เมื่อลมหนาวกำลังจะมา..

หมอกจาง

เทพธิดาตัวน้อยน้อย
นำพาข่าวชิ้นเล็กเล็ก
กระซิบบอก ว่าลมหนาวกำลังเดินทางมา

ใบไม้ทางเหนือเริ่มร่วง
สายหมอกเริ่มหนาและจับฝ้าตามกระจกหน้าต่าง
น้ำค้างเริ่มหยดลงทักทายยอดหญ้าในบางวัน
บทกวีหลายบทกำลังจะผลิบาน

ความทรงจำบางอย่างของฉันเหมือนเม่นที่จำศีล
นอนหลับคุดคู้ในบางฤดูกาล
ตื่นตาใสในบางช่วงบางยามของปี
และมันมักตื่นขึ้นเมื่อยามที่ลมหนาวมาเยือน

เหมือนสุราที่ขมปร่าและกร่อนกัด
เมามายและลืมตัว จ่อมจมอยู่เพียงภวังค์
แต่ถึงกระนั้น ก็ยังคงพอใจที่จะเสพอยู่ซ้ำซ้ำ
ความทรงจำบางอย่างเป็นเช่นนั้น

รอยเท้าบนผืนทรายหรือริ้วรอยของสายลมบนก้อนหิน
ไม่ว่าจะเป็นสิ่งใด กาลเวลาก็ย่อมอาจลบเลือนมันได้จนหมดจด
ความทรงจำก็เฉกเช่นเดียวกัน ที่ย่อมอาจลบเลือนได้ด้วยกาลเวลา
ต่างกันเพียงว่ามันจะช้าจะเร็วกว่าชีวิตฉันเท่านั้น

ใบไม้ร่วงจากทางเหนือเริ่มร่นเข้ามาแล้ว
ฝ้าสายหมอกเริ่มทักทายมาใกล้ขึ้น
น้ำค้างหยดน้อยสนิทสนมคุ้นเคยกับยอดหญ้า
ความทรงจำขยับกาย และบทกวีก็ลืมตา ผลิบาน

เทพธิดาตัวน้อยน้อย
นำพาข่าวชิ้นเล็กเล็ก
กระซิบบอก ว่าลมหนาวกำลังเดินทางมา