

    อ๊ายยยยย เสียงเสียงอะไรยะ ทุเรศชะมัด ฉันตื่นขึ้นมาในสภาพงัวเงียๆ ก็เห็นยัยป้าคนหนึ่งกำลังถือฝาหม้ออยู่ 2 อัน อ้าว นั่นมันยัยเอินนี่หว่า  -____-

นี่ ยัยเอิน แกจะปลุกฉันแบบธรรมดาได้มั้ยเนี่ย 

ก็ธารอ้ะ ปลุกเท่าไรก็ไม่ยอมตื่น

แล้วจะรีบปลุกฉันทำไมเนี่ย กำลัง 7 โมงอยู่เลย หลับต่อได้อีกตั้งหลายนาที

อ่าาานะ ฉันปลุกแกเพราะว่าวันนี้ ฉันจะต้องรีบไปที่ร้านย่ะ

ไปทำไม ยังเช้าอยู่เลย

เพราะว่าวันนี้ จะมีหนังสือมาสัมภาษณ์ที่ร้านน่ะสิ ไปจัดร้านเร็วๆ

ห๊ะ หนังสือที่ไหนตาบอดเลือกร้านแกไปลงวะ

 ไม่ต้องมาพูดเลย รีบไปอาบน้ำแต่งตัวเร็วๆเข้า

	ยัยเอิน เพื่อนของฉันเป็นเจ้าของกิจการร้านขายหนังสือเล็กๆน่ารักในร้านที่ชื่อว่า รวมใจ ส่วนฉันน่ะเหรออะแฮ่มๆฉันเป็นนักเขียนน่ะสิ เราสองคนจึงเข้ากันได้

---------------------------------------------------------------------------------

	ร้านรวมใจ  8.00 น.

เอ้าๆๆ ฉีดน้ำเข้าไปไอ้ต้นไม้กระถางนั้นน่ะ ถึงแกจะฉีดจนหมดน้ำเป็นถังๆมันก็ไม่โตหรอกแก ฉันว่า

โธ่ ก็มันตื่นเต้นนี่ ยัยเอินวันนี้ดูตื่นๆเป็นพิเศษ ตื่นเต้นล่ะมั้ง

อืม เดี๋ยวก็จะมากันแล้วสินะ ฉันไม่เกี่ยวงั้นฉันไปข้างนอกดีกว่านะ ฉันรีบชิ่งออกมา

อ๊ายยย ธารจ๋าๆๆ อยู่เป็นเพื่อนกันก่อนนะ อยู่คนเดียวมันไม่มั่นใจ

นี่ จะบอกอะไรให้นะ ฉันน่ะไม่ค่อยชอบไอ้เรื่องพวกนี้หรอก

นะๆๆๆ อยู่เป็นเพื่อนกันก่อน

เออๆ ก็ได้ๆ 

          ในที่สุด ฉันก็ต้องยอมใจอ่อน ยอนยัยเอินทุกทีเลย -___- ฉันออกไปจัดหน้าร้านดีกว่า เห็นป้ายมันเบี้ยวๆชอบกล ฉันเอื้อมมือไปขยับป้ายให้เข้าที่ ฉันรู้สึกว่าเก้าอี้มันไม่มั่น

คงเอาซะเล๊ยย

	พลั่กกก!!! 

อ๊ายยย ฉันหลับตาปี๋ด้วยความกลัว

โอ๊ยยย!!! ตายแล้ว ฉันกำลังนั่งทับใครเนี่ย ตายๆๆๆๆ

ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ขอโทษๆๆๆ ขอโทษนะคะ ฉันรีบหันไปขอโทษคนคนนั้น

