20 กันยายน 2550 11:26 น.
หมองอิง
เธอไม่ใช่คนแรกของฉัน..แต่เธอ..จะเป็นคนสุดท้าย..ที่ฉันภักดี
ยังจำได้..กับสัญญา..ที่เธอให้ฉัน..และที่ฉัน..ให้ไว้กับเธอ..
"เราจะรักกัน..ตราบลมหายใจสุดท้าย..ที่เรามี"
ฉัน..ไม่เคยลืมมัน .. ต่างกับเธอ.. ที่ไม่เคยใส่ใจ
ไม่ได้เรียกร้อง..ไม่ได้ร้องขอ..แค่อยากให้รู้..ว่า..สิ่งที่ผ่านมา
มันมีค่ากับฉันแค่ไหน.. อย่าหันกลับมา..เธอไม่ต้องใส่ใจ
ฉันเองต่างหากที่ควรไปให้ไกล..จากเธอ
คำสัญญา..สำหรับฉัน..มันมีค่ามากเกินกว่าสิ่งใด
เมื่อเอ่ยออกไปแล้ว..มีหรือ..ที่ฉันจะไม่รักษามันไว้..ตราบนานเท่านาน
ไม่จำเป็นหรอก..เธอไม่ต้องรักษาสัญญา
แค่เพียงรู้ไว้ว่า..ฉันคนนี้..ไม่เคยทอดทิ้งมัน
จนเมื่อวันที่เรา..ต้องจากกัน..เพระคำสัญญา
ฉันเพิ่งได้รู้ว่า..สัญญา..ไม่ได้มีความหมายกับเธอเลย
โชคดีนะ..คือคำสุดท้าย..ที่ฉันอยากจะบอก..แม้จะรักเธอ..แบบเดิมไม่ได้
แต่ในฐานะเพื่อนมนุษย์คนหนึ่ง..ฉันมีสิทธิ์ที่จะรักเธอ..จริงมั้ย?
19 กันยายน 2550 11:55 น.
หมองอิง
ความรักของฉันมันเริ่มก่อตัวขึ้น โดยที่ฉัน..ไม่รู้ตัว อย่างไรน่ะหรือ มันเริ่มต้นที่ตรงไหน ฉันบอกไม่ได้ แต่เมื่อฉันรู้..มันก็สายไปเสียแล้ว ในตอนนี้ เธอเดินจากไป ไม่เจ็บหรอก ฉันไม่เจ็บ อาจเป็นเพราะเสียดาย เพราะอะไร..ฉันถึงไม่ทำดีกับเธอ ให้มากกว่านี้ หากย้อนเวลา กลับไปได้ ฉันจะโอบกอด จะฉุดรั้งเธอไม่ให้ไป ไม่ต้องห่วงหรอกคนดี ตอนนี้ฉันแข็งแรงขึ้น พร้อมแล้วที่จะก้าวใหม่ พร้อมที่จะเผชิญเรื่องราวคราวต่อไป ด้วยกำลังใจ..ของฉันเอง
ขอเพียงเธอได้รับรู้ ในตอนนี้ ฉันยืนอยู่ได้ ด้วยตัวเองแล้ว จากกำลังใจของใครหลาย ๆ คนรอบข้าง แน่นอน..แม้กำลังใจเหล่านั้น..จะไม่ได้มาจากเธอ แต่มันก็มากพอ ที่จะทำให้ฉันเข้มแข็ง อย่าห่วงเลย..คนดี จากนี้ต่อไป..ฉันจะลืมเรื่องราวเก่า-เก่า ของเราเสียให้หมด เผื่อสักวัน..ฉันจะได้ไม่ต้องพบกับความรู้สึกแบบนี้
หวังสักวัน...ฉันจะลืมเธอได้..ไม่ต้องห่วงหรอกคนดี..