16 มกราคม 2554 11:28 น.
หมอกจาง
ร่วงหายกับสายลมเช้า
ปลิวไปกับสายลมหนาว
รู้สึกราวกับเธอเป็นดังความฝัน
คุ้นเคยแต่ไม่เคยจะชิดใกล้
ห่างไกลแต่ไม่เคยจะไกลกัน
ปล่อยวางไม่ยึดถือแต่ดื้อรั้น
ผูกพันแม้ไร้เส้นใยโยง
เธอคือท้องฟ้าคืออากาศ
คือที่ว่างให้ฉันวาด กว้างและโล่ง
คือเรือน้อยในทะเลอันคลอนโคลง
ขอบฟ้าโค้งยังจะโคลงจะเคลงไป
คือความฝัน คือจินตนาการ
คือความหวานที่หลับตาก็สดใหม่
คือสมอเสาหลักไว้ปักใจ
ยามพายุหม่นไหม้กระหน่ำพัด
ร่วงหายกับสายลมแรกเช้า
เหน็บหนาว หมอกหนา คิดถึงจัด
ยิ่งเลือนหายมองหายิ่งเห็นชัด
ดอกรักบานระบัดเพียงแรงลม
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟหมอกจาง
หน้าส่วนตัว
1625