ขอโทษแล้วหายเจ็บเหรอคุณ

อ้าว ก็ฉันบอกว่าฉันไม่ได้ตั้งใจอ่ะ

อ๋อ นี่ถ้าตั้งใจ คุณคงหล่นทับหัวผมแล้วสินะ

นายนี่มันเข้าใจอะไรยากจริงๆเลยนะ ก็ฉันบอกว่าไม่ได้ตั้งใจไง

แต่ฉันเจ็บอ่ะ คุณทำยังไงถึงหล่นมาใส่ผมได้

นี่ ฉันตกมาจากเก้าอี้นะยะ ไม่ใช่ยืนอยู่ดีๆแล้วล้มใส่นาย กรุณาเข้าใจด้วย

เหรอ แล้วไง

ก็ไม่แล้วไง ฉันขอโทษนายแล้วนี่ หรือว่านายจะขึ้นไปบนเก้าอี้หล่นมาทับฉันก็ได้นะ

ผมไม่ทำแบบนั้นหรอก

อ๋ออออ นายเป็นสุภาพบุรุษงั้นสิ

ใช่ แล้วทำไม

งั้นนายก็น่าจะเป็นสุภาพบุรุษกับฉันบ้างนะ

ขอโทษนะ ฉันไม่เป็นสุภาพบุรุษกับคนที่ไม่เป็นสุภาพสตรีน่ะ

อ๊ายยย  >o< นี่นายเป็นผู้ชายแท้ๆทำไมปากจัดอย่างนี้ห๊ะ!! ฉันชี้หน้าด่า

นี่เธอ เบาๆหน่อยได้มั้ย อายเค้า

ทำไม นายอายก็รีบๆไปซะสิ ไป๊ชิ่วๆ อยู่นานๆเป็นเสนียดร้านเพื่อนฉันหมด

โธ่ ไม่ไล่ก็จะไปอยู่แล้วล่ะ ยัยต๊องเอ๊ยยย

นี๊ๆๆ!! นายมีสิทธิ์อะไรมาว่าฉันแบบนี้ยะ ฉันชื่อธารย่ะ ไอ้หน้าจืดดด

นี่ แม่คุณ ที่เธอยังเรียกฉันไอ้หน้าจืดเลย ฉันชื่อเบียร์นะโว๊ยยย

ไอ้เบื๊อก

ยัยทะโมน

อ๊ากก ตายซะเถอะแก๊!!! 

          ฉันรีบคว้าของใกล้ๆตัวรีบปาใส่ไอ้เบื๊อกนั่นทันที บังอาจมากที่ทำให้ฉันอารมณ์เสียในยามเช้านี้ >___O;<  และแล้วฉันก็สะดุดตากับเค้กหนึ่งชิ้น เค้กช็อกโกแลต มีสตรอเบอร์รี่ด้วย เอาชิ้นนี้ละกัน

	เครั้ง!! (ป.ล. เสียงคีมคีบเค้กกระทบกัน)

ขอโทษนะคะ ชิ้นนี้ฉันหยิบก่อนแล้ว

ผมก็จะเอาชิ้นนี้เหมือนกันอ่ะ เสียงแบบนี้มันทำไมคุ้นๆจังเลยนะ ฉันเงยหน้าขึ้นไปดูก็ต้องตกใจอีกครั้ง

เฮ้ยยย!!! นาย/เธอนี่หว่า ดันตกใจพร้อมกันอีก

นี่ เธอมาทำอะไรที่นี่เนี่ย ดูมันถาม

ฉันก็มาซื้อเค้กน่ะสิ ถามแปลก

ทำไมฉันต้องมาซวยเจอกับเธออีกแล้ว ด้วยเนี่ย >__<

นายคิดว่านายซวยคนเดียวรึไงยะ ฉันไม่ซวยยิ่งกว่าเหรอ เอาเค้กชิ้นนั้นมานะ

ไม่ให้ ก็ผมจะกินชิ้นนี้อ่ะ มีอะไรมะ

ไม่ให้ใช่มั้ย ฉันแย่งก็ได้ 

         แล้วฉันก็คีบเค้กที่อยู่ในจานของมันมาอยู่ในจานของฉัน แล้วฉันกำลังจะเดินหนี

นี่ อย่างนี้เขาเรียกว่าขโมยซึ่งๆหน้า รู้มะ

เหรอ นายอยากจะกินเค้กชิ้นนี้ใช่มะ ด๊ายยยยย  

          ^O^; ว่าแล้วฉันก็เอาเค้กบรรจงโปะใส่หน้าไอ้หมอนั่นซะเลย

โพละ!! อ๊ายยยยย เฮ้ยยย!!!

นี่เธอทำบ้าอะไรเนี่ย ฉันเลอะหมดแล้ว เห็นมั้ย

มันหลุดมือจริงๆนะ  -___- ฮี่ๆ สะใจโว๊ยยย

โว๊ยยย! พี่ตวงครับ วันนี้ผมกลับก่อนละกันนะ สวัสดีครับ 

               มันบอกแล้วรีบเดินขึ้นรถไป เสียฟอร์มโม๊ดดดดด ไอ้จืด

 o__O.. พี่ตวงอึ้งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

พี่ตวง ไอ้หมอนั่นมันเป็นใครน่ะ ฉันถามแล้วก็ตักเค้กชิ้นใหม่เข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย

เอ่อ แล้วแกไปรู้จักกับนายเบียร์เขาตอนไหนล่ะ

เมื่อเช้า

อ่าาา เบียร์เขาเป็นลูกค้าพี่เองแหละ ไม่มีอะไรมาก

เหรอ ไอ้เบื๊อกนั่นมันมาที่นี่บ่อยมะพี่ตวง

ก็มาเกือบทุกวันแหละ แต่คงไม่มาแล้วล่ะ แกไปทำเขาแบบนั้นน่ะ  TToTT  สงสารเสียจริงๆ

------------------------------------------------------------------

	ฉันเหมาเค้กร้านพี่ตวงกลับมาฝากยัยเอินที่ร้านด้วยล่ะ ฉันเป็นเพื่อนที่ดีใช่มั้ยล่ะ ^o^

ยัยเอิน!! ฉันซื้อเค้กมาฝากด้วยล่ะ

--_____--  เอ๊ะ ยัยนี่

ทำไมทำหน้าซังกะตายแบบนั้นอ่ะ

TToTT ฮือๆ ยัยธาร เธอใจร้ายมากเลยนะเธอทิ้งฉันไปเที่ยวเฉยเลย ฉันทำอะไรไม่ถูกเลยนะตอนที่สัมภาษณ์ก็พูดผิดๆถูกๆ ตอนถ่ายรูปร้านก็ทำกระถางหล่นใส่หัวช่างภาพ แล้วแกรู้มั้ยว่าไอ้ป้ายร้านที่แกไปขยับน่ะ เกือบหล่นใส่หัว บ.ก. เชียวนะเว้ย ฮือๆๆ

โธ่ๆๆๆ แค่นี้เอง แกยังไม่รู้ล่ะสิว่าวันนี้ฉันไปเจออะไรมา

อะไรเหรอ o__O แล้วฉันก็เล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นทั้งตอนเมื่อเช้าและที่ร้านพี่ตวงให้กับยัยเอินฟัง

จริงเหรอ

จริงสิ เกิดมาฉันยังไม่เคยพบเคยเห็นเลยนะเนี่ย ผู้ชายอะไรอ่ะ ปากจัดยิ่งกว่าผู้หญิงซะอีก ฉันว่ามีแต่ในบทที่ฉันเขียนนะเนี่ย ฮึ้ยยๆๆ คิดแล้วเจ็บใจว่ะ

เอาเถอะน่าๆ เดี๋ยววันนี้เราไปหาอะไรกินฉลองวันซวยกันดีกว่านะ ยัยเอินชวน

ก็ดี แต่เธอเลี้ยงนะ -__- กินฟรีนั้นคือชีวิตย่ะ

	------------------------------

	ร้าน รวมใจ 18.00 น.

นี่ หนังสือมาใหม่เอาไว้ตรงไหนอ่ะ 

            ฉันถาม ตอนนี้ฉันกำลังช่วยยัยเอินจัดร้านอยู่

เอาไว้ตรงหน้าร้านเลย จะได้ดึงดูดลูกค้า ยัยเอินชี้นิ้วสั่ง

นี่ แล้วไม่กินเค้กเหรอ อุตส่าห์ซื้อมาฝากตั้งแต่เมื่อเช้าแล้วนะ

อ้าว ลืมเดี๋ยวค่อยเอากลับไปกินที่บ้านก็ได้น่า - o -

ก็ได้ๆ งั้นเดี๋ยวปิดร้านเลยนะ

ยังไงก็ได้ ฉันจัดของเสร็จแล้วล่ะ กลับบ้านกันดีกว่านะ

โอเค ฉันง่วงเต็มทีแล้ว  

            ฉันหาวโชว์ยัยเอินไปหนึ่งรอบ ก่อนที่เราสองคนจะขับรถกลับบ้านไป บ้านๆๆๆๆๆ ฉันอยากจะกลับไปนอนดูทีวีที่บ้านเต็มทนแล้วว >O< โว้ววว เย่ๆๆ

สวัสดีจ้าา ลุงเกิด ฉันซื้อขนมมาฝาก ฉันทักทายลุงยามหน้าหมู่บ้าน

เอ้อ ดีครับๆ ดูท่าทางคุณธารกับคุณเอินคงจะไม่เหงาแล้วล่ะครับ

ทำไมอ่ะลุง

ก็วันนี้มีเพื่อนบ้านย้ายมาใหม่ อยู่ข้างๆบ้านหนูสองคนน่ะ

ใคร

ลุงก็ไม่รู้นะ แต่ว่าเขาย้ายมาวันนี้นี่เอง

งั้นเดี๋ยวหนูไปถามเองละกัน ขอบคุณนะลุงที่บอก 

         แล้วฉันก็ขับรถเข้าซอยบ้านไป พอขับเข้ามาฉันก็ได้ยินเสียงเพลงที่มันดัง หนวกหูมากๆๆๆๆ ถึงมากที่สุด

ปี๊มๆๆ!!!นี่คุณ เบาๆหน่อยก็ได้นะ ฉันหนวกหู ฉันตะโกนข้ามรั้วไป

อะไรกันๆ คุณ เพื่อนบ้านของฉันชะโงกหน้ามาดู

เฮ้ยยย!!! เธอ/นาย เราสองคนชี้หน้ากันไปมา

เธอมาทำอะไรที่นี่มีทราบ ยัยทะโมน ไอ้เบื๊อกเบียร์นั่นเริ่มเปิดศึก

ก็นี่มันบ้านฉันน่ะ แกนั่นแหละไอ้เบื๊อก มาทำอะไรที่นี่

ประทานโทษ ฉันเพิ่งย้ายมาวันนี้นะ

ทำไมนายต้องมาอยู่ที่นี่ด้วยเนี่ย >_____o< ขอลายเซ็นหน่อยค่ะ  

-----------------------------------------------------------------------------

	ในบ้าน

ยัยเอิน เธอไปพูดอะไรกับอีตาคนนั้นมาห๊ะ

เปล่านี่ ก็แค่เขาถามเฉยๆว่าเธอทำงานอะไร

แล้วเธอบอกเขามะ

อืม ลูกช้างอยากตาย TToTT

ช่างเถอะๆ เดี๋ยวขอขึ้นห้องก่อนนะ แล้วพรุ่งนี้เจอกัน

จ้ะ ^^

บางระจัน บางระจัน บางระจัน ไม่อาจยืนอยู่ถึงวันเพ็ญเดือนสิบสองงงงง  

             อ๊ายยยย จะบ้าตาย ไอ้เบื๊อกนั่นมันร้องเพลงอีกแล้ว ฉันเปิดม่านออกแล้วไปยืนอยู่ที่ระเบียง

นี๊!!! นาย หยุดเดี๋ยวนี้นะ ฉันบอกให้หยุดไง โอ๊ยยย

นี่ ฉันร้องเพลงในบ้านของฉัน ไม่ได้ไปร้องที่บ้านเธอซะหน่อย

แต่มันดังหนวกหูเข้ามาถึงในบ้านฉัน ทีหน้าทีหลังถ้าอยากร้องเพลงก็ทำไมไม่ทำห้องเก็บเสียงซะเลยล่ะ ไอ้บ้าาา >o